Προχτές, που ανακοινώθηκαν από το υπουργείο Οικονομίας τα επίσημα στοιχεία, τα οποία δείχνουν ότι στο δεύτερο τρίμηνο του 2003, συγκριτικά με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2002, το ΑΕΠ (δηλαδή ο συνολικός πλούτος της χώρας) αυξήθηκε κατά 4,4%, ο πρωθυπουργός - σε σύσκεψη που είχε στο Μέγαρο Μαξίμου με τον αρμόδιο επί των Οικονομικών υπουργό του και τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ - συζήτησαν για την πορεία της οικονομίας. Δηλαδή, τη μεθόδευση των υποσχέσεων για παροχές, που «θα» δώσουν στους οικονομικά αδύνατους και ανίσχυρους με την περιβόητη «Κοινωνική Χάρτα». Είναι ολοφάνερο ότι στην πορεία προς τις βουλευτικές εκλογές - είτε γίνουν το 2004, είτε νωρίτερα - οι κυβερνώντες θα αξιοποιούν τα επίσημα στοιχεία, προκειμένου να πείσουν τους ανθρώπους του μόχθου (μισθωτούς, ανέργους, εργαζόμενους, αγρότες, ΕΒΕ κλπ.) και τους απόμαχους της δουλιάς (συνταξιούχους) ότι ήρθε η ώρα να αμειφθούν για τις μέχρι σήμερα θυσίες τους. Ηδη, επιχειρούν να μας πείσουν πως, με την αύξηση της πίτας του ΑΕΠ, η Ελλάδα γίνεται πλουσιότερη και έτσι βελτιώνεται το χαμηλό βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων και «συγκλίνει» με το υψηλότερο της Ευρωπαϊκής Ενωσης!

Δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε τα επίσημα στοιχεία, που καταγράφουν τα τελευταία χρόνια ετήσιο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ γύρω και πάνω από 4%. Αυτό που αμφισβητούμε, είναι ο ισχυρισμός των κυβερνώντων - και των προπαγανδιστών της κυβερνητικής πολιτικής - ότι η αύξηση του εγχώριου πλούτου οδηγεί αυτόματα στην ευημερία ΟΛΩΝ των Ελλήνων και, άρα, σε μείωση των κατοίκων, που ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Η αλήθεια είναι πως, παράλληλα με την αύξηση του πλούτου στην Ελλάδα, μεγαλώνουν και η φτώχεια και η κοινωνική ανισότητα, καθώς τη μερίδα του λέοντος από την αύξηση της πίτας του ΑΕΠ την καρπώνονται τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές.

Αυτήν την αλήθεια, ότι, δηλαδή, η αύξηση του πλούτου της Ελλάδας είναι μόνο για λίγους (τους πλούσιους), ενώ για τους πολλούς (τους εργαζόμενους) αυξάνεται ή διατηρείται η φτώχεια, επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι στην Ελλάδα: Πρώτον, η αγοραστική δύναμη των μισθών και συντάξεων παραμένει κάτω από το 70% του μέσου όρου της ΕΕ και το 20% ζει κάτω από το επίσημο όριο φτώχειας. Δεύτερον, η ανεργία παραμένει γύρω και πάνω από το 10% και, πάντως, υψηλότερα από το μέσο όρο της ΕΕ, ενώ ο ρυθμός αύξησης του πληθωρισμού παραμένει διπλάσιος της ΕΕ, με την κυβέρνηση να αναζητά την αντιμετώπιση της ακρίβειας και του πληθωρισμού στην παραπέρα συμπίεση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων. Τρίτον, η υπόσχεση για αύξηση της κατώτατης σύνταξης στις 152.000 δραχμές, που είχε δώσει στις προηγούμενες εκλογές ο ίδιος ο πρωθυπουργός, παραμένει ανεκπλήρωτη, για να επαναληφθεί με τα πακέτα προεκλογικών παροχών της «Κοινωνικής Χάρτας»...

Τα παραπάνω (και πολλά άλλα στοιχεία), που δείχνουν ότι ό πλούτος στην Ελλάδα αυξάνεται μόνο για τους λίγους και πλούσιους, ενώ για τα πλατιά λαϊκά στρώματα αυξάνονται η φτώχεια και η υποβάθμιση του βιοτικού τους επίπεδου, κάνουν επιτακτική, όσο ποτέ, την ανάγκη ανάπτυξης του λαϊκού μετώπου πάλης, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Ενα βήμα θα 'ναι και η αποδυνάμωση του δικομματισμού, με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ και στις εκλογές.