Χωρίς τιμές και ιδιαίτερες προετοιμασίες ο Μουαμάρ Καντάφι υποδέχτηκε την Κοντολίζα Ράις, την πρώτη Αμερικανίδα αξιωματούχο που επισκέφτηκε τη Λιβύη από το 1953. Μάλιστα, σύμφωνα με τις πληροφορίες, αρκέστηκε να της προσφέρει το παραδοσιακό μουσουλμανικό δείπνο του Ραμαζανιού σε μια απλή βεδουίνικη σκηνή, περιστοιχισμένος από τις γυναίκες σωματοφύλακές του.

Πίσω από τη «φιγουρατζίδικη» αυτή υποδοχή, καλύπτεται η σχεδόν πλήρης συμμόρφωση του Λίβυου ηγέτη, με όσα η Ουάσιγκτον απαιτούσε για να διαγράψει τη Λιβύη από τον κατάλογο των χωρών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία. Η λιβυκή ηγεσία δεν παρέδωσε απλώς τα ελάχιστα υλικά που διέθετε και υποτίθεται ότι θα αξιοποιούνταν για την κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής. Αποδέχτηκε, επίσης, να καταβάλει εκατομμύρια δολάρια σε αποζημιώσεις τόσο στα θύματα δύο βομβιστικών επιθέσεων που της αποδόθηκαν όσο και στα θύματα των βομβαρδισμών εναντίον της Λιβύης με τους οποίους ανταπάντησε η Ουάσιγκτον.

Και αν αυτά συμφωνήθηκαν το 2003, έκτοτε η λιβυκή ηγεσία, με εξαίρεση ήσσονος σημασίας ζητήματα, ευθυγραμμίστηκε με την αμερικανική πολιτική. Τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι οι, χαμηλής έντασης, αντιδράσεις της για τη συνεχιζόμενη κατοχή στο Ιράκ και η ταύτιση στο ζήτημα του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Αυτό αναγνωρίστηκε και από τη Ράις ανοιχτά, αφού δήλωσε ότι η «Λιβύη αποδεικνύει ότι μια χώρα, με την επιλογή διαφορετικής στρατηγικής κατεύθυνσης, μπορεί να πάψει να είναι εχθρός των ΗΠΑ». Τώρα, απομένει να υπογραφούν και συμφωνίες, κυρίως ενεργειακές, καθώς η Λιβύη κατατάσσεται 9η στα παγκόσμια πετρελαϊκά αποθέματα.