Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή; Ποιος την κοστολογεί; Είναι μια ερώτηση που, συνήθως, γίνεται όταν ο θάνατος δεν επέρχεται από φυσικά αίτια, αλλά από κάποια άλλη αιτία όπως: Βίαια, από φονικό χέρι, σφαίρα, χειροβομβίδα, νάρκη, βομβαρδισμό, ή άλλο πολεμικό όπλο, ή όποιο όνομα και αν έχει. Ωστόσο, η ανθρώπινη ζωή έχει και άλλες παραμέτρους. Κάποιος, αγνώστων στοιχείων, γκρεμίζεται σ' ένα θαμνώδη κακοτράχαλο γκρεμό και κινητοποιούνται ο στρατός, οι περίοικοι, οι περαστικοί για να τον εντοπίσουν και να τον διασώσουν. Ενας ψαροτουφεκάς παρασύρεται από τα κύματα και ξεσηκώνεται η ακτοφυλακή, δύτες, κολυμβητές και άλλοι να τον βρουν πριν τον φάνε οι καρχαρίες. Το ίδιο συμβαίνει μ' έναν ορειβάτη που χάνεται στις χιονισμένες κορφές κάποιου όρους με χιλιάδες μέτρα υψόμετρο που ζητείται η βοήθεια ακόμα και ελικοπτέρων. Ενα παιδί που παίζει σ' ένα δάσος χάνει το δρόμο του ανάμεσα στα δέντρα και τους θάμνους, ξεσηκώνεται η αστυνομία, ο στρατός, οι κάτοικοι του χωριού, εκπαιδευμένα σκυλιά, δίχτυα, προβολείς και άλλα μέσα για να βρεθεί το παιδί.

Ολοι όσοι κοιτάζαμε τη διάσωση των επιβατών και του πληρώματος του αεροπλάνου, που προσυδάτωσε στον ποταμό Χάντσον, της Νέας Υόρκης, πήραμε μια βαθιά ανάσα όταν είδαμε τους ανθρώπους να βγαίνουν σώοι από το κήτος του αεροπλάνου για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Βέβαια, καμιά ζωή δεν έχει αντίτιμο. Ούτε καν προβλεπόμενο. Ταυτόχρονα, σκοτώνονται άντρες και γυναίκες που αφήνουν πίσω τους ερείπια και ορφανά. Τα ορφανά δε βρίσκουν ανάμεσα στα ερείπια πού και ποιο ήταν το σπίτι τους, δεν υπάρχει μάνα να τα παρηγορήσει και να τα σφίξει στην αγκαλιά της, πατέρας να γυρίσει με ένα κομμάτι ψωμί να χορτάσει την πείνα τους, σχολείο να πάει, δασκάλα να τα διδάξει γραφή και ανάγνωση.

Σκοτώνονται παιδιά, που κανένας δεν ξέρει αν ανάμεσα σε αυτά δεν υπήρχε κάποιο, που αν ζούσε μπορεί να εξελισσόταν σ' ένα μεγάλο μουσικοσυνθέτη, να γινόταν ένας ποιητής, να ζωγράφιζε το τοπίο της γης του, να γινόταν γιατρός, ένας καλός υδραυλικός ή ηλεκτρολόγος, επιπλοποιός ή οικοδόμος, μια καλή νοσοκόμα ή μια καλή μητέρα, μια ηθοποιός ή μια καλή νοικοκυρά, που φροντίζει το σπίτι της και περιμένει τον άντρα της να γυρίσει από τη δουλειά, τα παιδιά της από το σχολείο.

Για τα περισσότερα από χίλια τόσα παιδιά, που σκοτώθηκαν στην Παλαιστίνη, πόσο είναι το αντίτιμο για τη ζωή τους, ποιος θα πάρει την ευθύνη για τη χαμένη τους ζωή, άγουρη ακόμα, και ποιος θα το πληρώσει. Ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι ανάμεσα στα παιδιά που σκοτώθηκαν στην Παλαιστίνη, ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, δεν ήταν και κάποιο παιδί, που θα μεγάλωνε σαν ένας καλός άνθρωπος, που θα δούλευε πολύ σκληρά, και θα τα κατάφερνε να γίνει πλοιοκτήτης. Η ζωή δεν έχει αντίτιμο, όποια χαρακτηριστικά και αν έχει ο κάτοχός της.