Για μια ακόμη φορά παρακολουθήσαμε την καθιερωμένη σαββατοκυριακάτικη παράσταση των κ.κ. Σημίτη και Καραμανλή. Περιοδεύοντες στις κρίσιμες γι' αυτούς εκλογικές περιφέρειες, επιβεβαίωσαν αυτό που σχεδόν όλοι γνωρίζουν, την πλήρη ταύτιση στις βασικές πολιτικές επιλογές των κομμάτων τους. Συνέχισαν, επίσης, την εναγώνια προσπάθειά τους να κατασκευάσουν, έστω και μια πλαστή διαχωριστική γραμμή για να αποδείξουν ότι έχουν χωριστούς πάγκους στο παζάρι των ψήφων. Και αφού η πραμάτεια τους είναι ίδια, κατέφυγαν στο γνωστό τέχνασμα της δυσφήμισης του ανταγωνιστή. Εν ολίγοις: «ψηφίστε το λιγότερο κακό».

Οσο και αν θέλουν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, να εμφανίζονται με ανειρήνευτες μεταξύ τους διαφορές, δεν μπορούν να κρύψουν αυτό που τους ενώνει και που απειλεί να τους κάνει «σιαμαίους». Εξ ορισμού αυτά τα δύο κόμματα ανέλαβαν το ρόλο των συνδιαχειριστών του πολιτικού συστήματος. Ελέω των καλπονοθευτικών συστημάτων και του πλαισίου που δημιουργήθηκε από την πολιτικά «ανάπηρη» μεταπολίτευση του 1974, ο δικομματισμός ορίστηκε φρουρός και θεματοφύλακας του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού καθεστώτος.

θα πρέπει να αναγνωρίσουμε βεβαίως τις μεγάλες δυνατότητες αυτού του συστήματος και τις εφεδρείες που διαθέτει για την αναπαραγωγή του. Ισως η μεγαλύτερη δεξαμενή άντλησης ψήφων είναι και για τους δύο η νομή της εξουσίας. Ετσι ο ένας, το ΠΑΣΟΚ, προβάλλει στην εκλογική πελατεία την ανάγκη διατήρησής της και ο άλλος, η Νέα Δημοκρατία, ποντάρει στην ανακατανομή της. Το πρόβλημα όμως και για τους δύο είναι ότι εξαντλούνται τα καθρεφτάκια και οι γυάλινες χάντρες και οι «ιθαγενείς» (έτσι αντιμετωπίζουν τους πολίτες) έχουν αρχίσει από καιρό να πονηρεύονται. Η αλήθεια είναι ότι θα εξαντλήσουν και τον τελευταίο διορισμό και την τελευταία δραχμή των κοινοτικών κονδυλίων για να πετύχουν το στόχο τους. Είναι όμως αρκετό;

Στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές δίνεται μια ευκαιρία στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για το σπάσιμο αυτού του φαύλου κύκλου. Να γυρίσουν την πλάτη στη δικομματική βιομηχανία των πλαστών διλημμάτων και των κατασκευασμένων διαχωριστικών γραμμών. Να δώσουν βάρος και σημασία στην ψήφο τους. Να απορρίψουν τις φτωχοπροδρομικές απόψεις ότι πρέπει να αρκούνται σ' αυτό που τους δίνεται απ' τα υπόλοιπα των κρατούντων. Να διεκδικήσουν και με την ψήφο τους αυτό που τους ανήκει, αυτό που δικαιούνται. Με το να γυρίσουν την πλάτη τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΝΔ, καθώς και σε όσους παίζουν σε κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά σενάρια.

Η υπερψήφιση των συνδυασμών που υποστηρίζονται από το ΚΚΕ και άλλες αγωνιστικές δυνάμεις είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να έρθουν στο προσκήνιο επιτέλους οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου.