Τι; Μα, την πρόχειρη ψυχολογική προσφυγή στη στιγμιαία ικανοποίηση. Αυτήν την ικανοποίηση, που, επειδή είσαι στενοχωρημένος, καταπιεσμένος, θυμωμένος, απογοητευμένος, καταθλιμμένος, πας και αγοράζεις μια γραβάτα, μια κολόνια, ένα άρωμα, ένα φο μπιζού - για να είμαστε in - ψεύτικο κόσμημα. Νιώθεις πάραυτα αυτό το σύγχρονο σύνθημα immediate satisfaction - άμεση ικανοποίηση.

Η αγορά ενός υλικού αγαθού - καθόλου δεν την υποτιμώ - αντικαθιστά, κατά περίπτωση, όλα τα αρνητικά αισθήματα και συναισθήματα που μπορεί να έχουμε νιώσει για ένα γεγονός. Υποτίθεται πως μετά από αυτήν την ικανοποίηση πρέπει να νιώθεις απαλλαγμένος από τη στενοχώρια, την καταπίεση, το θυμό, την απογοήτευση και την κατάθλιψη. Το ερώτημα είναι αν αυτή τη στιγμή, η άμεση ικανοποίηση είναι καταλυτική. `Η μήπως κρατάει, ώσπου να εμφανιστεί η επόμενη αιτία που επαναφέρει όλα τα πιο πάνω αρνητικά, οπότε αναζητούνται καινούρια πρόχειρα τεχνάσματα για την εξαφάνισή τους;

Πρόσεχε, λέω στον εαυτό μου, μην κυριευτείς από απαισιοδοξία. Βέβαια, η έκβαση είναι σημαντική. Ομως, ο αγώνας, οι κοινές επιδιώξεις - όχι των κυβερνήσεων, των μονοπωλίων, των κατασκευαστικών εταιριών, της πολεμικής βιομηχανίας - των λαών πρέπει να γίνουν κρίκοι και να ενώσουν τους ανθρώπους, όπου κι αν ζουν, όποια γλώσσα και αν μιλούν, όποια θρησκεία και αν λατρεύουν, όποιο χρώμα επιδερμίδας και αν έχουν.