Κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία, ταυτόχρονα με τις εικόνες των νεκρών παιδιών από το σχολείο Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας, να περάσουν από την πίσω πόρτα στην κοινωνική συνείδηση ιδεοληψίες, που στόχο έχουν να διευκολύνουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια όλων των ειδών και αποχρώσεων για την περιοχή. Για παράδειγμα, η ξαφνική βαθυστόχαστη ανάλυση, πως «οι Τσετσένοι ένοπλοι κάνουν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα», που μάλιστα μερικοί φτάνουν στο σημείο να τον παραλληλίζουν με εκείνο των Παλαιστινίων και της αντίστασης του λαού του Ιράκ. Με ένα, δηλαδή, νοητικό σάλτο ξεπερνούν το γεγονός πως στην Παλαιστίνη και στο Ιράκ έχουμε δυνάμεις κατοχής, που έχουν επέμβει σε ξένο έδαφος, ενώ η Τσετσενία είναι Αυτόνομη Δημοκρατία της Ρωσικής Ομοσπονδίας και έτσι ήταν και επί εποχής ΕΣΣΔ.

Παριστάνουν πως δεν κατανοούν, ποιος επιδιώκει τις αλλαγές των συνόρων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη σχεδόν του πλανήτη, προκειμένου «να χαρεί ο λύκος στην αναμπουμπούλα...». Ξεχνούν πως ο δρόμος του πετρελαίου του Καυκάσου έχει γίνει αντικείμενο διεκδίκησης, τόσο από τη νεοσύστατη ληστρική αστική τάξη της Ρωσίας και τη μαφία της Τσετσενίας, όσο και από τις υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις των ΗΠΑ και ΕΕ. Μήπως είναι τυχαίο πως τα πιο επιφανή στελέχη των Τσετσένων αποσχιστών βρίσκουν άσυλο πάντα στις ΗΠΑ ή τη Βρετανία; `Η, μήπως, είναι τυχαίο πως απ' αυτούς εξοπλίζονται και ενθαρρύνονται; Αρα, τίποτα εθνικοαπελευθερωτικό δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο το πετρέλαιο και η γεωστρατηγική θέση της Τσετσενίας. Υπάρχει η ενδοϊμπεριαλιστική φαγωμάρα, για το ποιος θα την πρωτοαρπάξει. Υπάρχουν, φυσικά, και τα θύματα, οι τέως Σοβιετικοί πολίτες, Ρώσοι ή Τσετσένοι, που βρίσκονται στη μέση αυτής της διεκδίκησης των «λύκων». Είναι αυτοί, που σχεδόν καθημερινά πλέον μετρούν τους νεκρούς τους.

Η «ιδεολογική» κατασκευή αυτών των απολογητών του ιμπεριαλισμού, τους παρασέρνει στη συνέχεια σε παράλογη επιχειρηματολογία του τύπου «να επιστρέψουμε στην πολιτική και να σιγήσουν τα όπλα...»! Δε γίνεται μεγαλύτερη υποκρισία, μεγαλύτερη ηθελημένη αυταπάτη! Αυτοί, μάλιστα, που επικαλούνται τέτοια αντιεπιστημονική ανοησία, ξέρουν πολύ καλά πως «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα...». Ξέρουν, επίσης, πως το ιμπεριαλιστικό σύστημα, που με τον τρόπο τους θέλουν να διασώσουν, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να προκαλεί πολέμους.

Με τους παραπάνω συλλογισμούς, σε καμιά περίπτωση, δεν επιχειρείται να βγει «λάδι» ο ρόλος της τωρινής καπιταλιστικής Ρωσίας, που σ' αυτήν τη φάση εκπροσωπείται από την κυβέρνηση του Βλ. Πούτιν. Είναι σημαίνον μέλος του ιμπεριαλιστικού συστήματος και σαν τέτοιο συμπεριφέρεται προς το λαό του, είτε πρόκειται για Ρώσους, είτε για Τσετσένους. Οσο υπολογίζει τη ζωή του άστεγου που πεθαίνει από το κρύο, άλλο τόσο υπολογίζει τη ζωή των παιδιών του Μπεσλάν ή των παιδιών του Γκρόζνι...