Ο υπουργός Εργασίας στην επιστολή του προς τους «κοινωνικούς εταίρους», δηλαδή τις εργοδοτικές οργανώσεις και την εργοδοτικο-κυβερνητική ΓΣΕΕ, φρόντισε για μια ακόμη φορά να κάνει καθαρό τον ταξικό υπέρ του κεφαλαίου χαρακτήρα της κυβέρνησης και βεβαίως του υπουργείου του ως ενός ακόμη υπουργείου της εργοδοσίας. Το περιεχόμενο της επιστολής περιλάμβανε όλες τις αναγκαίες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις τις σχετικές με τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης ώστε να δημιουργηθούν ακόμη πιο ευνοϊκές συνθήκες έντασης της εκμετάλλευσης και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας. Και μόνο η άποψή του ότι «οι εταίροι συζητούν για τους μισθούς» αλλά η κυβέρνηση νομοθετεί για το ύψος τους, που σημαίνει ουσιαστικά κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, φτάνει για να δείξει τον αντεργατικό χαρακτήρα των αναδιαρθρώσεων. Αλλά καταπιάνεται και με την ανεργία. Ποιες οι κυβερνητικές προτάσεις;

«Πρώτη άμεση πρόκληση αποτελεί το "Εθνικό Σύμφωνο για τους Νέους", από τις καινοτόμες παρεμβάσεις του οποίου θα ωφεληθούν περισσότεροι από 80.000 άνεργοι νέοι», γράφει ο υπουργός. Είναι προγράμματα που εκπονούν για νέους που δεν έχουν ακόμη μπει στην παραγωγή. Η ως τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι χρηματοδοτούν τις ασφαλιστικές εισφορές στις επιχειρήσεις για να τους προσλάβουν με μισθούς μικρότερους και απ' αυτούς της μαθητείας των 365 ευρώ, ή αυτούς της πρακτικής εξάσκησης. Και είναι συνήθως ορισμένου χρόνου.

«Δεύτερη προτεραιότητα συνιστά η ενίσχυση των προγραμμάτων νεανικής επιχειρηματικότητας σε συνεργασία με το υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων». Εδώ η κοροϊδία πάει σύννεφο. Αλήθεια, σε συνθήκες κρίσης όπου οξύνεται ο ανταγωνισμός, καταστρέφονται οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μεσαίες, ακόμη και μεγάλες επιχειρήσεις, που ωθεί στη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, ποιος νέος μπορεί να ανοίξει επιχείρηση;

«Τρίτη προτεραιότητα είναι η συνέχιση των προγραμμάτων διατήρησης προσωπικού, τόσο μέσω της επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών, όσο και με νέα συνδυαστικά σχήματα χρηματοδότησης μειωμένου χρόνου εργασίας και κατάρτισης». Είναι προγράμματα γενναίας χρηματοδότησης των μεγαλοεπιχειρηματιών χωρίς αντίκρισμα. Γιατί επιδοτούνται προκειμένου να μην απολύουν, αλλά η κρίση μειώνει την παραγωγή, κλείνει επιχειρήσεις και οι απολύσεις πολλαπλασιάζονται. Δώρο άδωρο. Τα σχετικά με την κατάρτιση είναι προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας με μισθό μαθητείας ή πρακτικής εξάσκησης και ορισμένου χρόνου.

«Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στο χώρο της κοινωνικής οικονομίας, της κοινωνικής επιχειρηματικότητας κυρίως για νέους και γυναίκες». Εδώ ουσιαστικά πάνε να αντιμετωπίσουν όχι την ανεργία αλλά την παροχή χειρίστου είδους κοινωνικών υπηρεσιών λόγω των δραστικών περικοπών σ' αυτές, που θα τις πληρώνουν όσοι τις έχουν ανάγκη. Και μπορεί να γίνει, π.χ., με συνεταιρισμούς ανέργων. Για παράδειγμα, άνεργες νοσηλεύτριες συνεταιρίζονται και παρέχουν υπηρεσίες νοσηλείας. Μπορεί να γίνει μέσω επιχειρηματικών ομίλων που αναπτύσσουν τη λεγόμενη κοινωνική επιχειρηματικότητα, δηλαδή παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες έχοντας γι' αυτές εργαζόμενους με μισθούς - ψίχουλα, είτε μέσω επιχειρήσεων που προσλαμβάνουν επίσης με μισθούς - ψίχουλα εργαζόμενους για παροχή κοινωνικών υπηρεσιών που οι επιχειρήσεις τις τιμολογούν και κερδίζουν.

Συνεχίζει ο υπουργός: «Προτεραιότητά μας σήμερα πρέπει να είναι η ανάσχεση της ανεργίας και η δημιουργία, με όλα τα διαθέσιμα μέσα, ευκαιριών απασχόλησης. Για παράδειγμα, αν δεχθούμε υποθετικά ότι όλοι οι εργοδοτικοί φορείς συμφωνούν σε μια αύξηση του κατώτατου μισθού από τα επίπεδα των 586 στα 701 ευρώ - δηλαδή κατά 19,62% - τότε θα μπορούσε εναλλακτικά αντί αυτής της αύξησης να προσλαμβάνεται ένας ακόμα εργαζόμενος για κάθε 5 που απασχολούνται σήμερα. Στην παρούσα συγκυρία, αυτό θα ήταν σαφώς πολύ πιο αποτελεσματικό». Κι εδώ η κοροϊδία πάει σύννεφο. Αυτή την ύπουλη και απατηλή άποψη την πρωτολανσάρισε ο Λουκάς Παπαδήμος ως πρωθυπουργός της προηγούμενης συγκυβέρνησης. Η λογική τους λέει πως για την ανεργία φταίνε οι μισθοί. Μεγάλος, ύπουλος ο εκβιασμός στους εργαζόμενους να εξαναγκαστούν στην εξαθλίωση με μισθούς πείνας στο όνομα του απραγματοποίητου δημιουργίας θέσεων εργασίας. Και επικίνδυνος γιατί οδηγεί στην αντιπαράθεση εργαζομένων - ανέργων. Η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται με μείωση μισθών. Η μείωση μισθών αυξάνει τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Γι' αυτό ο υπουργός λέει να μείνουν μειωμένοι. Αλλωστε, τι να τους κάνουν τους περισσότερους εργαζόμενους όταν η παραγωγή είναι και παραμένει μειωμένη λόγω κρίσης; Το βασικό πρόβλημα για τους καπιταλιστές δεν είναι να σώσουν τους εργάτες δίνοντάς τους δουλειά, αλλά το κεφάλαιό τους από τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης. Η μείωση μισθών είναι μια μορφή έντασης της εκμετάλλευσης. Στις συνθήκες κρίσης θέλουν να αντισταθμίσουν τη χασούρα κερδών του κεφαλαίου.

Γράφει ακόμη ο υπουργός: «Είμαστε θετικοί στη σταδιακή μείωση των εισφορών Κοινωνικής Ασφάλισης, το επίπεδο των οποίων στην Ελλάδα είναι αρκετά υψηλό σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο» (το έχει ζητήσει και ο ΣΕΒ). Και αυτό υποτίθεται στα πλαίσια αντιμετώπισης της ανεργίας, αλλά λειτουργεί σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, όπως ακριβώς η μείωση μισθών, φτηναίνει τον εργάτη. Που σε συνδυασμό με την απαίτηση του ΣΕΒ για «αντικατάσταση του συστήματος των καθορισμένων παροχών στις συντάξεις με σύστημα μόνο των καθορισμένων εισφορών» τινάζει στον αέρα ό,τι έχει απομείνει από το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης σε παροχές και σύνταξη που θα γίνει άπιαστο όνειρο.

Ολα τα παραπάνω δεν αντιμετωπίζουν την ανεργία. Εντείνουν την εκμετάλλευση για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία. Η μόνη απάντηση είναι κλιμάκωση της ενιαίας ταξικής πάλης εργαζομένων - ανέργων, λαϊκή συμμαχία, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.