Τα όσα συμβαίνουν τελευταία στη χώρα μας, τόσο σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων όσο και σε επίπεδο «πρακτικής εφαρμογής», δεν επιβεβαιώνουν απλώς ότι η στάση του ελληνικού κράτους απέναντι στους οικονομικούς και πολιτικούς μετανάστες έχει αλλάξει. Κυρίως, προμηνύουν ένα εφιαλτικό μέλλον για όσους «τολμούν» να αναζητούν το όνειρο μιας καλύτερης ζωής στη χώρα μας. Απερίφραστα και με ανάλγητο τρόπο, η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά καταργεί το πολιτικό άσυλο σε όσους διώκονται στις χώρες τους και ορθώνει απροσπέλαστο τοίχο σε όσους εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, διωγμένοι από την πείνα και τη δυστυχία. Και η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το «πρόβλημα» με ένταση των αστυνομικών μέτρων.

Είναι γεγονός πως ο αριθμός των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών χωρίς άδεια που φτάνουν στην Ελλάδα, αυξήθηκε πολύ φέτος και ιδιαίτερα μετά την έναρξη του πολέμου στο Αφγανιστάν. Οι αιτίες του φαινομένου είναι γνωστές. Είναι ο «παγκοσμιοποιημένος» καπιταλισμός, που επιβάλλει την άγρια ταξική εκμετάλλευση και την ανισόμετρη ανάπτυξη, που επιβάλλει και στηρίζει αντιλαϊκά καθεστώτα σε μια σειρά χώρες, για να εκμεταλλεύεται ασύστολα τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους λαούς τους. Είναι ο ιμπεριαλισμός που «σπέρνει» πολέμους, για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Ταυτόχρονα, είναι το ίδιο το ιμπεριαλιστικό σύστημα που χρησιμοποιεί τους μετανάστες στις χώρες υποδοχής ως φτηνό εργατικό δυναμικό και ως πίεση προς τους ημεδαπούς εργαζόμενους, προς δόξαν πάντα του κέρδους.

Την προηγούμενη δεκαετία, η χώρα μας ουσιαστικά ακολουθούσε πολιτική «ανοιχτών θυρών», γιατί αυτό επέβαλαν οι ανάγκες του κεφαλαίου και η πολιτική της ΟΝΕ. Και γι' αυτό ποτέ οι κυβερνήσεις δε νομιμοποίησαν ουσιαστικά τους μετανάστες, αφήνοντάς τους να είναι θύματα υπερεκμετάλλευσης, αλλά και του ξενοφοβικού κλίματος που η ίδια η κυβέρνηση καλλιεργεί. Η πολιτική των «κλειστών θυρών» ήρθε να αντιμετωπίσει αφ' ενός μεν την ανάγκη ρύθμισης της εισροής μεταναστών ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου, αλλά και το κύμα πολιτικών και οικονομικών προσφύγων που προκαλεί ο «δεκαετής πόλεμος», που έχουν κηρύξει οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους - ανάμεσά τους και η ελληνική κυβέρνηση.

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής υπογράφτηκε στις 8 Νοέμβρη από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας το Πρωτόκολλο για την επαναπροώθηση, κατά παράβαση των συμβατικών για τη χώρα μας υποχρεώσεων που απορρέουν απ' τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για τους Πρόσφυγες. Ετσι, οι ελληνικές αρχές εμποδίζουν όσα δουλεμπορικά σκάφη επιχειρούν να εισέλθουν στα ελληνικά ύδατα και επαναπροωθούν με συνοπτικές διαδικασίες όσους δύστυχους καταφέρνουν να πατήσουν πόδι σε ελληνικό έδαφος. Πρόκειται για σαφώς απάνθρωπη και ανάλγητη πολιτική, την οποία όχι μόνο δε μπορεί να αποδεχτεί ο ελληνικός λαός αλλά πρέπει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να την αλλάξει.