Τα μεγάλα αρμένικα μάτια της υγραίνονται αλλά χαμογελάει πικρά. «Του Αρμέν τού άρεσε πολύ το πιάνο. Είχε και ταλέντο. Οταν ήρθε η καταιγίδα της αλλαγής είχαμε τα λεφτά στην πάντα για να το αγοράσουμε. Ευτυχισμένη οικογενειακή υπόθεση και προσπάθεια. Ομως ξαφνικά, τα λεφτά, τα ρούβλια, με το Γιέλτσιν και το Γκορμπατσόφ, το εμπάργκο και τον πόλεμο, δεν έφτασαν ούτε για ένα πλήκτρο πιάνου. Φώναξα τον Αρμέν που του άρεσε από παιδί να τρώει τυρί με το τσάι του πρωί απόγευμα και του είπα: Κοίτα παιδί μου, τα λεφτά του πιάνου τώρα φτάνουν για να αγοράσουμε ένα κεφάλι τυρί. Αυτό θα πάρουμε, "επιτάσσει" η αλλαγή...».
Σύντροφοι ακόμα κι αν εμείς το ξέρουμε είναι πολλοί γύρω μας πιασμένοι από ανάγκες και σειρήνες, αρρώστιες, χρέη και ταξίματα, που δε θέλουν ή δεν μπορούν να ξέρουν, πως κάθε ψήφος ειδικά σ' αυτές τις εκλογές δεν είναι μόνο του παρόντος αλλά του μέλλοντος αποφασιστική βολή. Με τα θεριά αγριεμένα και κρυφά αιμοσταγή, το σχέδιο που πλασάρουν για αλλαγή, στο κόμμα, στη διακυβέρνηση, στον άλλο τον κόσμο τον «εφικτό» οι αντίπαλοι είναι ξεθεμέλιωμα της ζωής. Κόκκινο και δαγκωτό το βόλι για να περισωθεί ό,τι μπορούμε τώρα και πιο δυνατοί να πολεμήσουμε για να μπορεί το κάθε παιδί να έχει το δικαίωμα και στο πιάνο και στο τυρί. Να μην μπει στο παζάρι καμιά μάνα για ό,τι μπορεί αλλά να παλεύει, ν' απαιτεί, να κερδίζει την ίδια της τη ζωή. Με φαΐ εξασφαλισμένο κι όλον του κόσμου την παιδεία και τη μουσική.
Ηρθε η ώρα να ψηφίζουμε για τώρα και για πάντα με συνείδηση ηχηρή σα χαστούκι στη θολή βολή και των απωθημένων την προβολή. Γιατί; ρώτησα τη Χασμίκ που έλαβε παιδεία κομμουνιστική, πήγατε εκατό χρόνια πίσω χωρίς αντίσταση πραγματική; Η απάντηση γραμματιζούμενη αλλά αληθινή και πικρή: «Γιατί ό,τι γίνεται εδώ έγινε αλλιώς κι εκεί, στον τόπο μου» ομολογεί. «Το είπαν πρόοδο και φιλελεύθερη πολιτική. Αλλά ήμασταν καλοπροαίρετοι και ηθικοί. Αργήσαμε να καταλάβουμε πως όταν ο Αριστοτέλης έλεγε πως ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό δεν εννοούσε κτήνος - πολιτικής. Ας μείνει κανείς σας αδρανής. Γιατί το τυρί θα φαγωθεί και το πιάνο θα γίνει σιωπή...».