Τα πράγματα, όπως πολύ σωστά διέγνωσε και προεκλογικά το ΚΚΕ, όσο πάνε χειροτερεύουν και θα χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο. Κι αυτό που διέγνωσε το ΚΚΕ, δεν το διέγνωσε επειδή έχει προφητικές ή μαντικές ικανότητες, αλλά γιατί έχει τη διορατικότητα να βλέπει σε βάθος χρόνου και να αναλύει. Το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται αντιμέτωπο με τα αδιέξοδά του, ο ανταγωνισμός - το επιστέγασμα των προσδοκιών του - που θα του φέρει ισχύ και επομένως την αύξηση της κερδοφορίας του, όσο πάει και διευρύνεται, με αποτέλεσμα τη δημιουργία σοβαρότερων και οξύτερων κρίσεων, οι οποίες για να αντιμετωπιστούν θα πέσουν ως καταπέλτης στις πλάτες των αδύνατων λαϊκών στρωμάτων, δημιουργώντας ανεργία και πληθωρισμό. Με το πέρασμα του χρόνου, τα λουριά θα σφίγγουν και η κυβέρνηση για να τα αντιμετωπίσει επιδιώκει - και αναγκάζεται - να πάρει μια σειρά από αντιλαϊκά μέτρα, που κατ' ευφημισμόν ονομάζει μεταρρυθμίσεις, ενώ είναι δυσβάσταχτες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Πρώτα - πρώτα ακουμπά τα βαριά της πλοκάμια πάνω στο Ασφαλιστικό, θέλοντας να του αλλάξει τα φώτα, επιζητώντας μάλιστα τη μαζική συναίνεση με τους φορείς και τα κόμματα, κάνοντας δήθεν διάλογο, προκειμένου να το επιτύχει... Σκεφτόμενοι σωστά, ευχαριστούμε αλλά δε θα πάρουμε... Με δυο λόγια, δεν τσιμπάμε! Συνέχεια ο πέλεκυς πέφτει πάνω στην Παιδεία, στην Υγεία, στο Περιβάλλον, που με την εμπορευματοποίησή τους επιδιώκει να απαλλαγεί από τις ευθύνες της, να ευνοήσει την κερδοφορία του κεφαλαίου και να αναστενάξει από τα βάρη και τη φορολογία ο εργαζόμενος λαός.

Για να τα πετύχει όλα αυτά, σκαρφίζεται έναν καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο, να κάνει - λέει - την κυβέρνηση, πιο ισχυρή και πιο σταθερή, χαρίζοντάς της ένα μπόνους 50 εδρών σε βάρος των άλλων κομμάτων. Εάν έχει ένα σύνολο 170 ή 180 εδρών με ένα ποσοστό γύρω στο 38 με 40%, ισχυρή κυβέρνηση δε θα γίνει ποτέ, γιατί δε θα είναι ποτέ πλειοψηφία, θα είναι μειοψηφία ανίσχυρη και ευάλωτη.

Οπως λοιπόν διαμορφώνεται η κατάσταση, φίλε και σύντροφε, είσαι υποχρεωμένος εκ των πραγμάτων να πάρεις θέση. Και μάλιστα θέση μαχητική κι επικοδομητική... Γιατί τότε αλίμονό σου, θα σε πνίξουν, θα σε καταπιούν σε μια κουταλιά νερό. Φρόντισε, όμως, η θέση που θα πάρεις να είναι τεκμηριωμένα τα «πιστεύω» σου, με τον τρόπο ζωής σου. Με την επιλογή και τη δράση σου. Αυτά να μη βρίσκονται σε αντίφαση, να είναι λειτουργικά και αποτελεσματικά. Φρόντισε τα «πιστεύω» σου να μην είναι μόνο λόγια, παρά να είναι έργο, να είναι πράξη... Και πράξη σημαίνει αγώνας, σημαίνει συμμετοχή, σημαίνει πόρτα την πόρτα, σημαίνει κραυγή και γροθιά σηκωμένη..!