Τραγική κωμωδία ή κωμική τραγωδία για την αδυσώπητη επιρροή της ομάδας πάνω στο άτομο αυτό το αναγκαίο, μοναδικό και ιδιαίτερο φιλμ, με την κάμερα ακίνητη να παρατηρεί σαν συλλογικό μάτι, κόβοντας την εικόνα σε φέτες. Εκπληκτικά ξεκάθαρη η ιστορία της μικρής μαθήτριας που καλείται να δείξει την πιο μακριά ευθεία... Και η δασκάλα μάρτυρας της κακοποίησης του μικρού μαθητή, κλεισμένη και απομονωμένη στην παγωμένη σιωπή των αιθουσών διδασκαλίας. Αγρια μεθύσια δεκατετράχρονων κοριτσιών, κακοποίηση παιδιών, ομόφυλη σεξουαλική κακοποίηση, παρατίθενται με τρόπο που προκαλεί τη σκέψη. Η ταινία απευθύνεται με την ίδια δύναμη σε μάτια και αυτιά. Προσέξτε τις συνομιλίες των χαρακτήρων, άδειες, ανούσιες, με απόλυτη απουσία αφηρημένων εννοιών - γιατί δεν είναι διαχειρίσιμες... Πολλά πλάνα δε δείχνουν πρόσωπα. Οπως στην εισαγωγική σεκάνς του πάρτι γενεθλίων. Ξαφνιάζει να βλέπουμε μόνο γάμπες και πόδια. Δε βλέπουμε το πρόσωπο του οδηγού του λεωφορείου και της νεαρής που κάθεται δίπλα του, ούτε της μητέρας της μιας εκ των δύο πανομοιότυπων δεκατετράχρονων με τα οξυζενέ μαλλιά. Τα πρόσωπα χωρίς πρόσωπο εκπροσωπούν κοινωνικούς τύπους και όχι χαρακτήρες, τα πλάνα αυτά υπαινίσσονται γενικευμένη συμπεριφορά. Η ταινία μας «μπαζοβγάζει» στις ιστορίες της, που ανοίγουν και κλείνουν με το ίδιο ασθενοφόρο που διασχίζει τους κεντρικούς δρόμους της νυχτερινής Στοκχόλμης, μεταφέροντας τον άνδρα του αρχικού επεισοδίου που το πυροτέχνημα τού έσκασε στα χέρια...
Με τους : Μαρία Λούντκβιστ κ.ά.
Παραγωγή: «De ofrivilliga» - Σουηδία (2008) - Προβάλλεται καθημερινά στις 20.30 (Αλκυονίς) και στις 23.00 (Στούντιο).
Κατά τ' άλλα, από σήμερα κυκλοφορεί στις αίθουσες σε 2D και 3D, μεταγλωττισμένη, η αμερικάνικη παραγωγή «Παν» (Pan - 2015) σε σκηνοθεσία Τζο Ράιτ και αναφέρεται στην ιστορία ενός ορφανού αγοριού που θα μείνει για πάντα γνωστός ως Πίτερ Παν.
Πρεμιέρα κάνει απόψε το μεταφυσικό θρίλερ του Γκιγέρμο Ντελ Τόρο «Πορφυρός Λόφος» (Crimson Peak - 2015). Πρόκειται για γοτθικό ρομάντζο, για σκοτεινή ιστορία φαντασμάτων, για φόρο τιμής στο είδος ταινιών με στοιχειωμένα σπίτια...
Πρεμιέρα, επίσης, πραγματοποιεί και το σίκουελ μιας γνώριμης animation δρακουλοπαρέας που επιστρέφει με μία ολοκαίνουρια, διασκεδαστική αμερικάνικη κωμωδία με τίτλο «Ξενοδοχείο για Τέρατα 2» (Hotel Transylvania 2 - 2015) σε σκηνοθεσία Γκέντι Ταρτακόφσκι. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη και σε εκδοχή 3D.
Πρεμιέρα για ακόμα μια αμερικάνικη κωμωδία με τίτλο «Ο Σεφ που έπαιζε με τη φωτιά» (Burnt - 2015) σε σκηνοθεσία Τζον Ουέλς. Ο σταρ Μπράντλεϊ Κούπερ υποδύεται τον ταλαντούχο σεφ Ανταμ Τζόουνς που «γνώρισε την επιτυχία αλλά την έχασε μέσα από τα χέρια του» σε έναν ύμνο στην αγάπη για το φαγητό και τη δύναμη των δεύτερων ευκαιριών...
Μετά την προβολή της στο Φεστιβάλ της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» η γαλλική ερωτική ταινία «Love» (2015) του Γκασπάρ Νοέ κάνει απόψε πρεμιέρα και στις κινηματογραφικές αίθουσες της πρωτεύουσας.
Πρεμιέρα απόψε και για την τελευταία αγγλόφωνη ταινία του Γιώργου Λάνθιμου «O Aστακός» (2015) μια συμπαραγωγή πέντε ευρωπαϊκών χωρών, με ένα καστ διεθνών σταρ. Πρόκειται για αλληγορική, ρομαντική ιστορία, που κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών.
Τέλος, πρεμιέρα κάνει και η ελληνική κωμωδία καταστάσεων του Στράτου Μαρκίδη «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» (2015), με καστ ηθοποιών γνωστών από την τηλεόραση και με γυρίσματα στην Κωνσταντινούπολη.
Σημειώστε ακόμη ότι στον κινηματογράφο «Αστυ» συνεχίζεται και αυτήν τη βδομάδα η προβολή της εξαιρετικά επίκαιρης και κοινωνικά χρήσιμης ταινίας του Στεφάν Μπριζέ «Ο νόμος της αγοράς» (2015), ενώ στον διπλανό «Αστορ» προβάλλεται το άρτιο, καλλιτεχνικό ντοκιμαντέρ του Φίλιππου Κουτσαφτή «Αρκαδία Χαίρε» (2015).
ANSA |
Η ιδέα της ταινίας είναι να μιλήσουν για την Κούβα αυτοί που έμειναν και αυτοί που έφυγαν. Το ρήμα «φεύγω» στην ταινία αποκτά γενικευμένες διαστάσεις, κλίνεται σε μυριάδες υπαρκτές και ανύπαρκτες πτώσεις κι έτσι αναπόφευκτα χαράσσεται στο μυαλό του θεατή. Και η νέα γενιά, με ξυρισμένο το μισό κεφάλι, που δε θέλει να σπουδάσει και επιδίδεται στη μαύρη αγορά, θέλει κι αυτή να φύγει... Για να εντείνει το αίσθημα της απέχθειας στην Επανάσταση και το σοσιαλισμό ως αναγκαιότητα και δυνατότητα για τους λαούς, ανεξάρτητα από τις συνθήκες που αυτός εξελίσσεται στην Κούβα, ο σκηνοθέτης εμφανίζει τον πατέρα του Αλντο - που συμμετείχε ενεργά στην Επανάσταση - να αναρωτιέται πεθαίνοντας «αν άξιζε τον κόπο». «Δεν είναι πια η χώρα που μεγαλώσαμε. Δεν είναι παράδεισος. Δεν ξέρουμε πού πάμε»... Κι έτσι η ταινία πνίγεται στην απαισιοδοξία - και αισιοδοξεί να πνίξει και τους θεατές μαζί της - και στις διαπιστώσεις των πικραμένων, μοναχικών 50άρηδων, ότι δεν υπάρχουν αξίες και ιδανικά σε ένα... αυταρχικό καθεστώς που καταπιέζει την προσωπικότητα του ατόμου και... δημιουργεί καταδότες.
Πολύ κατώτερο του έως τώρα έργου του Καντέ, που δυστυχώς με πάταγο θέλει να εμφανίσει την Κούβα ως «τη χώρα της αναξιοπρέπειας που κυνηγά τους πολίτες της». Και δεν της αξίζει...
Με τους: Χόρχε Περουγκόρια, Ιζαμπέλ Σάντος, Νέστορ Χιμένεζ, Φερνάντο Χετσαβάρια κ.ά.
Παραγωγή: «Retour a Ithaque» - Γαλλία, Βέλγιο (2014)