To περιμέναμε το συμπόσιο. Μας είπε, φεύγω στο χωριό. Πάω για εμφιάλωση. Ρουμπίνι το μπρούσκο. Απόλαυση το λευκό. Παινεψιάρης, είπαμε. Τα παραλέει. Η καλύτερη χρονιά της τελευταίας 10ετίας το 2007. Θα δείτε. Σμίξαμε. Πού αλλού; Στο σπίτι του. Δε βγαίνει έξω το κρασί μου. Οποιος θέλει, έρχεται και το πίνει. Πήγαμε. Χρόνια αυτό κάνουμε. Χωρίς να μας γίνει συνήθεια. Απολαύσαμε το κρασί. Το καλύτερο της τελευταίας δεκαετίας. Το παραδεχτήκαμε.

Μιλούσαμε, λοιπόν, διάφορα της επικαιρότητας. Με ανησυχία. Κουνούσαμε το κεφάλι για τη μαυρίλα. Αναρωτιόμασταν, πού θα πάει αυτή η κατάσταση, με τη νεολαία να μην ενδιαφέρεται. Θα σας πω κάτι, μίλησε σοβαρά ο οικοδεσπότης κι εμείς σιωπήσαμε. Μου το διηγήθηκε ο γιος μου. Εγινε στο Λύκειό τους. Τελειώνει φέτος. Κάνα εικοσαήμερο θα 'χει περάσει. Ημασταν και οι δυο στο σπίτι. Αφησε το βιβλίο και ήρθε κοντά μου. Κάτι διάβαζα. Να σε ρωτήσω; Τον κοίταξα. Τι είναι Σοβιετική Ενωση; Παραξενεύτηκα, Τον περιεργάστηκα. Τι συμβαίνει; ρώτησα ήρεμα.

Χτες, στο μάθημα της Ιστορίας, η καθηγήτρια ρώτησε ποιος γνωρίζει κάτι για τη Σοβιετική Ενωση. Σιωπή. Κανείς; ρώτησε. Εγώ, κυρία. Στραφήκαμε στο συμμαθητή μας. Είναι το κράτος που οι Ρώσοι επαναστάτες, οι Μπολσεβίκοι, μ' επικεφαλής τον Λένιν και το Κόμμα τους, τη συμμετοχή των επαναστατημένων εργατών, αγροτών, στρατιωτών, στα 1917 ίδρυσαν. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας οι εκμεταλλευόμενοι κατάργησαν τους εκμεταλλευτές τους. Προχώρησαν σε κράτος την Επανάσταση των Γάλλων Κομμουνάρων. Ενωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ονομάστηκε. Πέτυχαν ασύλληπτα πράγματα. Οι μουζίκοι ορθώθηκαν. Ο λαός έμαθε γράμματα. Η επιστήμη προχώρησε. Ο Γκαγκάριν πραγματικός Ικαρος. Ο άνθρωπος έγινε συνειδητό υποκείμενο της Ιστορίας. Δική του υπόθεση χειριζόταν. Γι' αυτό πέτυχε και απέκρουσε τους «λευκούς» και τους επεμβασίες. Μέχρι κι εμείς στείλαμε στρατό στην Ουκρανία. Τσάκισαν το φασισμό. Τα σύμβολα της δουλειάς, σφυρί και δρεπάνι, η σημαία τους. Κατακόκκινη από το αίμα τους.

Μιλούσε. Πώς μιλούσε! Κι εμείς ακούγαμε μαγεμένοι. Πόσο τον αγαπούσαμε κείνη τη στιγμή. Και να ξέρετε, κυρία, η Γη θα γίνει κόκκινη. Οι ποιητές δε λένε ψέματα. Δεν αντέχεται η φτώχεια, η μιζέρια, η εξαθλίωση, τρεις μόνον άνθρωποι να έχουν περιουσία 180 δισεκατομμύρια δολάρια και 1,1 δισ. άνθρωποι να ζουν με 1 δολάριο τη μέρα. Σύντομα οι από κάτω δε θα θέλουν να είναι έτσι και οι από πάνω δε θα μπορούν να επιβάλλονται. Θα ξεσπάσει η Επανάσταση. Είναι αναγκαιότητα. Η ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης προσφέρει και πάλι υπηρεσία. Τα λάθη θα μας μάθουν να είμαστε ανίκητοι. Θα δείτε, κυρία...

Η καθηγήτρια σιγανά τον ρώτησε, πού τα ξέρεις αυτά; Είσαι μέλος της ΚΝΕ; Κι εκείνος σηκώθηκε. Στάθηκε προσοχή. Ετσι μας φάνηκε. Ναι, κυρία. Είμαι μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας. Το είπε κι έκατσε. Ηταν πολύ σοβαρός. Φάνταζε πολύ μεγάλος και δυνατός. Τον θαυμάζαμε, θέλω να γίνω Επαναστάτης. Τι λες εσύ, πατέρα, για τη Σοβιετική Ενωση;