Την πρώτη του εμφάνιση μετά τις 6 του Ιούνη, οπότε τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια επίθεσης με όλμους που δέχτηκε το Προεδρικό Μέγαρο στη Σάνα'α, έκανε ο Αλί Αμπντουλάχ Σάλεχ από τη Σαουδική Αραβία, όπου έχει καταφύγει, εμφανώς καταπονημένος. Υποστήριξε ότι η χώρα «έχει ανάγκη το διάλογο» και δήλωσε «έτοιμος να δεχτεί διανομή της εξουσίας στο πλαίσιο του συντάγματος και της νομοθεσίας της χώρας».

Στην Υεμένη, οι διαδηλώσεις με αίτημα «τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και τις περισσότερες ελευθερίες» άρχισαν στις αρχές του Φλεβάρη. Πολύ γρήγορα, η αδιαλλαξία του Σάλεχ και η καταστολή οδήγησαν σε κλιμάκωση με τουλάχιστον 380 νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Σταδιακά τον Σάλεχ εγκατέλειψαν όλοι οι εγχώριοι, αλλά και ξένοι σύμμαχοί του.

Με τους διαδηλωτές συντάχθηκε ένας από τους ισχυρότερους στρατηγούς της χώρας, ο αλ Μόχσεν, και σταδιακά σειρά φυλάρχων. Μετά από βδομάδες σιωπής, η αμερικανική κυβέρνηση άρχισε να ψελλίζει διάφορα «περί αναγκαιότητας να ακούσει ο Σάλεχ το λαό». Ταυτόχρονα, επιδόθηκε σε επαφές με την αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένου του ισλαμιστικού «Ισλάχ», προκειμένου να διασφαλίσει την επόμενη μέρα, δεδομένης της μεγάλης σημασίας της Υεμένης για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, νότια της Σ. Αραβίας στο θαλάσσιο πέρασμα των πετρελαϊκών φορτίων. Ταυτόχρονα, οι ορεινές της περιοχές έχουν γίνει προπύργιο για τους ακραίους ισλαμιστές της αλ Κάιντα, που υπήρξαν συνεργάτες του Σάλεχ, όταν επικεφαλής της βόρειας Υεμένης μαχόταν για τον εδαφικό προσεταιρισμό της νότιας πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας της Υεμένης.