Η πλουτοκρατία, οι ταγοί των κερδών, οι μεσάζοντες και μεταπράτες τρέμουνε το σοσιαλισμό. Τρέμουν το ξύπνημα των λαών, την ισχύ και τη δύναμή τους. Με το αντικομμουνιστικό μνημόνιο ομολογούν τον πανικό τους και αναδεικνύουν με την απέλπιδα προσπάθεια το στόχο τους, να κρατήσουν τους λαούς υποταγμένους και αλυσοδεμένους... Ξέρουν πως το μέλλον δεν τους ανήκει και επιδιώκουν την επιβολή της κυριαρχίας τους, ωσάν αυτή να πνέει τα λοίσθια. Φοβούνται αυτό το ζοφερό γι' αυτούς μέλλον, που αναμφισβήτητα και αναπόφευκτα θα πλημμυρίσει από ξεσηκωμούς και επαναστάσεις, γιατί δεν πάει άλλο. Τρέμουν και αγωνιούν για το τι θα τους ξημερώσει αύριο.

Χρέος ακόμη μια φορά των κομμουνιστών είναι ν' αναδειχτούν καθοδηγητές και μπροστάρηδες, να δείξουνε το δρόμο που πάει μακριά. Με τις σημαίες και τα λάβαρα, τα πανό και τις πικέτες, με τις φωνές και τα τραγούδια, τις υψωμένες γροθιές και τα συνθήματα. Να βγουν από τις φάμπρικες και τα γιαπιά, από τους αγρούς και τα χωράφια, από τους σταθμούς και τα λιμάνια, να κατεβούν στους δρόμους και τις πλατείες σε μεγάλες και δυναμικές διαδηλώσεις, να γευτούν την ανωτερότητα και την ισχύ τους και ν' απολαύσουνε το φόβο και την αγωνία των άλλων.