Βήμα βήμα προχωρά η επιχείρηση απαξίωσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας που έχει φέρει πια τους φορείς στο σημείο να κινητοποιούνται για τη διεκδίκηση του αυτονόητου: Σχολεία με εκπαιδευτικούς και με βιβλία. Φέτος, η σχολική χρονιά διανύει το δεύτερο μήνα της με τα προβλήματα που έχουν σχέση με ελλείψεις προσωπικού και βιβλίων περισσότερο οξυμένα από τις προηγούμενες και δε θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι, τουλάχιστον μέχρι πριν από μερικές μέρες, δεν υπήρχε δημόσιο σχολείο σε όλη τη χώρα που να μην αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Είναι η εικόνα της δημόσιας παιδείας που ασφυκτιά κάτω από το βάρος της υποχρηματοδότησης, της προσπάθειας επιβολής της «μεταρρύθμισης» η οποία από την αρχή χαρακτηρίστηκε ως αντιεκπαιδευτική και καθημερινά αυτό επιβεβαιώνεται.

Κι ενώ η αγανάκτηση των γονιών, των μαθητών και των εκπαιδευτικών απέναντι στην κατάσταση έχει διογκωθεί, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα που δημιούργησε η πολιτική της, δεν έχει δώσει μια ικανοποιητική απάντηση. Θεωρεί ότι οι δαπάνες για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι αρκετές, στέλνει τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς των ΤΕΕ να αναζητήσουν τα βιβλία στο ίντερνετ ενώ αποδίδει στο νέο σύστημα πρόσληψης αναπληρωτών (το οποίο το ίδιο εισήγαγε), τις ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς. Ταυτόχρονα προσπαθεί να δικαιολογήσει τα παραπάνω αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για πολιτικές επιλογές. Αποκορύφωμα ήταν η χτεσινή απάντηση του υφυπουργού Παιδείας σε Επίκαιρη Ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ ότι τα προβλήματα «απορρέουν από την ανάπτυξη και τη βελτίωση που κάνουμε στον χώρο της εκπαίδευσης», δίνοντας ένα ολότελα καινούριο περιεχόμενο στις λέξεις «ανάπτυξη» και «βελτίωση». Μάλιστα, ήταν χαρακτηριστικό ότι το υπουργείο Παιδείας εξάντλησε το άγχος του για τις χαμένες διδακτικές ώρες στο να εκδώσει εγκύκλιο που περιόριζε το γιορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου στα σχολεία σε τρεις ώρες.

Η εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στο χώρο της παιδείας έχει αιτία και υπεύθυνο. Το βάρος της ευθύνης συμπίπτει με τις πολιτικές επιλογές που προωθούνται για το χώρο της παιδείας. Η επίθεση ενάντια στα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας είναι όπως φαίνεται συνεχής και τα προβλήματα υποδομής και στελέχωσης των σχολείων είναι εκδηλώσεις αυτής ακριβώς της επίθεσης. Ερχονται να προσθέσουν λειτουργικά προβλήματα σε μία παιδεία που είναι ήδη πληγωμένη από τη «μεταρρύθμιση», με χιλιάδες μαθητές εκτός λυκείου, με ένα λύκειο προθάλαμο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με τις επιχειρήσεις πρόθυμες να βάλουν χέρι στο περιεχόμενο της μόρφωσης, με εκπαιδευτικούς υπό «αξιολόγηση».

Η κατάσταση που υπάρχει αυτή τη στιγμή στα σχολεία, που η μεταρρύθμιση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, αναδεικνύει τελικά το μέγεθος της ανάγκης επαγρύπνησης για το ζήτημα της παιδείας, για το δικαίωμα στη μόρφωση που χτυπιέται ολόπλευρα. Αναδεικνύει το μονόδρομο της συντονισμένης αντίστασης και διεκδίκησης, μαζί με την επίλυση των λειτουργικών προβλημάτων, μιας άλλης παιδείας που θα συμβαδίζει με τις λαϊκές ανάγκες. Αυτό το μέτωπο παιδείας χρειάζεται να δυναμώσει ακόμα περισσότερο και οι συντονισμένες κινητοποιήσεις γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών δείχνουν το δρόμο.