Το Δεκέμβρη του 1991 συναντήθηκαν στο Μάαστριχτ, μια κωμόπολη της Ολλανδίας, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ). Τότε στην ΕΟΚ ήταν τα 12 παρακάτω κράτη: Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία, Ιρλανδία, Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα. Εκεί υπέγραψαν συνθήκη μετεξέλιξης της ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ). Η ΕΕ των «12» έγινε ΕΕ των «15», μετά την προσχώρηση της Αυστρίας, της Σουηδίας και της Φινλανδίας.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ συναποφασίστηκε από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών το Φλεβάρη του 1992. Σύμφωνα με το άρθρο 73β της Συνθήκης του Μάαστριχτ, «απαγορεύεται οποιοσδήποτε περιορισμός των κινήσεων κεφαλαίων». Σύμφωνα με το άρθρο 102α υιοθετείται η «αρχή της οικονομίας της ανοιχτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό».Οι βασικές αρχές της σημερινής Ευρωπαϊκής Ενωσης ήταν, ήδη, γεγονός. Από εκεί απορρέει η σημερινή πολιτική της ΕΕ, όπως συγκεκριμενοποιήθηκε στη συνέχεια με άλλες συνθήκες, με συνόδους κορυφής κλπ.

Με την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων επιτρέπεται στις πολυεθνικές επιχειρήσεις και τις μεγάλες τράπεζες να διακινούν ελεύθερα αστρονομικά ποσά, με σκοπό την εκτόξευση των κερδών τους. Η ελευθερία κίνησης εμπορευμάτων και υπηρεσιών «έκοψε» τη δυνατότητα εισπράξεων των κρατών από δασμούς. Οι επιχειρήσεις γλίτωσαν από τεράστια ποσά προς τα κράτη, επομένως αύξησαν τα κέρδη. Την τελευταία «ελευθερία», αυτή της «ελεύθερης» κίνησης εργατικού δυναμικού, τη ζούνε οι εργαζόμενοι με το χειρότερο τρόπο. Με βάση αυτή δημιουργήθηκαν οι ρυθμίσεις της «Λευκής Βίβλου», οι οποίες μετέτρεψαν τον εργαζόμενο σε «απασχολήσιμο», δηλαδή υποχρεωμένο να παρέχει την εργασία του όπως και όπου του τη ζητήσει ο εργοδότης. Από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ απορρέουν όλες οι αντεργατικές ρυθμίσεις για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, η εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, οι ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τομέων της οικονομίας που ήταν κρατική ιδιοκτησία, η πολιτική λιτότητας για τους εργάτες και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς με την ΚΑΠ, η ενίσχυση του ανταγωνισμού σε βάρος των αυτοαπασχολουμένων και μικρών ΕΒΕ. Από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ απορρέουν οι άλλες συνθήκες που επέβαλαν τους κατασταλτικούς νόμους, την ένταση της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ, την υιοθέτηση του προληπτικού πολέμου κλπ.

Τη Συνθήκη του Μάαστριχτ την ψήφισαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ. Το μοναδικό κόμμα που δεν την ψήφισε ήταν το ΚΚΕ, το οποίο ενημέρωσε τον ελληνικό λαό για τα δεινά που έρχονται. Μάλιστα, δημοσίευσε ολόκληρη τη Συνθήκη, μέσω του «Ρ», για να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ και οι τέσσερις ελευθερίες είναι αυτές που «σπάνε» κάθε αυταπάτη για «καλύτερη ΕΕ», για «αλλαγή της κατεύθυνσης της ΕΕ» και άλλα τέτοια. Αποδεικνύουν ότι η ΕΕ είναι μια καπιταλιστική ένωση, η οποία εξυπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου. Η συνέχεια, από το Μάαστριχτ και μετά, απλά επιβεβαίωσε αυτό το συμπέρασμα, με το χειρότερο τρόπο για τους εργαζόμενους.