Παρασκευή 17 Νοέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Φάρος αγώνα

Κάπου αρχίζει και παγώνει (την παγώνουν) η εξέγερση και πιάνει κρούστα πάχνης. Ομως το παγοθραυστικό της ζωής είναι πάντα επίκαιρο και φέρνει στην επιφάνεια μνήμες κι αγώνες που συνεχίζονται και αγώνες που δε βρήκαν δικιωμό: χούντες που αλλοστρατήσαν και χούντες που άλλαξαν φορεσιά. Με το ξεσήκωμα κι αντάμωμα που έγινε στοn ιερό χώρο, σμίξαμε πολλοί κι ύστερα έγινε μπάχαλο πώς να ξεχωρίσουν. Πολλοί πήραν το δρόμο της Αριστεράς. Πάντα ο δρόμος της Αριστεράς ήταν (κι είναι) πόλος έλξης. Είχε όμορφη γεύση και μυρουδιά. Ηταν ο δρόμος που φτάνει στην κορφή των λόφων με τις ανεμώνες.

Ομως, όπως το θέατρο ξερνά τον κακό ηθοποιό, έτσι κι η Αριστερά (το ΚΚΕ) ξερνά τον κάλπη, τον παρείσακτο και τον παγοπόντη. Το καβουρντιστήρι δεν αλέθει τους χοντρόπετσους και αποβάλλει τα παράσιτα.

Κάτι κουρασμένα παλικαράκια με κοιλίτσες και προγούλια, κάτι παρηκμασμένες κομψές κυρίες φτιασιδώθηκαν με το φωτοστέφανο του μάρτυρα κι επένδυσαν σε πολιτικές καριέρες. Σήμερα προσπαθούν να αφυδατώσουν την έννοια, το νόημα, το μήνυμα και το πάθος του Πολυτεχνείου με τις γνωστές τους συμπεριφορές.

Το κατεστημένο απορρόφησε τη δημιουργική τους ικανότητα και τους ενσωμάτωσε στο σύστημα. Η σκουριασμένη πόρτα παίρνει τη μορφή του παγοπρίονου και φέρνει τα μηνύματα του αγώνα ψηλά.

* * *

Είκοσι εφτά χρόνια και δεν εγύρισεν ο ήλιος. Μηνύματα ανεκπλήρωτα καταχωνιασμένα σε θολές συνειδήσεις κι οράματα απραγματοποίητα.

Ο αγώνας για το ψωμί είναι και σήμερα επίκαιρος, όσο ποτέ. Το φάσμα της ανεργίας πλανάται εφιαλτικά πάνω από τα κεφάλια της νεολαίας. Εκρήγνυται και παράγει ωστικά κύματα κοινωνικής αναστάτωσης, με συνέπεια την έξαρση του εγκλήματος, της πορνείας και των ναρκωτικών.

Ο αγώνας για την παιδεία είναι αγώνας συνέχειας. Η λαιμητόμος της μεταρρύθμισης και η απειλή της πανεπιστημιακής ιδιωτικής εκπαίδευσης κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.

Το παιδί του φτωχού μεροκαματιάρη (σχεδόν) έχει χάσει το τρένο της μάθησης.

Τα πτυχία είναι υποβαθμισμένα και οι πόρτες των επιχειρήσεων κλειστές. Εποχιακοί και ωρομίσθιοι. Η παραγωγική διαδικασία παραμένει χωρίς λειτουργικότητα. Η παγκοσμιοποίηση και η ΟΝΕ δείχνουν τα φαρμακερά τους δόντια. Η ανεργία αυξάνει.

Μέσα στο γενικό κλίμα της σύγχυσης, της αμφισβήτησης, της τσαλακωμένης προσωπικότητας και της ευνουχισμένης σκέψης διαστρέφεται και η έννοια της ελευθερίας. Παίρνει άλλες διαστάσεις. Οδηγεί σε ανελέητους δρόμους βίας, αλληλοεξόντωσης και δημιουργεί αποστάσεις από τα σημερινά καυτά προβλήματα της νιότης τους.

Γίνεται η ελευθερία της ασυδοσίας, η ελευθερία της καταπίεσης, η ελευθερία της διαφθοράς, η ελευθερία της συμμορίας. Η ελευθερία της επιλογής του ψεύτικου τεχνητού παραδείσου.

* * *

Δε μίλησαν και δεν αγωνίστηκαν για τέτοια παιδεία τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Δεν πρόταξαν τα στήθη τους και δεν έδωσαν το αίμα τους για τέτοια ελευθερία. Αλλα είχαν στο νου και γι' άλλα κουβέντιασαν. Αν και πέρασαν από τότε 27 χρόνια, αν και κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι, κανένας αγώνας δε δικαιώθηκε, και σήμερα ακόμα οι στόχοι παραμένουν ανεκπλήρωτοι. Τα οράματα μείνανε καταχωνιασμένα σε θολές συνειδήσεις.

Θα 'ρθει καιρός, θα 'ρθουν στιγμές θα πάρουν φως κι αγέρα και θα βαδίσουμε όλοι μαζί ενωμένοι σ' ένα Αντιιμπεριαλιστικό Δημοκρατικό Μέτωπο για καινούρια πολυτεχνεία.


Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ