Ο νέος κρατικός προϋπολογισμός αποτελεί πλέον νόμο του κράτους. Αυτό που, ίσως, θα πρέπει να απαντηθεί, είναι αν ο προϋπολογισμός αυτός σηματοδοτεί κάτι διαφορετικό από τα μέχρι σήμερα ισχύοντα. Αν σ' αυτόν υπάρχουν και ενσωματώνονται νέα ποιοτικά στοιχεία, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.

Οι ομοιότητες με το παρελθόν είναι ότι και ο προϋπολογισμός του 2006 αποτελεί συνέχεια των ασκούμενων πολιτικών του παρελθόντος. Ως προς τα βασικά του χαρακτηριστικά, υπηρετεί και αυτός τη βασική στρατηγική επιλογή της ελληνικής και ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης, την περιβόητη διαδικασία της Λισαβόνας. Η βασική του, δηλαδή, επιδίωξη, είναι να προάγει σε νέα επίπεδα την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα του «εθνικού» κεφαλαίου, δηλαδή των επιχειρήσεων. Από την άποψη αυτή, και ο νέος προϋπολογισμός είναι ίδιος με τους προϋπολογισμούς του 2005, του 2004, του 2000... Αποτελεί έναν ακόμα κρίκο της κλιμακούμενης αντιλαϊκής επίθεσης.

Υπάρχουν, όμως, σ' αυτόν και ορισμένα νέα ποιοτικά στοιχεία, τα οποία δημιουργούν νέα δεδομένα στην ταξική πάλη. Ο προϋπολογισμός του 2006 δε σηματοδοτεί απλώς τη συνέχεια στην άσκηση μιας αντιλαϊκής πολιτικής. Τον χαρακτηρίζει η κλιμακούμενη σφοδρότητα, με την οποία εκδηλώνεται η από κοινού επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου, κατά των λαϊκών κατακτήσεων. Η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας κατά πόδας τις επιλογές που μέχρι πρόσφατα προωθούσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, έδειξε, από τις αρχές του 2005, τις ακραίες επιλογές που περιλαμβάνονται στα σχέδια της άρχουσας τάξης, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Εχοντας εξασφαλίσει την ανοχή και στήριξη σε πολλές περιπτώσεις του ΠΑΣΟΚ, συμπεριφέρεται, κυριολεκτικά, σαν ταύρος εν υαλοπωλείο. Μέσα σε ένα μόλις χρόνο, προώθησε τον αντιασφαλιστικό νόμο σε βάρος των τραπεζοϋπαλλήλων, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τη νέα ρύθμιση για τις υπερωρίες, το νέο αναπτυξιακό νόμο που τα δίνει όλα στις επιχειρήσεις, το νέο φορολογικό νόμο με τον οποίο παρέχει προκλητικά προνόμια στις εταιρίες, την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, το νέο νόμο για τη φορολογία των ακινήτων, τον άκρως αντεργατικό νόμο για τις ΔΕΚΟ, με τον οποίο ξεθεμελιώνονται οι συλλογικές συμβάσεις των προηγούμενων δεκαετιών... Με όλα αυτά τα άνθη του κακού, έχει στολιστεί και ο νέος κρατικός προϋπολογισμός.

Είναι ολοφάνερο ότι η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ δε θα συμπεριφερόταν με τέτοιο θράσος και δε θα τολμούσε να προχωρήσει σε τέτοιου είδους αντιδραστικές και αντιλαϊκές ρυθμίσεις και μέτρα, αν δεν είχε βρει το χωράφι των αντιλαϊκών επιλογών έτοιμο και οργωμένο... Είχαν φροντίσει γι' αυτό οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Για τους εργαζόμενους, για τις στρατιές των ανέργων και των οικονομικά εξαθλιωμένων, για τους φτωχούς αγρότες, για τη νεολαία, για τα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, για το εργατικό κίνημα συνολικά, η πολιτική αυτή ισοδυναμεί με κήρυξη ολοκληρωτικού πολέμου, που απειλεί μέχρι τη ρίζα τους τα λαϊκά δικαιώματα. Η αντίσταση, η ανάπτυξη των αγώνων, με στόχο την εκ βάθρων ανατροπή της ευρωενωσιακής αυτής πολιτικής, η πάλη για τη διεκδίκηση μιας ριζικά διαφορετικής προοπτικής για τα λαϊκά στρώματα, προβάλλει πια ως μονόδρομος...