Τα όσα είπε ο πρόεδρος της ΝΔ στη ΔΕΘ επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. «Φιλελεύθερη πολιτική σημαίνει, πρώτα απ' όλα, ελευθερία στην οικονομία», διακήρυξε και προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνειών έσπευσε να διευκρινίσει: «Φιλελεύθερη πολιτική σημαίνει ενίσχυση του ανταγωνισμού, με βαθιές και άμεσες διαρθρωτικές αλλαγές, απελευθέρωση της αγοράς, κατάργηση των κρατικών μονοπωλίων, άρση των εμποδίων στην ίδρυση νέων επιχειρήσεων, επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων ιδίως στο τραπεζικό σύστημα, τις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια». Φιλελεύθερη πολιτική σημαίνει «απελευθέρωση της αγοράς εργασίας» και «βεβαίως υπάρχουν περιθώρια για να μεταβληθεί το ζήτημα του ορίου των απολύσεων». Φιλελεύθερη πολιτική σημαίνει «ουσιαστική εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών» (σε απλά ελληνικά, λιτότητα στο διηνεκές και πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών), «φορολογική μεταρρύθμιση προς όφελος των επιχειρηματιών και των επενδυτών» (δώστε περισσότερα κίνητρα στο κεφάλαιο), «εξυγίανση της κοινωνικής ασφάλισης» (δηλαδή, διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος), «εκσυγχρονισμός του συστήματος υγείας» (δεν έκρυψε άλλη μια φορά την απογοήτευσή του γιατί δεν κατοχυρώνονται συνταγματικά τα ιδιωτικά ΑΕΙ), κ.ο.κ.

Κι όμως, ο Κ. Καραμανλής δε δίστασε να ισχυριστεί ότι αυτή η πολιτική, οι παραπάνω επιλογές, υπογραμμίζουν «τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της ιδεολογίας μας», η οποία είναι προς όφελος των πολλών! Επίσης, ισχυρίστηκε ανερυθρίαστα ότι «οι διαφορές μας με την πολιτική της κυβέρνησης είναι τεράστιες και σε όλους τομείς»! Προφανώς, πιστεύει ότι ο τίτλος του κόμματος της «αξιωματικής αντιπολίτευσης» τού επιτρέπει να εξαπατά ασύστολα και διαρκώς τις λαϊκές μάζες. Αυτός είναι ο λόγος που πασχίζει απεγνωσμένα να κατοχυρώσει τον τίτλο του κόμματος ως εκφραστή του «μεσαίου χώρου». Υπολογίζει ότι κάτω από αυτό το μανδύα θα είναι πιο «ελκυστικές» οι σκληρές αντιλαϊκές επιλογές που υποστηρίζει. Ομως η πραγματικότητα δε διαμορφώνεται από τα επικοινωνιακά κολπάκια. Τόσα χρόνια στην αντιπολίτευση η ΝΔ και οι εργαζόμενοι δεν έχουν να θυμούνται ένα παράδειγμα που να στάθηκε στο πλευρό τους, κόντρα στην κυβερνητική πολιτική. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι βλέπουν τους βουλευτές της ΝΔ να ψηφίζουν μαζί με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τα νομοσχέδια που πλήττουν τα συμφέροντά τους και να κατεδαφίζουν τις κατακτήσεις τους. Διαπιστώνουν ότι ο Κ. Καραμανλής ποτέ δεν έχει υποστηρίζει τους αγώνες τους, αντίθετα τους έχει αποδοκιμάσει και αποκηρύξει μετά βδελυγμίας. Συνειδητοποιούν ότι η ηγεσία της ΝΔ όχι μόνο δεν κάνει αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική, αλλά τη στηρίζει και μάλιστα πλειοδοτεί για να προχωρήσει πιο γρήγορα και αποτελεσματικά.

Ακριβώς επειδή η ΝΔ είναι ο δεύτερος πυλώνας του δικομματικού συστήματος και αυτό που την ενδιαφέρει είναι να αναλάβει την εξουσία για να συνεχίσει τη διαχείριση της ίδιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, ακριβώς γι' αυτό έχει αναγορεύσει ως βασικό αντιπολιτευτικό μέτωπο, αυτό κατά των διαπλεκομένων. Δεν πρόκειται όμως να εξαπατήσει κανέναν. Το παραμύθι δεν έχει δράκο.