«Ωριμάσαμε, αφήσαμε πίσω τους συναισθηματισμούς και την ταύτιση με κάθε κατατρεγμένο, ανεξαρτήτως του αν μας συνέφερε ή όχι. Είναι απολύτως εντυπωσιακή, για παράδειγμα, η συναίνεση γύρω από την εμβάθυνση των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων. Εσπασε ένα ταμπού δεκαετιών... Το Ισραήλ έχει ανάγκη την Ελλάδα γιατί του λείπει το "στρατηγικό βάθος" και εν μέρει η ναυτική εμπειρία. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα σύμμαχο με μεγάλες δυνατότητες τεχνικής και στρατηγικής υποστήριξης. Το ενδιαφέρον είναι πως κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις... Η Αμερική έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια βασικός σύμμαχος της Ελλάδας, και στον χειρισμό της κρίσης χρέους και σε άλλα ζητήματα. Και αυτό χωρίς η Αθήνα να έχει ανοιχθεί σε σοβαρά στρατηγικά ανταλλάγματα πέρα από την περιστασιακή αξιοποίηση της βάσης της Σούδας σε περιόδους κρίσης, όπως κατά τις πρόσφατες επιθέσεις εναντίον αμερικανικών πρεσβειών στη Μέση Ανατολή. Τους επόμενους μήνες οι σχέσεις με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ θα αποδειχθούν ακόμη πιο κρίσιμες. Η χώρα απέκτησε επιτέλους μια αξιόπιστη και συστηματική πολιτική στο θέμα των ερευνών για φυσικό αέριο και πετρέλαιο... Θα χρειασθεί ισχυρούς, ισχυρότατους συμμάχους για να προχωρήσει σε έρευνες και παραχωρήσεις» («Καθημερινή», 19/9/2012).

Μεγάλος ο ενθουσιασμός της «Καθημερινής» για την ακόμη πιο βαθιά ενσωμάτωση της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά πολεμοκάπηλα σχέδια και ο κυνισμός στην προβολή της αναβαθμισμένης συμμετοχής σε συμμαχίες με Ισραήλ και ΗΠΑ (γιατί άραγε η Ελλάδα έχει ανάγκη της στρατηγικής υποστήριξης ενός κράτους - δολοφόνου λαών στη Μέση Ανατολή, αν όχι για συμμετοχή σε πολεμικούς σχεδιασμούς με μοιρασμένους ρόλους και γιατί οι ΗΠΑ στηρίζουν την Ελλάδα αν όχι γιατί αποτελεί βάση πολεμικής εξόρμησης στην περιοχή και θέλουν τους υδρογονάνθρακες των ελληνικών θαλασσών;) δείχνει για μια ακόμη φορά πως η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα συνεχίζει με ακόμη μεγαλύτερη ορμή αυτό που πάντα έκανε. Από την αποστολή στρατού στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Σοβιετική τότε Ρωσία για την ανατροπή της εργατικής εξουσίας, τη Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή για να επιβάλει την ιμπεριαλιστική Συνθήκη διαμελισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το μοίρασμά της ανάμεσα στα ισχυρά τότε καπιταλιστικά κράτη της Αντάντ, νικητές στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, που ήθελαν τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής, μέχρι τη συμμετοχή στους πολέμους στην Κορέα, στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, και τώρα στην επέμβαση στη Συρία.

Μιλάει απαξιωτικά για «κατατρεγμένους» γιατί είναι εχθρική στην εργατική τάξη και το λαό. Δε νοιάζεται αν γίνει θύμα ιμπεριαλιστικού πολέμου ο λαός, θύτη τον θέλει. Εξαίρει τη βάση της Σούδας ως μοχλό που ενισχύει τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, επειδή είναι στρατηγικό μέσο σε όλους τους πολέμους στην ευρύτερη περιοχή. Πασχίζει να πείσει για την αναβάθμιση της Ελλάδας από τους υδρογονάνθρακες, αλλά αυτοί ενίοτε γίνονται εστία πολέμου. Το κεφάλαιο θα κερδίσει από την εκμετάλλευσή τους, όχι ο λαός.

Στην ευρύτερη περιοχή μας εκδηλώνεται η υλοποίηση σχεδίου ιμπεριαλιστικής επέμβασης για την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μεγάλων οικονομικών ομίλων κρατών - μελών της ΕΕ και των ΗΠΑ, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, για την απόκτηση γεωστρατηγικού πλεονεκτήματος στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία, την Κίνα, τη συμμαχία των BRICS. Ηδη έχει εκδηλωθεί η προσπάθεια ιμπεριαλιστικής επέμβασης στα εσωτερικά της Συρίας από ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ, Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία. Εγινε φανερό πως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το Ισραήλ ενδιαφέρονται για την αποσταθεροποίηση και την αποδυνάμωση του συσχετισμού μέσα στο συριακό αστικό καθεστώς, γιατί η ηγεσία του είναι σύμμαχος δυνάμεων στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο και αντιτίθεται στις ιμπεριαλιστικές θέσεις και σχεδιασμούς για την περιοχή, που προωθούν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ, το οποίο ακόμα κατέχει παλαιστινιακά και συριακά εδάφη.

Οι BRICS από τη Λιβύη έχασαν, εδώ δε φαίνονται διατεθειμένοι να χάσουν. Να γιατί λέμε ότι η τεράστια όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τους υδρογονάνθρακες της περιοχής ωθεί σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ανάλογες επεμβάσεις στην περιοχή, με τη συμμετοχή μάλιστα και της Ελλάδας. Τώρα να δυναμώσει η πάλη για να αποτραπεί κάθε εμπλοκή, κάθε συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.