Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η αγροτική πολιτική της, ενταγμένη βεβαίως στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, (ΚΑΠ), ενισχύει τους μικρομεσαίους αγρότες ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Ποια είναι η πραγματικότητα;

ΣΥΜΦΩΝΑ με τα στοιχεία του προϋπολογισμού του 2003 π.χ. τα συνολικά κονδύλια του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που προβλεπόταν να διατεθούν στην αγροτική οικονομία το 2003 ανέρχονταν στα 650 εκατ. ΕΥΡΩ, μειωμένα σε σχέση με τα αντίστοιχα του 2002 κατά 19,2%. Επομένως, απ' αυτό και μόνο το στοιχείο φαίνεται ότι υπάρχει τάση συρρίκνωσης των αγροτικών ενισχύσεων.

ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ πιο σοβαρός αρνητικός παράγοντας για τους μικρομεσαίους αγρότες είναι ο σκοπός της διάθεσης των κονδυλίων. Ετσι, αυτά διατίθενται κυρίως προκειμένου να αποζημιώνονται οι ψαράδες για τη διάλυση των αλιευτικών σκαφών. Διατίθενται, επίσης, στη χρηματοδότηση του λεγόμενου δεύτερου πυλώνα, που έχει σχέση όχι με την ανάπτυξη της γεωργικής παραγωγής, αλλά με την ανάπτυξη δραστηριοτήτων της υπαίθρου παρεμφερών και σε μεγάλο βαθμό όχι σχετικών προς τις γεωργικές, όπως αγροτουρισμός, αγροπεριβαλλοντικά προγράμματα κλπ. Το μεγαλύτερο μέρος από αυτά τα κονδύλια δεν πρόκειται να καταλήξουν στους αγρότες, αλλά σε διάφορους επιχειρηματίες και εμποροβιομήχανους, με δεδομένο ότι πάνε σε τομείς όπως αγροτοτουρισμός, δηλαδή στην ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας.

ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, επίσης, του προϋπολογισμού προκύπτει ότι υπάρχει μηδενική αύξηση των κονδυλίων επιδότησης επιτοκίων της Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ), τα οποία μένουν καθηλωμένα στα 13 εκατ. ΕΥΡΩ, γεγονός που μεγαλώνει τις δυσκολίες στη μικρή αγροτική παραγωγή, η οποία είναι αναγκασμένη να δανείζεται για να μπορεί να συνεχίζει να παράγει, αλλά και περικοπή της επιχορήγησης προς την Υπηρεσία Εγγείων Βελτιώσεων (από 3.404.000 ΕΥΡΩ το 2002, σε 290.000 ΕΥΡΩ το 2003), που σημαίνει υποβάθμιση έργων υποδομής, (αρδευτικά έργα), γεγονός που υπονομεύει και την ανάπτυξη της μικρομεσαίας αγροτικής παραγωγής.

ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ 2945/2001 για τον ΕΛΓΑ, δίνεται η δυνατότητα και σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, να αποζημιώνουν μέρος των ζημιών στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Οι ιδιωτικές εταιρίες, εκτός από τα τσουχτερά ασφάλιστρα των αγροτών θα εισπράττουν και επιδότηση από το κράτος. Επίσης, επήλθε και διαφοροποίηση της εισφοράς των αγροτών προς τον ΕΛΓΑ, ανάλογα με καλλιέργεια, περιοχή, κίνδυνο κλπ. που σημαίνει ότι για κάποια τμήματα μικρομεσαίων αγροτών αυξάνονται οι εισφορές. Συγχρόνως, ο ΕΛΓΑ οδηγείται από την κυβέρνηση στο δανεισμό, για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, προς τις οποίες συμμορφώνεται μερικά - και μάλιστα σε πολύ χαμηλό ποσοστό σε σχέση με τις καταστροφές που καλείται να αποζημιώσει - και ιδιαίτερα καθυστερημένα. Ακόμη, με το νόμο 3147/2003 καθιερώνονται οι δηλώσεις καλλιέργειας και, με βάση το νέο τρόπο υπολογισμού των εισφορών και πληρωμών, πολλοί αγρότες δε θα μπορούν να πληρώσουν και δε θα λαμβάνουν αποζημιώσεις.

ΤΕΛΟΣ, ΠΑΡΑΔΙΝΟΝΤΑΙ στο ιδιωτικό κεφάλαιο οι εταιρίες μετοχικής σύνθεσης της ΑΤΕ και Αγροτικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων (ΔΩΔΩΝΗ, ΣΕΚΑΠ, ΣΕΒΑΘ κ.ά.). Τελευταία συνεταιριστική εταιρία, που πουλήθηκε σε ιδιώτη είναι η γαλακτοβιομηχανία ΑΓΝΟ στην εταιρία «ΚΟΛΙΟΣ». Αυτή η πραγματικότητα ενισχύει τη διείσδυση του μεγάλου κεφαλαίου στην αγροτική οικονομία, μειώνει τις τιμές των προϊόντων, αφού έτσι ενισχύεται η μονοπώληση, και συρρικνώνεται το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών. Είναι ένα ακόμη μέτρο που οδηγεί στο ξεκλήρισμα.