Σε διεθνώς ανερχόμενη κινηματογραφική δύναμη αναδεικνύεται το Ιράν, αφού, εκτός του Αμπάς Κιαροστάμι, που έλαβε το Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής στην περσινή Μόστρα της Βενετίας, φέτος το Χρυσό Λιοντάρι απονεμήθηκε στον συμπατριώτη του Γιαφάρ Πανάχι για την ταινία του «Ο κύκλος». Θυμίζουμε πως και το περσινό «Λιοντάρι» απονεμήθηκε σε ασιατική ταινία («Ούτε ένας λιγότερος» του Κινέζου Ζαν Γιμού).

Η ταινία του Πανάχι παρουσιάζει τα «πορτρέτα» οκτώ μοναχικών, καταπιεσμένων γυναικών στο σύγχρονο Ιράν, μέσα από ένα «μείγμα» ρεαλισμού και ποίησης. Το φετινό Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής (πρόεδρός της ο Μίλος Φόρμαν) απονεμήθηκε στην ανεξάρτητη αμερικανική ταινία «Πριν πέσει η νύχτα» του Τζούλιαν Σνάμπελ, που διηγείται την ιστορία ενός Κουβανού ομοφυλόφιλου ποιητή.

Το Βραβείο Σκηνοθεσίας δόθηκε στον Ινδό Μπουντχαντέμπ Ντασκγούπτα για την ταινία του «Οι παλαιστές». Η Ιταλία, παρά τις τέσσερις συμμετοχές της στο διαγωνιστικό τμήμα, απέσπασε μόνο το βραβείο καλύτερου σεναρίου για «Τα εκατό βήματα» του Μάρκο Τούλιο Τζορντάνα.

Το βραβείο ανδρικής ερμηνείας απονεμήθηκε στον Ξαβιέρ Μπαρντέμ για το ρόλο του ομοφυλόφιλου ποιητή στην ταινία «Πριν πέσει η νύχτα» του Σνάμπελ. Το βραβείο γυναικείας ερμηνείας δόθηκε στη Ρόουζ Μπερν για το ρόλο της τυφλής ηρωίδας της ταινίας «Η θεά του 1967» της Κλάρα Λόου.

Το βραβείο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι δόθηκε στον Μόργκαν Μπερνς για την ταινία «Λίαμ» του Στίβεν Φρίαρς. Το Χρυσό Μετάλλιο της Ιταλικής Γερουσίας στην ταινία «Η Παρθένος των δολοφόνων» του Μπαρμπέτ Σρέντερ. Το βραβείο καλύτερης ταινίας πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη (πρόεδρος της σχετικής επιτροπής ήταν ο Ατόμ Εγκογιαν) στην ταινία «Το λάθος του Βολταίρου» του Αμπντέλ Κεσίς και το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών για νέους σκηνοθέτες εκτός διαγωνιστικού τμήματος, στις ταινίες «Ο κύκλος» και «Ο Τομά είναι ερωτευμένος» του Βέλγου Πιερ Ρέντερς.

Τα βραβεία θεωρήθηκαν «αναμενόμενα» και βασικά δεν αδίκησαν κανένα, μ' εξαίρεση ίσως την ταινία «Ο Δρ. Τ. και οι γυναίκες» του Ρόμπερτ Ολτμαν. Οι βραβευμένες ταινίες κινήθηκαν όλες στο ίδιο περίπου επίπεδο, χωρίς να υπάρξει το «αριστούργημα».