Ακόμα και στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, που η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού εντείνεται και η απάντηση του λαϊκού κινήματος παραμένει αναντίστοιχη, οι αγώνες μπορούν να έχουν αποτελέσματα. Αυτό διδάσκει η απόσυρση, τελικά, του κατάπτυστου κειμένου που διαβιβάστηκε στα Τμήματα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και απαιτούσε τη «στρατολόγηση φοιτητών»(!) σε έρευνα του ΝΑΤΟ για πολεμικούς σκοπούς. Μετά την αποκάλυψη του θέματος από το «Ρ», φοιτητές και εργαζόμενοι στο ίδρυμα αντέδρασαν, απαιτώντας: «ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ». Το αποτέλεσμα ήταν οι πρυτανικές αρχές να αποσύρουν άμεσα το έγγραφο, μνημονεύοντας παλιότερη απόφαση της Συγκλήτου (που παραμένει σε ισχύ) ότι το ίδρυμα δε συμμετέχει σε ερευνητικά ή άλλα προγράμματα που συνδέονται με πολεμικούς σκοπούς.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται η διασύνδεση ιμπεριαλιστικών οργανισμών με πανεπιστήμια. Πέρσι είχε αποκαλυφθεί πως αξιωματούχος του ΝΑΤΟ (με αυτή την ιδιότητα) συμμετείχε ως οργανωτής σε συμπόσιο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου. Και μπορεί οι πρυτανικές αρχές του Πολυτεχνείου να αντέδρασαν άμεσα, αποσύροντας το έγγραφο, δε συνέβη το ίδιο όμως με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, ο πρώην πρύτανης του οποίου (και νυν γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας) δήλωσε ανερυθρίαστα ότι η πάσης φύσεως αρωγή προς το ΝΑΤΟ και τους σκοπούς του εντάσσεται στις συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας μας ως μέλος του!

Αναδεικνύεται λοιπόν, ο ρόλος και η ευθύνη των πανεπιστημιακών δασκάλων, απέναντι στους φοιτητές τους, στη νέα γενιά, την κοινωνία γενικότερα. Ο πανεπιστημιακός, ο ερευνητής, δεν μπορεί να είναι κήρυκας της υποταγής, δεν μπορεί να θέτει αδιαμαρτύρητα τις γνώσεις και την έρευνά του στην υπηρεσία των μακελάρηδων των λαών και πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να καλεί και τους νέους σ' αυτόν τον κατήφορο, διαπαιδαγωγώντας επιστήμονες και ανθρώπους που σήμερα θα είναι «ανεκτικοί» απέναντι στο έγκλημα και αύριο θα είναι συνένοχοι, θα οπλίζουν οι ίδιοι το χέρι του ΝΑΤΟ απέναντι σε ολόκληρους λαούς.

Αναδεικνύεται αντίστοιχα ο ρόλος και η ευθύνη των εργαζομένων στα ιδρύματα. Γιατί δε νομιμοποιούνται να διαβιβάζουν ως ένα καθημερινό έγγραφο... ρουτίνας, το κάλεσμα των μακελάρηδων για στρατολόγηση φοιτητών στα εγκληματικά τους σχέδια, ακόμα κι αν αυτά έχουν τη μορφή της έρευνας. Γιατί και η δική τους αντίσταση έχει σημασία, γιατί αύριο θα καλέσουν και τα δικά τους παιδιά στη λεγεώνα του θανάτου. Οπως αντίστοιχα, αναδεικνύεται και η ευθύνη του κάθε εργαζόμενου που δεν μπορεί να προσπερνά αδιάφορα μια τέτοια είδηση θεωρώντας ότι δεν τον αφορά.

Η απόσυρση του εγγράφου του ΝΑΤΟ από το Πολυτεχνείο, δείχνει λοιπόν, όχι μόνο ότι ο αγώνας μπορεί να έχει αποτελέσματα, αλλά ότι αυτός ο αγώνας οφείλει να γίνει υπόθεση ολόκληρης της πανεπιστημιακής κοινότητας, καθηγητών, φοιτητών και εργαζομένων και, πάνω απ' όλα, αγώνας συνολικότερα του εργατικού κινήματος, όλου του λαού. Αραγε οι προαναφερόμενες είναι οι μοναδικές περιπτώσεις, που το ΝΑΤΟ προσπάθησε να «βάλει πόδι» σε ελληνικά πανεπιστήμια; Προφανώς όχι. Γι' αυτό πρέπει να αυξηθεί η επαγρύπνηση για τέτοια φαινόμενα.