Σε αυξήσεις στις τιμές των αλεύρων, που κυμαίνονται από 15% έως 20%, προχώρησαν, πρόσφατα, οι αλευροβιομήχανοι. Κι όπως συμβαίνει πάντα στο πλαίσιο λειτουργίας της «ελεύθερης», καπιταλιστικής αγοράς κι αυτή η αύξηση στην πρώτη ύλη, θα μεταφερθεί, μέσω του εμπορίου, από τη βιομηχανία στην κατανάλωση. Προς τούτο, ήδη, οι αρτοποιοί προανήγγειλαν πως, από τον προσεχή Οκτώβρη, προτίθενται ν' αυξήσουν την τιμή του ψωμιού από 5 μέχρι 10 λεπτά το κιλό. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι, στο τέλος, τον «αυξημένο λογαριασμό» θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, που αγοράζουν πανάκριβο το ψωμί και, μάλιστα, σε μια περίοδο γενικευμένης ακρίβειας, που πλήττει καίρια το λαϊκό εισόδημα.

Οι αλευροβιομήχανοι υποστηρίζουν πως αναγκάστηκαν να επιβάλουν τις αυξήσεις, επειδή, φέτος, αγόρασαν ακριβότερα το στάρι και το καλαμπόκι, καθώς οι καταστροφές στις σοδειές των δημητριακών είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής, με συνακόλουθο την αύξηση της τιμής των αγροτικών προϊόντων. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι και φέτος η τιμή πώλησης των σιτηρών - ιδιαιτέρως του μαλακού σταριού που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ψωμιού - κυμάνθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα, ενώ είναι γνωστό ότι οι αλευροβιομήχανοι εισάγουν μεγάλες ποσότητες από το εξωτερικό, που είναι ακόμα φτηνότερα. Και η πραγματική αλήθεια είναι ότι αυτό που τους «ανάγκασε» να προχωρήσουν στις αυξήσεις των αλεύρων είναι η ακόρεστη «πείνα» για αύξηση των κερδών τους.

Αλλά, ας δούμε ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν από τη λειτουργία του διαβόητου «κυκλώματος» στάρι - αλεύρι - ψωμί. Χαμένοι είναι, εν πρώτοις, οι αγρότες που πωλούν σε εξευτελιστικές τιμές τα προϊόντα τους και, οπωσδήποτε, οι καταναλωτές που αγοράζουν πανάκριβα το ψωμί. Το στάρι πουλιέται από 13 έως 15 λεπτά το κιλό - για να έχουμε μια σύγκριση, πουλώντας έναν τόνο ο αγρότης εισπράττει από 130 έως 150 ευρώ, με τα οποία μπορεί ν' αγοράσει ένα ζευγάρι παπούτσια στο παιδί του - ενώ το ψωμί κοστίζει από 1,2 μέχρι και 1,6 ευρώ το κιλό! Σύμφωνα, δε, με στοιχεία του ΟΟΣΑ, την εικοσαετία 1980 - 2000, οι πραγματικές τιμές του σταριού μειώθηκαν, σε παγκόσμιο επίπεδο, κατά 60% και του καλαμποκιού κατά 40%, ενώ οι αυξήσεις στο ψωμί και στα άλλα ομοειδή προϊόντα, ανέρχονται σε 340% και 270% αντιστοίχως.

Κερδισμένοι είναι οι αλευροβιομήχανοι, που αγοράζουν φτηνά το στάρι και πουλούν ακριβά το αλεύρι και οι μεγαλέμποροι άρτου, που κερδοσκοπούν. Ο «ένοχος» είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία, στο όνομα της «ελεύθερης» αγοράς, επιτρέπει στους κερδοσκόπους να μετατρέπουν το ψωμί σε ...παντεσπάνι. Την ίδια πολιτική θ' ακολουθήσει, ως κυβέρνηση, και η ΝΔ, καθώς κι αυτή δηλώνει υπηρέτης της «ελεύθερης» αγοράς. Αλλωστε, αυτό προσπάθησε να κάνει ακόμα και επί κυβέρνησης Τζαννετάκη, όταν υπουργοί της θέλησαν να επιβάλουν μεγάλη αύξηση στην τιμή του ψωμιού, αλλά δεν τα κατάφεραν, λόγω της σφοδρής αντίδρασης του ΚΚΕ και του ενιαίου Συνασπισμού τότε. Το πέτυχαν, όμως, οι μετέπειτα κυβερνήσεις, απελευθερώνοντας την τιμή του ψωμιού, η οποία, έκτοτε, συνεχώς αυξάνεται...