Τι είναι το «Σύμφωνο Σταθερότητας»;
Το «Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης», αποτελεί το βασικό εργαλείο στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής των κυβερνήσεων των χωρών - μελών της ΕΕ, με κυριότερο στόχο τη διασφάλιση και διεύρυνση των κερδών του κεφαλαίου και τη διευκόλυνση της αναπαραγωγής του. Το Σύμφωνο αποτελείται από ένα ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και δύο κανονισμούς του Συμβουλίου (7/7/1997), ενσωματώθηκε στη Συνθήκη του Αμστερνταμ και είναι μέρος της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ ήρθε να αντικαταστήσει το Πρόγραμμα Σύγκλισης της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Με μια κουβέντα, το «Σύμφωνο Σταθερότητας» - όπως και η «αναθεώρησή» του, τον Ιούνη του 2005 - είναι η οικονομική πολιτική που καλούνται να εφαρμόσουν όλα τα κράτη - μέλη.
Σύμφωνα με αυτό, τα δημοσιονομικά ελλείμματα του κάθε κράτους - μέλους της ΕΕ δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 3% του ΑΕΠ, ως κριτήριο για την ένταξη στην ευρωζώνη -- κριτήριο, που συνεχίζει να υφίσταται και να ελέγχεται ακόμη και μετά την ένταξη. Δηλαδή, η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία συνεχίζεται. Στόχος αυτής της απόφασης ήταν ο περιορισμός των δαπανών του Δημοσίου, με σκοπό τη διευκόλυνση της αναπαραγωγής και συσσώρευσης του κεφαλαίου, αφού η εφαρμογή της γίνεται ανασχετικός παράγοντας στην τάση του ποσοστού κέρδους να πέφτει. Είναι ένα από τα βασικά πολιτικά εργαλεία, μια κρατικομονοπωλιακή ρύθμιση σε επίπεδο ΕΕ, υποχρεωτική στην εφαρμογή της, απ' όλα τα κράτη - μέλη.
Προκειμένου η ΕΕ, να διασφαλίσει την εφαρμογή αυτού του αυστηρού πειθαρχικού πλαισίου, αποφάσισε, με τη συνηγορία όλων των κυβερνήσεων των χωρών - μελών, την επιβολή εξοντωτικών προστίμων, σε όποια χώρα δεν το τηρεί: «Οι κυρώσεις - αναφέρεται στο Σύμφωνο - λαμβάνουν αρχικά τη μορφή άτοκης κατάθεσης υπέρ της Κοινότητας. Το ποσό αυτής της κατάθεσης περιλαμβάνει ένα σταθερό στοιχείο ίσο με το 0,2% του ΑΕΠ (!) κι ένα μεταβλητό στοιχείο ίσο με το 1/10 της διαφοράς μεταξύ του εκφρασμένου σε ποσοστό του ΑΕΠ ελλείμματος του προηγούμενου έτους και της τιμής αναφοράς του 3% του ΑΕΠ».
Το «Σύμφωνο Σταθερότητας», λανσαρίστηκε - και εξακολουθεί να λανσάρεται - ως βασικό μέτρο για τη «σύγκλιση» των οικονομιών της ΕΕ. Οποία απάτη! Η ανισόμετρη ανάπτυξη των οικονομιών στο καπιταλιστικό σύστημα δεν επιτρέπει την πραγματική σύγκλισή τους - και αυτή την αλήθεια αν και τη γνωρίζουν, την αποσιωπούν, οι ιθύνοντες της ΕΕ. Εξακολουθούν, όμως ν' αναμασούν την... καραμέλα της «σύγκλισης», για να δικαιολογήσουν μια σειρά από αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα, που λαμβάνουν τόσο σε επίπεδο ΕΕ, όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Δεν είναι τυχαίο ότι, με βάση το Σύμφωνο, επιδιώκεται ο συνεχής περιορισμός των δαπανών του δημόσιου τομέα παροχής «κοινωνικών υπηρεσιών» στην εργατική τάξη, καταργώντας κατακτήσεις και δικαιώματα. Πάνω στο ίδιο Σύμφωνο, επιδιώκεται η μείωση έως κατάργηση των δημόσιων δαπανών σε επιχειρήσεις παραγωγικών τομέων που ήταν κρατικής ιδιοκτησίας, επιλογή που συνδέεται άμεσα με τις ιδιωτικοποιήσεις παραγωγικών κρατικών τομέων και με την ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίηση τομέων παροχής υπηρεσιών υγείας, πρόνοιας, εκπαίδευσης κλπ.
Παρά τους «κλυδωνισμούς», που δέχτηκε το «Σύμφωνο Σταθερότητας» - ιδιαίτερα μετά την κρίση, στις αρχές της δεκαετίας - εντούτοις εξακολουθεί να ισχύει. Το «αναθεωρημένο» Σύμφωνο, που υπογράφτηκε από τους ηγέτες της ΕΕ το καλοκαίρι του 2005, δεν αλλάζει σε τίποτα τα παραπάνω, αντιθέτως διευκολύνει την άρχουσα τάξη των ηγετικών χωρών της ΕΕ (Γερμανία - Γαλλία, κατά κύριο λόγο) σε μερικές «παραβιάσεις» του. Οι Ευρωπαίοι «εταίροι», συνεχίζουν την εφαρμογή του Συμφώνου, ακριβώς γιατί από τη μια τα κέρδη του κεφαλαίου πολλαπλασιάζονται κι από την άλλη κάτω απ' αυτό, στεγάζουν την αντιλαϊκή, μετωπική επίθεση κατά των εργαζομένων, στην εργασία, στην ασφάλιση, στην παιδεία, προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο, οι προτάσεις του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στη χώρα, περί δήθεν «άλλου» Συμφώνου Σταθερότητας, είναι το «αριστερούτσικο» άλλοθι των αντεργατικών ευρωενωσιακών πολιτικών.
Feeds
