ΠΕΡΝΑΕΙ Η ΕΠΟΝ

................................................................

Απόψε όλοι αφουγκράζονται κατά το λόφο πέρα

- Πάλι η ΕΠΟΝ με το χωνί μαντάτα θα μας πει

τι πρέπει για να κάνουμε... κι αύριο αγώνα μέρα

στην πόρτα μας το μυστικό να ρίξει το χαρτί...

................................................................

(Κώστας Καλαντζής - Θεσσαλός)

ΑΥΡΙΟ 23 Φλεβάρη, μια μέρα αλησμόνητη, η μέρα που ιδρύθηκε η ΕΠΟΝ εδώ και 61 χρόνια από τότε. Την υποδεχόμαστε με χαρά, με περηφάνια, τούτη την ώρα που μέσα στον προεκλογικό πυρετό έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, ολοζώντανη παρουσία μέσα στους λαϊκούς αγώνες.

ΔΕΝ είχε προλάβει να βγει στο φως, δεν είχαμε προλάβει να γράψουμε τα πρώτα επονίτικα συνθήματα στα Εξάρχεια, στην Καισαριανή και στην Καλογρέζα κι η ΕΠΟΝ κολυμπούσε στα βαθιά πλατιά νερά του αγώνα που καθημερινά τράνευε. Θα θυμόμαστε πάντα πως σ' αυτό το θυελλώδικο ξεκίνημα που ποτέ δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε, είχαμε την πολύτιμη βοήθεια και στήριξη του ΚΚΕ, της ΟΚΝΕ, του ΕΑΜ. Πώς μπορεί να ξεχαστεί μια Ηλέκτρα ή ο Αδάμ Μολυβδάς, ο Γ. Τρικαλινός, ο Πορφύρης (Θ. Λιακόπουλος);

ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ πάντα τους μεγάλους φίλους μας που στη μεγάλη εκείνη δοκιμασία βρέθηκαν και στήριξαν με κάθε τρόπο την ΕΠΟΝ και τον αγώνα της. Στον αστερισμό του Δ. Γληνού, πανάξιοι εκπαιδευτικοί παρ' όλα τα κυνηγητά, τις διώξεις, στάθηκαν παραστάτες στην ΕΠΟΝ προσφέροντας πάντα πολύτιμη βοήθεια, καθοδηγώντας μια πλούσια πρωτοπόρα δράση.

ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ επίσης στάθηκε το πολιτιστικό-μορφωτικό έργο, που ανέπτυξε σ' εκείνα τα χρόνια η ΕΠΟΝ και που μ' αυτό κράτησε ακμαίο, δυνατό κι ανυπόταχτο, περήφανο το φρόνημα της ελληνικής νεολαίας. Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι λέσχες που λειτούργησαν σ' ολόκληρη την Ελλάδα κι αποτέλεσαν για τη νεολαία αλλά και για τις λαϊκές γειτονιές εστίες πολιτισμού, μόρφωσης και ψυχαγωγίας. Μένει πάντα για το ελληνικό χωριό η μνήμη για τη Λέσχη της ΕΠΟΝ.

ΘΥΜΟΥΜΑΣΤΕ πάντα το μήνυμα που έστειλε στην ΕΠΟΝ ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικής Νεολαίας Γκι ντε Μπουασόν (1946), στο οποίο, ανάμεσα στ' άλλα τόνιζε: «... Ο κόσμος δεν μπορεί να ξεχάσει τη στάση της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια. Δε θα λησμονήσουμε ποτέ ότι όταν τα πράγματα ήταν δύσκολα για τους Συμμάχους, η Ελλάδα ύψωσε και κράτησε κεφάλι ενάντια στον εχθρό, ότι οι πρώτες νίκες που γράφτηκαν για λογαριασμό των συμμάχων ήταν ελληνικές κι ότι η Ελλάδα έδωσε 500.000 θύματα σε πληθυσμό 7 εκατομμύρια, δηλαδή τη μεγαλύτερη αναλογία σε όλο τον κόσμο.

Η ΜΑΧΗ για τις εκλογές μας, ανταμώνει με την επέτειο, τα 61 χρόνια της ΕΠΟΝ και ξέρουμε πολύ καλά το μεγάλο χρέος που έχουμε στην κάλπη με το κόκκινο, το δικό μας ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Η χρονιά που πέρασε, το 2003, ήταν αφιερωμένη στα 60χρονα της θρυλικής μας οργάνωσης. Η ΕΠΟΝ δεν μπαίνει σε μουσειακές βιτρίνες. Αντεξε τον πιο μεγάλο κατατρεγμό, γύρεψαν στα κολαστήρια να ξεριζώσουν τα φύτρα της αλλά άντεξε, βάσταξε γιατί είχε μεγάλα ιδανικά κι είναι ακριβώς αυτά που την κράτησαν. Το ζήσαμε στα χρόνια της Κατοχής όταν πολλές άλλες νεολαιίστικες οργανώσεις ανάγγελαν με διάφορα κόλπα την έκδοσή τους και σε λίγο έσβηναν και κανείς δεν τις ξανάβλεπε.

Η ΕΠΟΝ με τη λαμπρή ιστορία της, άντεξε παλικαρίσια στο χρόνο γιατί έπιασε το μήνυμα της εποχής. Ενωσε τα νιάτα κι έγινε μια δυνατή σφιχτοδεμένη γροθιά και πάλεψε με απαράμιλλο ηρωισμό και αυτοθυσία τις σιδερόφραχτες ορδές των χιλτεροφασιστών. Αντεξε γιατί πρόβαλε καθαρούς, ξάστερους σκοπούς και ιδανικά που συγκλόνισαν τη νέα γενιά.

ΟΙ αγωνιστές της ΕΠΟΝ, που διαδέχτηκαν τους πρωτοπόρους της εποχής της (τα νιάτα της ΟΚΝΕ) και δημιούργησε το Νέο Ανθρωπο του αγώνα, της θυσίας και του πολιτισμού, τον ΕΠΟΝίτη, την ΕΠΟΝίτισσα και τα αετόπουλα, μπορούν σήμερα να 'ναι περήφανοι που έχουν άξιους συνεχιστές τους νέους και τις νέες της ΚΝΕ. Οι αγωνιστές κι οι αγωνίστριες της ΕΠΟΝ με το ψηφοδέλτιο της αταλάντευτης πίστης, με τα μεγάλα οράματα, πάμε στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Εξήντα ένα χρόνια με τη «Χρυσή της Νιότης Πανοπλία» με της ΕΠΟΝ την αγωνιστική παρουσία στους σημερινούς μεγάλους αγώνες.