ΘΑΛΑΤΤΑ - θάλαττα. Η κραυγή των μυρίων, καθώς το φετινό καυτό καλοκαίρι μάς στέλνει το μήνυμά του. Και φτάνει σε ώρες δύσκολες. Κάνεις λογαριασμούς και συνδυασμούς, για να μπορέσεις να τα καταφέρεις να δραπετεύσεις για λίγο μέσα από την πολιτεία, την αβίωτη, που μετράς τις μέρες σου.

ΑΝΑΘΥΜΑΜΑΙ την απέραντη ακρογιαλιά, εκεί που έκανα στη θάλασσα τον πρώτο βηματισμό της ζωής. Κι άκουγα το κυματάκι να παφλάζει.

ΔΕΝ μας έλειπαν οι συντροφιές, που έφταναν κάτω από τη μεγάλη συκαμιά για να κουβεντιάσουν, όλοι γνώριμοι. Ηταν οι ψαράδες, από τα διπλανά χωριά. Είχαν δικό τους ωράριο. Εφευγαν μόλις έπεφτε το πρώτο σκοτάδι. Είχαν τα σημάδια τους κι είχαν γερές ψαριές.

ΣΥΧΝΑ η ψαράδικη συντροφιά γύριζε άπραγη. Ξενύχτι και μόνο λιανόψαρα. Ψάρι για γάτες έφερναν και το 'χαν απλωμένο στην κουπαστή.

ΟΙ ψαράδες μερικές φορές έβαζαν τσουκάλι στη φωτιά κι έκαναν με δικά τους ψάρια την μπουγιαμπέσα. Ηταν η ευχάριστη έκπληξη, καθώς το φαγητό αυτό δεν το είχαμε δοκιμάσει ως τότε. Και πάντα το περιμέναμε.

ΚΑΘΕ φορά που είμαστε προσκαλεσμένοι τους, μαθαίναμε και κάποια θαλασσινή ιστορία με τη δουλειά τους, αλλά κι όσα οι ίδιοι είχαν ακουστά από τους παλιούς.

ΑΥΤΟ το ολοήμερο ξεφάντωμα στο αγαπημένο ακρογιάλι είχε και τα κυνηγητά του. Κάθε τόσο, όσο προχωρούσε η ώρα, έβγαιναν οι μανάδες πάνω στο βράχο. Και μας φώναζαν να γυρίσουμε σπίτι.

ΠΟΛΛΑ χρόνια πίσω, όλα αυτά με τ' ακρογιάλια και τις πανέμορφες παραλίες, που έχει η χώρα μας. Θάλασσες, που λάμπουν. Τ' ακρογιάλι ανοιχτό, ελεύθερο, δίχως σύρματα, δίχως μπιλιέτα για είσπραξη εισιτηρίων, δίχως να 'χει ξεπουληθεί στην Αττική και σ' άλλες περιοχές ό,τι πιο όμορφο και μοναδικό διαθέτει η Ελλάδα.

ΠΟΙΟΣ θα μπορούσε να δεχτεί σήμερα να βγει στο σφυρί κομμάτι δημόσιας γης, όπως είναι το στολίδι του Ιονίου, ο εκπληκτικός Μύρτος, στα βόρεια της Κεφαλονιάς;

Ο ΜΥΡΤΟΣ, που, όπως λένε οι παλιοί, εντυπωσίασε το μεγάλο Βάρναλη, όταν κάποτε αντίκρισε από τα ψηλώματα το θεσπέσιο της φύσης αυτό δημιούργημα:

ΝΑ Σ' ΑΓΝΑΝΤΕΥΩ θάλασσα από το βουνό ψηλά... Ενας ύμνος στη θάλασσα, στην ομορφιά της και στον άνθρωπο. Είναι του Κ. Βάρναλη, ο μεγάλος, ο αιώνιος έρωτας.

ΑΛΛΟ, βέβαια, το μάτι που έβλεπε ο Κ. Βάρναλης τη θάλασσα κι άλλα τα μάτια των λεφτάδων, των ανθρώπων του πλούτου και της διαρπαγής.

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ στον «Ρ», στο ρεπορτάζ της Παρασκευής, πως η βράβευση ακτών με γαλάζιες σημαίες θα κάνουν τους επιχειρηματίες που άρπαξαν τα «φιλέτα» να κολυμπήσουν στα κέρδη... Η φάμπρικα με τις «γαλάζιες σημαίες» είναι ένα διεθνές πρόγραμμα από το 1988.

ΧΩΡΙΣ πολλά λόγια, οι διευθύνοντες το πρόγραμμα αναφέρουν ότι «γαλάζια σημαία» επιθυμούν να λάβουν μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία εξωτερικού, που δίνουν ιδιαίτερη σημασία και επιλέγουν τους προορισμούς που προτείνουν στους πελάτες τους. Τη φάμπρικα της «γαλάζιας σημαίας» την επινόησαν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού και ιδιωτικά γραφεία και επιχειρηματίες που διαχειρίζονται παραλίες.

Η ΑΘΗΝΑ, πολιτεία με αμέτρητα βάσανα, βρίσκεται σ' αναμονή ενός πολύ δύσκολου καλοκαιριού. Κάποτε λέγανε πως το καλοκαιράκι είναι για τη φτωχολογιά. Αυτά τώρα είναι παραμύθια. Κι αυτές οι διακοπές, που είναι ανάγκη για τη ζωή, για το αύριο.

ΟΙ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ δεν ξεπουλήθηκαν μόνες. Υπάρχουν υπεύθυνοι, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που έχουν ξεπουλήσει και εμπορευματοποιήσει μεγάλο μέρος των ακτών της Αττικής και της υπόλοιπης χώρας.

ΠΡΕΠΕΙ να συνεχιστεί ο αγώνας για την ελεύθερη πρόσβαση, για ανοιχτές ακτές και δωρεάν για το λαό, για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Οπως χαρακτηριστικά είπε η βουλευτής του ΚΚΕ και Γ` αντιπρόεδρος της Βουλής Βέρα Νικολαΐδου: Το ΚΚΕ παλεύει για ανοιχτές ακτές, ελεύθερη και δωρεάν είσοδο για το λαό, για κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης από ιδιώτες. Ελεύθερη πρόσβαση και δωρεάν χρήση όλων των ακτών για το λαό και τους εργαζόμενους, να μπορούν να πηγαίνουν στη θάλασσα και να ξεκουράζονται και να ψυχαγωγούνται. Χωρίς να πλουτίζουν οι ιδιώτες σε βάρος τους.

ΘΕΣΕΙΣ σταράτες, πεζές, πάντα καθαρές. Να σ' αγναντεύω θάλασσα... Ο μεγάλος ποιητής το λόγο του τον χάραξε με το στίχο, για να τον έχουμε αιώνια.