Οπως δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ανθρώπους να περνούν όλη τους τη ζωή δουλεύοντας στα φέουδα για ένα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό. Η νίκη της αστικής επανάστασης αργότερα εδραίωσε στη συνείδηση του κόσμου τι θα είναι φυσιολογικό, από τότε και στο εξής και τι όχι. Σήμερα «φυσιολογικό» είναι αυτό που συμβαδίζει με τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Αυτό που της αποφέρει περισσότερα κέρδη και δεν της θίγει τα ήδη υπάρχοντα. Μπορεί σήμερα όλοι να καταδικάζουν τη δουλεία ή τη φεουδαρχία, αλλά δε συμβαίνει το ίδιο για παράδειγμα με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με τη συσσώρευση αμύθητου πλούτου σε λίγα χέρια, με την εντεινόμενη συνεχώς φτώχεια.

Επειτα, όταν καταλάγιασε η οργή, ήρθαν οι παραπάνω σκέψεις. Για την «ιδιοκτησία» και πώς έχουν φροντίσει οι αστοί να νομιμοποιήσουν στο όνομά της τα δικά τους «όργια». Οι παραλίες, τα δάση, η θάλασσα κι ο αέρας ανήκουν σε αυτούς. Το πετρέλαιο κι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές είναι κι αυτά δικά τους. Και βάζουν τους λαούς να σκοτώνονται μεταξύ τους, χτίζοντας τα παλάτια τους με το αίμα και τον ιδρώτα των υπόλοιπων ανθρώπων. Αυτή είναι η σαπίλα της τάξης τους και του συστήματός τους.