Η Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από Δημόσια και Δωρεάν για όλους κι αυτό γιατί ο δημόσιος χαρακτήρας είναι αλληλένδετος με το σκοπό, τη λειτουργία και την αποστολή της Ανώτατης βαθμίδας της εκπαίδευσης που πρέπει να είναι προσανατολισμένη στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών. Στα προηγούμενα άρθρα της στήλης έχουμε αναλύσει αρκετά από τα βασικά χαρακτηριστικά της Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης, απ' όπου φαίνεται ότι υπηρετεί την κοινωνία, διαμορφώνει επιστήμονες - κοινωνικούς αγωνιστές που θα συμβάλλουν στο μετασχηματισμό και στην ανάπτυξη της κοινωνίας προς όφελος του λαού. Αυτό το σκοπό δε θα μπορέσει να τον υπηρετήσει αν δεν είναι αποκλειστικά και μόνο δημόσια. Γιατί οποιοσδήποτε ιδιώτης κι αν δραστηριοποιηθεί στο χώρο της εκπαίδευσης θα έχει ως στόχο το προσωπικό του κέρδος, είτε άμεσα (μέσα από δίδακτρα κ.τ.λ.) είτε έμμεσα μέσα από τη δημιουργία αποφοίτων που θα μεγιστοποιούν τα κέρδη του.

Δημόσιος χαρακτήρας σημαίνει ότι τα Ανώτατα ιδρύματα χρηματοδοτούνται επαρκώς και πλήρως από τον προϋπoλογισμό του κράτους, ώστε να είναι εξοπλισμένα, να έχει το διδακτικό προσωπικό όλη τη στήριξη που χρειάζεται για να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του, να λειτουργεί ολοκληρωμένα τόσο ο τομέας της διδασκαλίας όσο και της έρευνας. Τα όποια ιδιωτικά κονδύλια διοχετεύονται, δεν παίζουν ευεργετικό ρόλο, αφού δίνονται με ανταλλάγματα (έστω και καλυμμένα), παρέχονται για συγκεκριμένους σκοπούς που στις περισσότερες περιπτώσεις συγκρούονται με τον προσανατολισμό στις λαϊκές ανάγκες. Είναι γνωστά τα φαινόμενα στον τομέα της έρευνας όπου π.χ. οι φαρμακοβιομηχανίες μπλοκάρουν ή ενθαρρύνουν συγκεκριμένες ερευνητικές προσπάθειες ανάλογα με τα κέρδη και τις ζημιές που θα έχουν από την έξοδο των φαρμάκων στην αγορά κι όχι ανάλογα με το πόσες ζωές θα σώσουν. Η όποια επένδυση του ιδιώτη σταματάει εκεί που αρχίζει να μειώνεται το προσδοκώμενο ποσοστό κέρδους του. Το ίδιο συμβαίνει και με τα Ευρωπαϊκά κονδύλια (π.χ. ΕΠΕΑΕΚ) με τα οποία ουσιαστικά χρηματοδοτείται η αναμόρφωση των σπουδών προς το επίπεδο της κατάρτισης, των υποβαθμισμένων, χωρίς ειδίκευση σπουδών, ακριβώς επειδή ο κύριος στόχος του ευρωπαϊκού κεφαλαίου είναι η δημιουργία μιας στρατιάς μισοειδικευμένων και εύκολα εκμεταλλεύσιμων εργαζομένων.

Σήμερα οι ταξικές ανισότητες οξύνονται, αλλά δεν μπορεί αυτό να αποτελέσει επιχείρημα για τη διαιώνιση και έντασή τους μέσα από την εκπαίδευση. Αν σήμερα ευνοούνται από κάποιες δωρεάν παροχές οι οικονομικά εύποροι φοιτητές, το κράτος δεν έχει παρά να φορολογήσει ικανοποιητικά τους γονείς τους. Η όποια συρρίκνωση του δωρεάν χαρακτήρα των σπουδών θα «διώξει» ακόμα περισσότερα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων από την εκπαίδευση. Κι όταν μιλάμε για δωρεάν σπουδές πρέπει να εννοούμε ότι εξασφαλίζονται δωρεάν όλοι οι όροι κι οι προϋποθέσεις για τις σπουδές (συγγράμματα, σίτιση, στέγαση, υλικά εργαστηρίων, σημειώσεις, βοηθητικά υλικά κ.ο.κ.).