Το «Θέατρο Τέχνης» παρουσιάζει σήμερα, στο θέατρο Βράχων «Μ. Μερκούρη», στο Βύρωνα, τους «Πέρσες» του Αισχύλου. Πρόκειται για αναβίωση της ιστορικής παράστασης του 1965, σε μετάφραση Π. Μουλλά, σκηνοθεσία Κ. Κουν, σκηνικά-κοστούμια Γ. Τσαρούχη, μουσική Γ. Χρήστου. Η σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης είναι των Γιώργου Λαζάνη και Μίμη Κουγιουμτζή, η κίνηση της Μαρίας Κυνηγού-Φλάμπουρα. Ερμηνεύουν: Ρένη Πιττακή, Παντελής Παπαδόπουλος, Χρήστος Καλαβρούζος, Γιάννης Καρατζογιάννης, Θόδωρος Γράμψας, Δημήτρης Καλατζής, Νίκος Νίκας, Νίκος Μόσχοβος κ.ά.

«Με το κλείσιμο του 20ού αιώνα» - επισημαίνουν στο σκηνοθετικό σημείωμα ο Γιώργος Λαζάνης και ο Μίμης Κουγιουμτζής - «συμπληρώνονται 35 χρόνια από το πρώτο ανέβασμα των "Περσών". Ο δάσκαλός μας Κάρολος Κουν με τους ανεπανάληπτους συνεργάτες του, Γ. Χρήστου και Γ. Τσαρούχη, άφησαν ένα πολύτιμο έργο. Γνωρίζουμε πως κανένα αρχειακό μέσο, κανένα ντοκουμέντο δεν μπορεί να μεταφέρει στο κοινό το πραγματικό μέγεθος της συγκλονιστικής έμπνευσής τους για το συγκεκριμένο έργο, όσο μια ζωντανή παράσταση. Η αναβίωση των "Περσών" δεν επιδιώκει να ανακαλέσει παλιές "δόξες" για να καλύψει αδυναμίες του παρόντος. Πιστεύουμε πως έχουμε χρέος τέτοια σημεία αναφοράς να τα προβάλλουμε για να τα γνωρίζουν οι νεότερες γενιές».

«Υμνος στην ελευθερία» έχει χαρακτηριστεί η τραγωδία του Αισχύλου, ο οποίος είχε γνωρίσει από κοντά τον περσικό κίνδυνο πολεμώντας ως στρατιώτης στη μάχη του Μαραθώνα και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Στους «Πέρσες» ο τραγικός ποιητής σκιαγραφεί την Υβρη, την υπερβολική αλαζονεία των Περσών και της εκστρατείας τους εναντίον της Ελλάδας, αλλά υμνεί και τους ελεύθερους ανθρώπους, οι οποίοι, έχοντας με το μέρος τους το δίκαιο και την ηθική, νικούν τις τυφλές και ανελέητες δυνάμεις που αντιπροσωπεύει ο βάρβαρος κατακτητής.

Η τραγωδία του Αισχύλου, που χρονολογείται κατά το 472 π.Χ. και αποτελεί το αρχαιότερο από τα επτά σωζόμενα έργα του ποιητή, διαδραματίζεται έξω από το παλάτι του Ξέρξη. Ο χορός των Περσών περιγράφει την εκστρατεία του κραταιού στρατού τους εναντίον της μικρής Ελλάδας, όταν από το παλάτι προβάλλει η Ατοσσα, χήρα του Δαρείου, αναστατωμένη από ένα όνειρο, το οποίο επαληθεύεται όταν ένας αγγελιοφόρος φτάνει στην πόλη για να ανακοινώσει την ήττα των Περσών στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Το φάντασμα του βασιλιά Δαρείου θρηνεί για την πανωλεθρία του γιου του μαντεύοντας ακόμη μεγαλύτερα δεινά για τους Πέρσες στις Πλαταιές. Ενώ στο τέλος καταφθάνει κουρελιασμένος ο Ξέρξης θρηνώντας τη μοίρα της Περσίας.