«Στερνή μου γνώση... » | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

«Στερνή μου γνώση... »

Τούτη η εφημερίδα - μόνη κι έρημη μέσα στη «θάλασσα της σομόν ενημέρωσης», όταν το Χρηματιστήριο βρισκόταν συνεχώς στο limit up - επέμεινε να προειδοποιεί τους φτωχούς ανθρώπους: Δεν είναι για σας το Χρηματιστήριο. Είναι απάτη, κλεψιά. Στο τέλος θα βγείτε χαμένοι. Ενδεικτικά θ' αναφερθώ σε κάποια από τα «ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ» που έγραψα για το Χρηματιστήριο, όχι, βεβαίως, ως ειδικός - δεν το κατέχω το «άθλημα» - αλλά ως κομμουνιστής που γνωρίζει πως το Α και το Ω του καπιταλισμού, είναι η συσσώρευση κεφαλαίου στους μεγαλοκαπιταλιστές, που διενεργείται και μέσω της χρηματιστηριακής αγοράς.

Στις 16 - 9 - '98, όταν το Χρηματιστήριο βρισκόταν στην εκκίνηση της «κούρσας» ανόδου του, στα «ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ» με τίτλο «Κωλοπετινίτσα... στριτ», αναφερόμουν στο πρωτόφαντο γεγονός να «παίζουν» στη Σοφοκλέους, όχι μόνο γιάπηδες, δημόσιοι υπάλληλοι, επαγγελματοβιοτέχνες, εργαζόμενοι των πόλεων, αλλά και... τσοπάνηδες των ορεινών χωριών, οι οποίοι, αν και δε γνώριζαν τι ακριβώς είναι η «μετοχή», ήταν πλήρως ενημερωμένοι για τα «σκαμπανεβάσματα» του Ντόου Τζόουνς στη Γουόλ Στριτ. Και κατέληγα, επισημαίνοντας: «Οι επενδύσεις των απλών ανθρώπων, των εργαζομένων, των αγροτών, των νέων πρέπει να γίνονται στο εργοστάσιο, στο χωράφι, στο σχολείο, στους αγώνες για την ανατροπή της τζογαδόρικης πολιτικής».

Και στις 17 Μάρτη του 1999, με τίτλο: «Από την οικοδομή στη Σοφοκλέους», αναφερόμουν στη συζήτηση που είχα με φίλο οικοδόμο - «έπαιζε» τους «πέντε παράδες», που είχε στην «άκρη» για ώρα ανάγκης - στον οποίο είχα επισημάνει ότι «αυτοί που συνήθως κερδίζουν είναι οι λεγόμενοι «θεσμικοί επενδυτές» και οι διάφοροι κερδοσκόποι, ενώ οι «μικροί» είναι που «ρισκάρουν τις οικονομίες τους».

Στις 25 - 9 - '99, με τίτλο «Το χρηματιστήριο της μυθολογίας», αφού εξεδήλωνα την αδυναμία μου να πληροφορήσω τους συγγενείς, τους φίλους και τους γνωστούς για τα «καλά χαρτιά» του χρηματιστηρίου, ενημέρωνα τους αναγνώστες περί της... μυθολογικής καταβολής των ονομάτων ορισμένων εισηγμένων εταιριών, επισημαίνοντας, εν κατακλείδι, με νόημαι: «Δεν υπάρχει εταιρία με το όνομα "Ευρύλοχος". Αλλά και να υπήρχε κανείς δε θα την προτιμούσε, καθότι ο Ευρύλοχος ήταν ο μόνος από τους συντρόφους του Οδυσσέα που δε μετέτρεψε σε χοίρο, με το μαγικό ραβδί της, η Κίρκη...».

Και στις 24 - 11 - '99, με τίτλο «Τα χαλυβδόφυλλα του Μήτσου», αναφερόμουν σε συζήτηση μεταξύ φίλων μου, οι οποίοι είχαν καταληφθεί από την «τρέλα» του χρηματιστηρίου. Ανάμεσα στους διαλόγους συμπεριλαμβανόταν και μια απάντηση του Μήτσου στο αιώνιο «φιλοσοφικό» ερώτημα των τεμπέληδων «και γιατί να δουλεύουμε;». Ελεγε, λοιπόν, ο Μήτσος: «Παίξε, δικέ μου, χαλυβδόφυλλα να κάθεσαι και να τα κονομάς και, μάλιστα, αφορολόγητα».

Αρχές του 2000, η κατάσταση αρχίζει ν' αντιστρέφεται και στα «ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ» της 15ης Μάρτη του 2000, με τίτλο «Το βρυξελλιώτικο μπουρανί», αναφερόμουν στα πρώτα «παθήματα χασούρας» κάποιων «μικροεπενδυτών» που μου θύμιζαν τους επισκέπτες στο αποκριάτικο καρναβάλι του Τυρνάβου, οι οποίοι ανυποψίαστοι σκύβουν ν' ανακατέψουν τη χορτόσουπα στο καζάνι και τότε νιώθουν πίσω να τους ακουμπάει το «μπουρανί».

Από τότε είχαν αρχίσει πολλοί να αντιλαμβάνονται «πού πήγαινε η δουλιά» - ήθελαν να «φύγουν», αλλά ήταν πλέον αργά - και ποιοι ευθύνονταν. Φταίχτες από κοινού ήταν οι πολιτικοί απατεώνες, που πουλούσαν ελπίδες στον τζόγο, για να «αγοράσουν» ψήφους στις εκλογές, οι κρατικοδίαιτοι μελοεπιχειρηματίες που πουλούσαν «φούσκες», για να πάρουν το κομπόδεμα των φτωχών, οι χρηματιστηριακοί γιάπηδες της αρπαχτής που πουλούσαν «γοητεία», για ν' αρπάξουν το πορτοφόλι της γριάς, οι δημοσιογράφοι - «παπαγαλάκια» που πουλούσαν κατευθυνόμενες πληροφορίες, για να εξασφαλίσουν τη «μίζα» τους.

Τώρα τα πράγματα είναι πιο καθαρά. Αλλά και τραγικά, καθώς έχουμε μέχρι και αυτοκτονίες «απατημένων» του χρηματιστηρίου. Πάντως, το «στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα», πάντα έχει την αξία του...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ