Το ζήτημα του περιεχομένου του σχολείου έρχεται και πάλι στο προσκήνιο με αφορμή τη δημοσιοποίηση έρευνας που δείχνει ότι οι εκπαιδευτικοί εμφανίζονται προβληματισμένοι για τα νέα βιβλία. Υπενθυμίζεται ότι τα νέα βιβλία που έχουν εισαχθεί στα σχολεία, συνοδεύτηκαν από μία ευρεία προσπάθεια προπαγάνδισής τους τάχα σαν κίνηση αναβάθμισης του σχολείου, εκσυγχρονισμού του, εισαγωγής καινοτομιών και μια σειρά άλλων θετικών στο αυτί χαρακτηρισμών, ειδικά σε μία στιγμή που τα περισσότερα σχολικά εγχειρίδια μετρούσαν αρκετές δεκαετίες στην εκπαίδευση. Οπως φάνηκε αυτές τις μέρες, παρά την προσπάθεια να πειστούν πρώτα από όλα οι εκπαιδευτικοί να υπηρετήσουν το εγχείρημα, σήμερα κυριαρχεί ο προβληματισμός.

Τα σχολικά βιβλία αντικατοπτρίζουν τους στόχους της εκπαίδευσης και αποτελούν εργαλεία μόρφωσης. Σήμερα, γίνονται εργαλείο προώθησης της αμορφωσιάς που θέλει το μεγάλο κεφάλαιο για την πλειοψηφία των παιδιών του λαού: Ιδεολογική μονομέρεια με προσπάθεια καλλιέργειας αντιλήψεων και συμπεριφορών στα μέτρα του συστήματος, αντιεπιστημονικότητα και χτύπημα του επιστημονικού τρόπου σκέψης, καλλιέργεια χρηστικών δεξιοτήτων αντί για στέρεη γνώση και κατανόηση των νόμων της φύσης και της κοινωνίας... είναι μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά που συναντά κανείς στα νέα βιβλία.

Βιβλία που συνάδουν απόλυτα με τη στόχευση του μεγάλου κεφαλαίου για σχολείο - φυτώριο «απασχολήσιμων», ανθρώπων κομμένων και ραμμένων στα μέτρα του. Τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει αυτός ο εργαζόμενος καλλιεργούνται μέσα από το σχολείο το οποίο πάντα αναπαρήγαγε την κυρίαρχη ιδεολογία, σήμερα όμως περισσότερο από ποτέ προσανατολίζεται στενά στην εξυπηρέτηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου. Ετσι, αναλαμβάνει να φορτώσει τους νέους με το χρήσιμο για την παραγωγή μίνιμουμ δεξιοτήτων που θα επιτρέπει στον αυριανό εργαζόμενο να προσαρμόζεται ευέλικτα, να παρεμβαίνει από νωρίς στις συνειδήσεις της νεολαίας και να τις μπολιάζει με τις κάλπικες αξίες του καπιταλιστικού συστήματος, προκειμένου να «προληφθούν» ενοχλητικές για την παντοκρατορία των πολυεθνικών αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις. Παράλληλα, προωθείται η κατηγοριοποίηση εντός του σχολείου και μεταξύ των σχολείων, οξύνονται οι ταξικοί φραγμοί. Στο πλαίσιο αυτό αλλάζει και ο ρόλος του εκπαιδευτικού, ο οποίος, μέσα από ένα πλέγμα μέτρων, καλείται να εφαρμόσει απαρέγκλιτα αυτή την αντιεκπαιδευτική πολιτική που απομακρύνει τον ίδιο από τον παιδαγωγικό του ρόλο.

Το σχολικό βιβλίο ταυτίζεται ουσιαστικά με το περιεχόμενο του σχολείου που οικοδομείται, «του σχολείου της αγοράς». Απέναντι σε αυτό, εργαζόμενοι, εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές, όλοι οι εργαζόμενοι καλούνται να αντιπαραθέσουν το σχολείο των αναγκών τους. Ενα σχολείο που θα διαμορφώνει ολοκληρωμένες προσωπικότητες και όχι φοβισμένους μισο-αμόρφωτους υπηρέτες του συστήματος, δωρεάν και ενιαίο για όλα τα παιδιά, με βιβλία σύγχρονα, κατανοητά, μέσα από τα οποία οι μαθητές θα μάθουν να αγαπούν την πραγματική γνώση, που θα ενσωματώνουν τα επιτεύγματα της επιστήμης. Η σιωπή για την επίθεση στις συνειδήσεις της νεολαίας αποτελεί συνενοχή και η αντίσταση σε όσους υποθηκεύουν το μέλλον τους καθήκον.