«Οπως ορθώς έγραψε, προσφάτως εις το «ΒΗΜΑ», ο Ιωάννης Κ. Πρετεντέρης, (σ.σ. ειδικός αναλυτής και, συνάμα, πολιτικός αγκιτάτορας του εγχειρήματος εκσυγχρονιστικής, σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης στην Ελλάδα), το σύνολον, σχεδόν, των κοινωνικοπολιτικών αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων, κατά την τελευταία πενταετίαν, εις την χώραν μας, ανάγονται εις την αδυσώπητον σύγκρουσιν μεταξύ των φορέων του εκσυγχρονισμού και του αναχρονισμού. Κατά τούτον συμφωνώ με τον αγαπητόν Ιωάννην και επαυξάνω ότι το τεθέν, υπό μορφήν πολιτικού στοιχήματος, ερώτημα είναι αν και πόσον θα επιτύχει εις τους στόχους της η, υπό τον κομαντάντε Σημίτην, εκσυγχρονιστική επανάστασις του '96.
Δυστυχώς, η εκσυγχρονιστική επανάστασις, εν τη γενέσει της και εφεξής πολλάκις, αντιμετώπισεν πλείστα όσα προβλήματα, ως και εμπόδια, προερχόμενα έξωθεν και εκ των ενόντων. Εν πρώτοις, η αναχρονιστική δομή και λειτουργία κοινωνικών και πολιτικών φορέων και θεσμών - παραδείγματος χάριν, η ύπαρξις και δράσις ταξικών τινών συνδικάτων και, προπάντων, ενός κόμματος όπως το ΚΚΕ - δυσκολεύουν, τα μάλα, την πορείαν εκσυγχρονισμού της χώρας. Εν δευτέροις, αντιστάσεις, ή και απλώς διαφοροποιήσεις, προερχόμενες εκ των έσω του κυβερνώντος κόμματος, επί θεμάτων και προβλημάτων ώριμων προς λύσιν - εργασιακόν, ασφαλιστικόν, συνταξιοδοτικόν, αγροτικόν, ελληνοαμερικανικές και ελληνοτουρκικές σχέσεις, Κυπριακόν, τρομοκρατία κ.ά. - δυσκολεύουν, ωσαύτως κι επιπροσθέτως, την προσπάθειαν διά την επιτυχίαν του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος.
Αύτη η αήθης, κινδυνολογική προπαγάνδα - προδήλως ως προϊόν της ανεξηγήτου επιμονής τινών να στρέφονται κατά του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ και κατά τη μετακομμουνιστικήν περίοδον - ακολουθεί την, εξ Εσπερίας αφικνούμενη, ετέραν μεγίστη προπαγανδιστική διαρροήν, περί δήθεν κινδύνων για την υγείαν, εξ αιτίας της νόσου των λεγομένων «τρελών αγελάδων». Οι ανωτέρω - αλλά και πλείστες άλλες, αναλόγου υφής - περιπτώσεις αναδεικνύουν το μέγεθος και την δυσκολίαν της προσπαθείας της κυβερνήσεως, η οποία απαιτείται ίνα λάβει «σάρκαν και οστά» ο εκσυγχρονισμός εις την χώραν μας.
Για τη μεταφορά, από τον προφορικό, στο γραπτό λόγο: