Τώρα είναι η ώρα να γίνουνε τα λόγια πράξεις. Τώρα είναι η ώρα να πάρει καθένας τη θέση του, στο μετερίζι που είναι χρεωμένος. Τώρα δεν είναι ώρα για επικοινωνιακά τεχνάσματα. Οποιος πράγματι έχει όρεξη να παλέψει, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό. Τα μεσοβέζικα, η προσπάθεια να «μη σπάσει κανένα αβγό», οι θολές καταστάσεις, βοηθάνε μόνο όσους κατευθύνουν την πολεμική μηχανή ενάντια στο λαό του Ιράκ. Η μακάβρια πρόβλεψη που περιέχεται στη φράση «χιλιάδες ζωές θα θυσιαστούν», είναι ικανή από μόνη της να συγκλονίσει. Κανείς δε δικαιούται να δει καμένα από τις βόμβες κορμιά για να δηλώσει μετά «συγκλονισμένος». Τώρα δεν είναι ώρα για «ενότητα» με τους «καλούς» του ιμπεριαλισμού. Τώρα είναι ώρα για δράση.

Κι όμως. Αυτήν ακριβώς την ώρα επιλέγουν αυτοί που κάθονται στις καρέκλες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να «σφυρίξουν κλέφτικα» αντί να απαντήσουν θετικά στο αίτημα χιλιάδων και χιλιάδων εργατών που αξιώνουν άμεση αγωνιστική παρέμβαση για την αποτροπή του πολέμου. Δεν είναι χτεσινοί. Δεν είναι άγνωστοι. Χρόνια τώρα η μία μετά την άλλη οι επιλογές τους προσθέτουν νέα βάρη στα εκατομμύρια των εργατών, τους οποίους υποτίθεται πως εκπροσωπούν. Παρ' όλα αυτά, περιμένει κάποιος πως τούτες τις ώρες, που η ανθρωπότητα είναι στο πόδι για να αποτρέψει τον πόλεμο, θα συναισθάνονταν κι αυτοί, έστω για λίγο, τις ευθύνες που έχουν και θα έκαναν το ελάχιστο: Θα στέκονταν αποφασιστικά και θα αξίωναν: άμεση απεμπλοκή της χώρας, κλείσιμο της Σούδας, καμία διευκόλυνση στους φονιάδες. Τίποτα! Δεν κάνουν τίποτα! Ακόμα χειρότερα: κωφεύουν στο αίτημα χιλιάδων εργατών για κήρυξη πανεργατικής απεργίας. Παραπέμπουν στις ελληνικές καλένδες το αίτημα 22 δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων για την προκήρυξη άμεσα απεργίας ενάντια στον πόλεμο. Λες και πρόκειται για κάτι που έχει την πολυτέλεια να συμβεί κάποτε.

Ενα είναι σίγουρο. Τα συνδικάτα που πήραν την πρωτοβουλία για την κήρυξη της απεργίας θα προχωρήσουν μπροστά. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που από χτες το πρωί δίνουν τη μάχη και στο λιμάνι του Πειραιά, έχουν κάνει καθαρό πως η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιταχθεί αποφασιστικά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και να υψώσει πραγματικά εμπόδια στον πόλεμο, είναι η πάλη των λαών, η πάλη της εργατικής τάξης. Σ' αυτές τις συνθήκες, τονίζουν, το συνδικαλιστικό κίνημα έχει αυξημένες ευθύνες για την οργάνωση και την ανάπτυξη του αντιπολεμικού αγώνα.

Και με βάση αυτήν ακριβώς την εκτίμηση πορεύονται. Με την ίδια αποφασιστικότητα που χτες «μπλόκαραν» με τα αντιπολεμικά μηνύματα την μπούκα του λιμανιού, έτσι ακριβώς προετοιμάζουν και την απεργία. Θέλει δε θέλει η ΓΣΕΕ, οι εργάτες θα βγούνε ξανά στο δρόμο. Η κρισιμότητα των στιγμών δεν επιτρέπει καμιά επανάπαυση. Ο καθένας έχει αναλάβει τις ευθύνες του.