Στα «ψιλά» των εφημερίδων, διάβασα την «έντονη διαμαρτυρία» που εκφράζει ο Σύλλογος Εκδοτών Βιβλιοπωλών Αθηνών, προς τους υπουργούς Μεταφορών, Επικοινωνιών και Πολιτισμού, σχετικά με τις τελευταίες αυξήσεις στα ταχυδρομικά τέλη για την αποστολή δεμάτων, οι οποίες ισχύουν από 11-6-01. Ο Σύλλογος εκφράζει την αγανάκτησή του για το στραγγαλιστικό αυτό μέτρο της κυβέρνησης του κυρίου Σημίτη, που βάζει και το βιβλίο στην ίδια κατηγορία με όλα τα άλλα εμπορεύματα (φασόλια, ρεβίθια κλπ.) και, ουσιαστικά, απαγορεύει την κυκλοφορία του.

Επειδή είμαι και ο ίδιος «παθός», προσυπογράφω την έντονη διαμαρτυρία του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλιοπωλών, και ενώνω μαζί τους την οργή και την αγανάκτησή μου.

Αλλά δεν εκπλήσσομαι. Και συνιστώ, να μην εκπλαγείς και εσύ, αγαπητέ αναγνώστη των «Διακριτικών» και του καλού βιβλίου. Στην εποχή μας, εποχή της «πληροφορικής», της παντοδυναμίας της εικόνας και της «αισθητικής» (διάβαζε, αποχαυνωτικής) απόλαυσης των οπισθίων διαφόρων καλλονών - και, μάλιστα, με έγχρωμη και τρισδιάστατη εικόνα - που μας προσφέρουν πρόθυμα και αφειδώς τα «πλουραλιστικά» μας κανάλια, πού να φτουρήσει το φτωχό και δύστυχο ποιοτικό βιβλίο, που έχει να προσφέρει στον αναγνώστη μόνο άσπρο χαρτί και μαύρα γράμματα... Τι βοήθεια και τι στήριξη να δώσουν οι φωτοσβέστες υπουργοί «μας» στο βιβλίο, όταν αναγορεύουν σε «κέντρα πολιτισμού», μόρφωσης και γνώσης τα... «σκυλάδικα». Εξάλλου, τα Ταχυδρομεία, όπως και όλες τις άλλες Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας, πρέπει να τα παραδώσουν «υγιή» και κερδοφόρα στους αετονύχηδες της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», που καραδοκούν, περιμένοντας να συνεχίσουν εκείνοι το «κοινωφελές», και στο χώρο του βιβλίου, έργο της «εκσυγχρονιστικής» μας κυβέρνησης. Και η «αναβάθμιση» του κόστους για την ταχυδρόμηση ενός βιβλίου, από 80 σε 780 δραχμές, είναι ένα καλό κίνητρο...

Ομως, στα χαμένα ανάβουν φωτιές οι «καλόγεροι» της συμφοράς προσπαθώντας να κάψουν το βιβλίο και όποια άλλη πνευματική και ηθική αξία έχει απομείνει, σε αυτή την κοινωνία της κατάπτωσης και της σήψης, που μας έχει οδηγήσει η ολέθρια «παγκοσμιοποίηση». Παρά τα εξοντωτικά μέτρα που επιβάλλουν οι «μπακάληδες» συναρμόδιοι υπουργοί «μας», οι πραγματικοί εργάτες του πνεύματος, οι συγγραφείς, ιδιαίτερα του πολιτικού, επαναστατικού και αντιστασιακού βιβλίου, όρθιοι, σαν τη γοργόνα του ποιητή στην πλώρη του καραβιού, και αντιμέτωποι με τα αφρισμένα κύματα του σκοταδισμού και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, θα συνεχίζουν απτόητοι να καταγράφουν τα «μεγάλα και θαυμαστά έργα» αυτού του λαού, για να τα παραδώσουν, κληρονομιά ανεκτίμητη, στις μελλοντικές γενιές. Και το καλό βιβλίο, απτόητο και αυτό και ανίκητο, σαν «της ιδέας το χρυσαϊτό», θα απλώνει ολοένα και πιο πλατιές τις φτερούγες του και θα οδηγεί τους ανθρώπους «προς τα ύψη και το φως».