Τα ψέματα έχουν τελειώσει από καιρό. Και για όποιον έτρεφε αυταπάτες, η συζήτηση και οι ανακοινώσεις, που έγιναν προχτές από τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών στην Ενωση Ασφαλιστικών Εταιριών, τις διέλυσαν. Η κυβέρνηση τα δίνει όλα. Τα δίνει και χοντρά. Εχει πάρει τις αποφάσεις της. Και προχωρά ολοταχώς στην ανατροπή της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, όχι βέβαια για να σώσει το Ασφαλιστικό, αλλά, όπως ο ίδιος ο υπουργός ομολογεί, για να εξασφαλίσει στον ΣΕΒ, στους τραπεζίτες και στις ασφαλιστικές εταιρίες ακόμα περισσότερα κέρδη.
Μεθοδεύει - και αυτή είναι η ουσία του «διαλόγου» της - το πώς ολοκληρωτικά θα παραδώσει τα αποθεματικά των Ταμείων στα τσακάλια του χρηματοπιστωτικού συστήματος, πώς θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες της Κοινωνικής Ασφάλισης στους διάφορους Κοντομηνάδες.
Για πέντε δεκαετίες, το κράτος, λειτουργώντας ως ο «συλλογικός καπιταλιστής», με τα αποθεματικά των Ταμείων, τις εισφορές των εργαζομένων, στήριξε την τάξη των καπιταλιστών, αιμοδότησε τις επιχειρήσεις τους. Δάνεια, δανεικά και αγύριστα, χρηματοδοτήσεις, πάνω και κάτω από το τραπέζι, αιμορραγία τρισεκατομμυρίων για τα Ταμεία. Σήμερα αυτό δεν τους αρκεί. Δεν τους φτάνει το 23% των αποθεματικών που παίζεται στον τζόγο. Τα θέλουν όλα. Σε πέντε τρισεκατομμύρια και πλέον ανέρχεται η κινητή περιουσία των Ταμείων. Αυτά τα κεφάλαια θέλουν να βάλουν στο χέρι, τραπεζίτες, πιστωτές και τ' αφεντικά των ασφαλιστικών.
Αλλά και με αυτά δε χορταίνουν. Θέλουν και νέα πελατεία για τις επιχειρήσεις τους. Αλλά, νέα πελατεία δε θα δουν, αν οι εργαζόμενοι μέσω της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης εξασφαλίζουν μια ανθρώπινη σύνταξη. Να λοιπόν γιατί χρειάζεται να μειωθούν οι συντάξεις, να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Οσο οι εργαζόμενοι καταφέρνουν να παίρνουν για τα γηρατειά τους ένα αξιοπρεπές εισόδημα από το ασφαλιστικό τους ταμείο, δεν πρόκειται να χτυπήσουν τις πόρτες των ασφαλιστικών.
Να γιατί πρέπει, τώρα, να ανατραπεί άρδην ο,τι έχει απομείνει απο τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, να γίνει φτερό στον άνεμο της «μεταρρύθμισης». Αυτό το στόχο άλλωστε -συν τοις άλλοις - εξασφαλίζουν και οι νέες εργασιακές σχέσεις, που με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης εκ των πραγμάτων υπονομεύεται και η χρηματοδότηση των Ταμείων, αλλά και υπαγορεύεται η αύξηση του εργασιακού βίου και η μείωση των συντάξεων.
Το πραγματικό πρόβλημα για τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους, δεν είναι ούτε το δημογραφικό, ούτε η αναποτελεσματικότητα των δημόσιων ταμείων, όπως ισχυρίζονται. Το πρόβλημά τους ήταν και παραμένει η αύξηση των κερδών τους. Και θέλουν ο εργαζόμενος, αφού πλήρωσε μια φορά για τη σύνταξή του, να ξαναπληρώσει ακόμα μία δεύτερη, για την ιδιωτική ασφάλιση. Να ξαναπληρώσει και για την υγεία του. Να τους ξαναπληρώσει ακόμα και με τη ζωή του!
Με δεδομένους τους αρνητικούς συσχετισμούς στις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, γίνεται επιτακτική η ανάγκη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να οργανώσουν την αντίστασή τους σ' αυτόν τον μεσαίωνα. Το ΠΑΜΕ έχει απευθύνει ήδη το σχετικό κάλεσμα.
Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Feeds
