«Η αντιλαϊκή πολιτική είναι αποτέλεσμα του μνημονίου; Τι συμβαίνει σε άλλα κράτη της ΕΕ με ή χωρίς μνημόνια;»
Συχνά ο ΣΥΡΙΖΑ, και άλλες δυνάμεις, προβάλλουν ότι τα αντιλαϊκά μέτρα τα έφερε το μνημόνιο και η τρόικα και ότι αν αυτά φύγουν θα υπάρξει ανάπτυξη (φυσικά καπιταλιστική) και δήθεν θα ωφεληθεί και ο λαός. Αν είναι έτσι, γιατί σε άλλα κράτη χωρίς μνημόνιο εφαρμόζεται η ίδια αντιλαϊκή πολιτική; Ας δούμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα:
Στη Γαλλία, που, μαζί με την Ιταλία, αποτελούν δυνητικά κατά τον ΣΥΡΙΖΑ τη συμμαχία του Νότου που θα βάλει φρένο στην κακιά Μέρκελ, τα αντιλαϊκά μέτρα προχωράνε. Με το λεγόμενο «Σύμφωνο Ευθύνης» για την ανταγωνιστικότητα των γαλλικών μονοπωλίων προβλέπεται μείωση του λεγόμενου «μισθολογικού κόστους» κατά 6% το 2015. Από το 2017, θα καταργηθούν πλήρως οι εργοδοτικές εισφορές για οικογενειακά επιδόματα. Οι δημόσιες δαπάνες μειώθηκαν κατά 15 δισ. ευρώ το 2014 και θα μειωθούν επίσης κατά 50 δισ. το 2015 - 2017, που θα συνδυαστεί με νέους αντιλαϊκούς φόρους σε περιφέρειες και δήμους. Η μείωση των δημόσιων δαπανών θα συνοδευτεί από τη δυνατότητα των περιφερειών και των δήμων να «υιοθετούν ρυθμίσεις» όπως η επιβολή τοπικών φορών για μια σειρά τομείς «κοινωνικής πολιτικής» που θα περάσουν από την κεντρική εξουσία στους δήμους. Την ίδια ώρα, προβλέπονται φοροελαφρύνσεις 35 δισ. το χρόνο για τις επιχειρήσεις.
Και, βέβαια, διευρύνονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης που η Γαλλία σε σχέση με τη Γερμανία ή άλλες χώρες υστερεί. Ολα αυτά χωρίς τυπικά μνημόνια και μάλιστα με την αναγνώριση μιας σχετικής δημοσιονομικής χαλαρότητας στο όριο του 3% στο δημόσιο έλλειμμα απ' την οποία ο λαός δεν κερδίζει τίποτα!
Βάσανα έχει και ο λαός στην ατμομηχανή της ΕΕ, Γερμανία, με πάνω από 7 εκατομμύρια στα «μίνι τζομπς», με τους μισθούς των εργαζομένων να είναι παγωμένοι για μια δεκαετία επίσης για να μη χάσουν τα γερμανικά μονοπώλια την αποκτημένη ανταγωνιστικότητά τους.
Τα μέτρα αυτά εφαρμόζονται είτε με μνημόνια είτε χωρίς μνημόνια, γιατί αποτελούν στρατηγική της ΕΕ, στρατηγική ενίσχυσης των μονοπωλίων. Είναι σύμφωνα με το λεγόμενο θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ, το οποίο επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ ως βάση για διαπραγμάτευση.
Αυτός είναι ο λόγος των δεινών των εργαζομένων, της μη ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών τους. Το μεγαλύτερο μόνιμο και σταθερό μνημόνιο είναι η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η επιτήρηση διαρκείας στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ, η στρατηγική για την ανταγωνιστικότητα «ΕΕ-2020», ο έλεγχος για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Οσοι τιμούν αυτό το συμβόλαιο και τάζουν φιλολαϊκή διέξοδο κοροϊδεύουν το λαό.