Τη... δόξα των πλανόδιων πωλητών καρπουζιών φαίνεται πως ζήλεψε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Οπως οι πρώτοι - που διαλαλώντας την πραμάτεια τους φωνάζουν «Ολα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω» - έτσι και οι κυβερνώντες βιάζονται να παραδώσουν στους ιδιώτες την πραμάτεια του ελληνικού λαού με την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος των «φιλέτων» της δημόσιας περιουσίας. Μόλις προχτές, ο επί των Οικονομικών υπουργός της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ Ν. Χριστοδουλάκης, αφού δήλωσε περήφανος για το μέχρι σήμερα πλούσιο έργο της κυβέρνησης στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, ανακοίνωσε και νέες εκποιήσεις μετοχών ΔΕΚΟ και άλλων περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου.

Υπάρχει, βέβαια, μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους πλανόδιους και τους κυβερνώντες. Ενώ ο πλανόδιος πωλητής ή ο μανάβης πουλάνε τα καρπούζια και άλλα φρουτολαχανικά (που τα αγόρασαν σε χαμηλότερες τιμές από το χονδρέμπορο ή τον παραγωγό) με ένα περιθώριο κέρδους, ώστε να τα φέρουν βόλτα, η κυβέρνηση πουλά - για την ακρίβεια ξεπουλά - την ακίνητη και κινητή περιουσία του ελληνικού δημοσίου (δηλαδή πακέτα μετοχών της ΔΕΗ, των ΕΛΠΕ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΤΕ, του ΕΟΤ κλπ.), η οποία ανήκει στον ελληνικό λαό, γιατί αυτή η περιουσία αποκτήθηκε με το υστέρημα και τον ιδρώτα των εργαζομένων.

Με βάση αυτή τη διάκριση, η εμμονή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ στην ολοκλήρωση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων ή αποκρατικοποιήσεων που εγκαινιάστηκε στις αρχές του 1990 από την κυβέρνηση της ΝΔ (με τη μερική ή ολική εκποίηση των ΔΕΚΟ και άλλων περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου) αποτελεί ένα «διαρκές έγκλημα». Και καθώς από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δεν έχουν εξαιρεθεί οι κερδοφόρες και στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις του δημοσίου - απεναντίας γύρω απ' αυτές γίνεται ο μεγάλος τζόγος μεταξύ κυβέρνησης και πολυεθνικού κεφαλαίου - δικαίως η πολιτική αυτή έχει χαρακτηριστεί και σαν «εθνικό έγκλημα».

Στην ουσία η κυβέρνηση, ξεπουλώντας τις κερδοφόρες και στρατηγικής σημασίας ΔΕΚΟ στο ιδιωτικό κεφάλαιο, είναι σαν να σφάζει την κότα που γεννά τα χρυσά αυγά. Οσο για το επιχείρημα των κυβερνώντων, ότι δήθεν τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα πάνε για τη μείωση του δημόσιου χρέους - το επανέλαβε προχτές ο Ν. Χριστοδουλάκης όταν εξήγγειλε την πώληση νέων πακέτων μετοχών των ΔΕΚΟ σε ιδιώτες (ΔΕΠΑ, Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα, ΕΛΤΑ κλπ.) στο β΄ εξάμηνο του 2003 - είναι πέρα για πέρα κάλπικο. Πρόκειται για συνειδητό ψέμα με κεφαλαίο «Ψ». Φτάνει μόνο μια ματιά στα επίσημα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού, που μας πληροφορούν ότι μεταξύ 2000 και 2002, που τα έσοδα από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας ξεπέρασαν τα 4 τρισ. δραχμές, το δημόσιο χρέος (συνολικό χρέος κεντρικής κυβέρνησης) όχι μόνο δε μειώθηκε, αλλά, αντίθετα, αυξήθηκε κατά 25,2 δισ. ευρώ ή 7,6 τρισ. δραχμές!

Το μεγάλο φαγοπότι, που γίνεται από όλους εκείνους που μετέχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο τραπέζι των ιδιωτικοποιήσεων, κάνουν ιδιαίτερα επίκαιρο τον τίτλο του βιβλίου «Αγύρτες και κλέφτες στην εξουσία», που είχε γράψει ο μεγάλος αγωνιστής Θέμος Κορνάρος. Και ο νοών νοείτω...