Η ... οδοσήμανση εικονοστασίων! | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κόντρα στη νέα (α)ταξία

Η ... οδοσήμανση εικονοστασίων!

Από το 1996 με άρθρο μας όπως και σε βιβλίο μας το 1998 υποστηρίζαμε ότι μια ιδιότυπη οδοσήμανση (!) στη χώρα μας, μας φέρνει πρώτους σε ρεκόρ σ' αυτόν τον τομέα που αποκτά δραματικό χαρακτήρα, κάθε φορά που τροχαία δυστυχήματα βάφουν την άσφαλτο με αίμα.

Πρόκειται για τα εικονοστάσια - αφιερώματα που συνοδεύουν τους δρόμους μας, ιδιαίτερα σε επικίνδυνες στροφές και περάσματα, εικονοστάσια σε μια μακριά σειρά, θυμίζοντας τους στίχους του ποιητή: «... Δε θέλω να γυρίσω πίσω,/ να μη δω και φρίξω/ που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,/ τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά - (και τα καντήλια των εικονοστασίων - πληθαίνουν.

Ναι, αυτά τα δείγματα ευλάβειας είναι και αφιερώματα μνήμης για ανθρώπους που σώθηκαν από κάποιο τροχαίο, αλλά και για όσους χάθηκαν όχι μόνον από την αδεξιότητα των οδηγών, αλλά και από την υψηλή επικινδυνότητα των ελληνικών δρόμων, τις κακοτεχνίες, τον ασφαλτικό τάπητα σε ορισμένα σημεία που οι ξένοι ειδικοί χαρακτηρίζουν «ελληνικό πάγο».

Εκατοντάδες εικονοστάσια μνήμης καταμετρήσουμε στη διαδρομή Αθήνας - Επιδαύρου, των Τεμπών, των Μεγάρων -Αλεποχωρίου, εκεί ιδιαίτερα όπου υπάρχουν κλειστές στροφές, απότομες κλίσεις, ανεπαρκής σήμανση, διαφημίσεις που κλείνουν την ορατότητα, έτσι που δεν προλαβαίνεις να κάνεις την τελευταία κίνηση απελπισίας.

Για τους έμπειρους οδηγούς τα εικονοστάσια αυτά μνήμης όχι μόνον υποκαθιστούν την κανονική οδική σήμανση, αλλά και σημαδεύουν τα επικίνδυνα σημεία και σηματοδοτούν τα σημεία όπου έχουν συμβεί απανωτά δυστυχήματα.

Υπάρχουν μάλιστα και ορισμένα σημεία όπου υπάρχουν τρία και τέσσερα εικονοστάσια, που με τα αναμμένα καντήλια, ή, τα σβησμένα κεριά τους, προειδοποιούν.

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ