Απάτη ολκής αποτελούν οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες για το περίφημο «κοινωνικό πακέτο» μέτρων που αποφασίστηκαν την Πέμπτη στη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής. Δεν πέρασε ένα 24ωρο, για να αποδειχτεί ότι οι υποσχέσεις για τρισεκατομμύρια που θα μοιράσει στην ερχόμενη τριετία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την ανακούφιση και ενίσχυση του εισοδήματος των «ευπαθών ομάδων», ήταν κάλπικες. Αδιάψευστος μάρτυρας, οι δηλώσεις υπουργών που ακολούθησαν μετά τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες για την αντιμετώπιση της φτώχειας, της μακροχρόνιας ανεργίας, και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των «κοινωνικά ευπαθών ομάδων».

Ο επί των Οικονομικών υπουργός της κυβέρνησης, Γ. Παπαντωνίου - που μέχρι τώρα εμφανιζόταν ο «κακός» της κυβέρνησης, καθώς εφάρμοζε με ευλαβική συνέπεια την αντιλαϊκή οικονομική πολιτική της ΕΕ - φόρεσε τη μάσκα του «καλού Σαμαρείτη» και, παίζοντας το παιχνίδι του πρωθυπουργού, έδειξε να «κατανοεί» τα προβλήματα που δημιουργεί στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες, άνεργοι, φτωχοί) η μακροχρόνια πολιτική μονόπλευρης λιτότητας. Στα πλαίσια αυτά, εισηγήθηκε την εξοικονόμηση των 4 τρισ. δραχμών (από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς καθώς και δραστικές περικοπές των δαπανών από διάφορα άλλα υπουργεία) για να διατεθούν: α) Για την αντιμετώπιση των οξύτατων κοινωνικών προβλημάτων των «κοινωνικά ευπαθών ομάδων». β) Για τη χρηματοδότηση των έργων της Ολυμπιάδας του 2004 καθώς και την επιτυχή υλοποίηση των έργων (υποδομής) του Γ΄ Κοινοτικού πλαισίου Στήριξης, που ενδιαφέρουν τις ευρωπαϊκές πολυεθνικές και τα «συνεταιράκια» τους στην Ελλάδα.

Τα κυβερνητικά μέτρα, που εισηγήθηκε ο Γ. Παπαντωνίου, ανάγκασαν τον υπουργό Εθνικής Αμυνας, Ακη Τσοχατζόπουλο, (ηγείται της «εσωκομματικής αντιπολίτευσης», όπου το «παίζουν» «κοινωνικά ευαίσθητοι»), να αυτοαποκαλυφθεί, εκφράζοντας την αντίθεσή του στην περικοπή των στρατιωτικών δαπανών (κατά 1 τρισ. δραχμές) για την ενίσχυση των κοινωνικά ευπαθών ομάδων. Παράλληλα, όμως, τα συγκεκριμένα μέτρα μαρτυρούν ότι μετά από 11 χρόνια σκληρής λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, η χώρα δεν έχει λύσει ούτε το δημοσιονομικό πρόβλημα (κρατικά ελλείμματα, δημόσιο χρέος κλπ.), που τώρα θα προσπαθήσει να λύσει μ' αυτές τις περικοπές.

Οι δηλώσεις του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Τ. Γιαννίτση - που είναι και ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός για την εφαρμογή του «πακέτου κοινωνικών μέτρων» - ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικές. Επιβεβαίωσε ότι τα μέτρα για την ανακούφιση των κοινωνικά ευπαθών ομάδων αποτελούν «στάχτη στα μάτια» για να περάσει με όσο γίνεται μικρότερες αντιδράσεις η νέα δέσμη αντιλαϊκών μέτρων για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων (Ασφαλιστικό), την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας (ιδιωτικοποιήσεις), το σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα (μείωση των επιχορηγήσεων στα δημόσια νοσοκομεία και άλλους φορείς άσκησης κοινωνικής πολιτικής) κλπ. Ο υπουργός Εργασίας αποκάλυψε ότι θα διατεθούν μόλις 200 δισ. δραχμές (δηλαδή περίπου 50 δισ. δραχμές το χρόνο) και όχι 4 τρισεκατομμύρια (δηλαδή πάνω από 1,3 τρισ. δραχμές το χρόνο) που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός. Τα υπόλοιπα 3,8 τρισεκατομμύρια θα πάνε στις τσέπες των πολυεθνικών και των συνεταίρων στην Ελλάδα με τη μορφή φοροαπαλλαγών, επιχορηγήσεων, μείωσης «κόστους» εργασίας κλπ., με πρόσχημα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, την ολοκλήρωση των έργων υποδομής του Γ΄ ΚΠΣ και της Ολυμπιάδας του 2004 αλλά και τη... μείωση της ανεργίας. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση Σημίτη, με το περιβόητο «κοινωνικό πακέτο» μέτρων, δίνει στους εργαζόμενους ψίχουλα για να αρπάξει καρβέλια, καθώς δε θέλει ή δεν τολμά να θίξει στο ελάχιστο τα προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου.