«Κανείς ποτέ δε μου είπε τι να γράψω και πώς να το γράψω. Είχα πάντοτε την ελευθερία να γράφω αυτό που νομίζω ότι είναι ορθό, αντικειμενικό και σημαντικό (...) μεταφέρω κοινή εμπειρία όλων των συνεργατών της "Κ" και είναι ακριβώς αυτή η εμπειρία που κάνει την εφημερίδα ανεξάρτητη, αδέσμευτη και πολυφωνική (...) πότε και πως μια εφημερίδα είναι τίμια; Νομίζω όταν είναι μόνο αυτά που γράφει, όταν ο αναγνώστης έχει εδραιωμένη την πεποίθηση ότι δεν κρύβεται τίποτα πίσω από αυτά που διαβάζει. Ούτε δεύτερες σκέψεις, ούτε σκοπιμότητες, ούτε συμφέροντα (...) η "Κ" δεν είναι ούτε συμπολιτευόμενη ούτε αντιπολιτευόμενη. Θεωρούμε αυτό το διαχωρισμό παρωχημένο και επιζήμιο στον πολιτικό βίο γενικότερα. Στηρίζουμε κριτικά τη δύσκολη προσπάθεια του Κώστα Καραμανλή να αποκαθάρει τον δημόσιο βιο από τη διαπλοκή και από τις ποικίλες δεσμεύσεις από εξωθεσμικά κέντρα» (ο Α. Καρκαγιάννης, διευθυντής πλέον στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

«Καλές οι ευχές, ακόμη καλύτερες οι συλλογικές προσπάθειες κι ο αγώνας, αλλά πως να υπάρξει εκλογική επιτυχία, όταν τα πρόσωπα, οι ιδέες κι οι προτάσεις του συνδυασμού δεν προβάλλονται από τα ΜΜΕ (για να μην πω ότι συστηματικά αποσιωπούνται, με ελάχιστες εξαιρέσεις) για να γίνουν κοινωνοί οι πολίτες - ψηφοφόροι;» (δυστυχώς η απορία του Γ.Β. στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» αφορά μόνο στο συνδυασμό που στηρίζει η εφημερίδα του).