θα συμφωνήσουμε με τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών, τον μητροπολίτη Σερρών, τον δήμαρχο και όποιον άλλο «αρμόδιο»... Πράγματι, υπάρχει «επιτρεπτό και μη επιτρεπτό» στην ανθρώπινη δραστηριότητα - δημιουργία, που επιχειρεί το μερικό της (του), να το κάνει καθολικό. Να το μοιραστεί με ολόκληρο τον κόσμο. Να γίνει οικουμενικό.

Σε όλες τις περιπτώσεις και όχι μόνο στον πολιτισμό, από τα κύρια «μη επιτρεπτά» είναι αυτά, που ακόμα και αθέλητα, αλλά πολύ περισσότερο ηθελημένα, επιχειρούν να φρενάρουν την ανάπτυξη αυτού που ξεχωρίζει τον άνθρωπο. Τη σκέψη, που καλπάζει πέρα από τη βαρύτητα του πραγματικού. Που μαθαίνει, κρίνει, αναλύει. Που την αταξία του καλπασμού της, τη μετατρέπει σε τάξη και τρόπο για δράση. Δράση για διαρκή αλλαγή και απαγκίστρωση απ' αυτό που είναι ο κόσμος σε οποιοδήποτε ιστορικό «ΤΩΡΑ».

Υπάρχουν πάντα εκείνοι που θέλουν, να σταματήσουν αυτή τη διαδικασία. Τη διαδικασία ανάπτυξης του ανθρώπου, απ' αυτό που ήταν, σε οποιοδήποτε ιστορικό «ΧΤΕΣ». Τη διαδικασία εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας. Θεμελιωμένοι γερά στην κυριαρχία της εκάστοτε άρχουσας τάξης και την ιδεολογία της, σχεδόν πάντα, έχουν προσωρινές, μη επιτρεπτές «επιτυχίες». Κατορθώνουν να συντηρηθούν και να συντηρήσουν οι ίδιοι μέσα τους, μικρούς καταδικασμένους μικρόκοσμους, που, αργά αλλά βέβαια, τινάζονται στον αέρα από τη νομοτέλεια της εξέλιξης. Διαλέγουν θέση από τη μεριά του «σίγουρου» στην ταξική πάλη, αλλά δεν μπορούν να την κάνουν να σταματήσει να υπάρχει και να δημιουργεί το μελλοντικό κόσμο. Τότε είναι που η «σιγουριά» γίνεται ανασφάλεια και αρχίζουν τα πολλά «μη επιτρεπτά...».

Παραέγιναν πολλά τις τελευταίες μέρες. «Μη επιτρεπτός» ο μητροπολίτης Σερρών, που τρέμει μήπως κρυφοκοιτάξουν οι «πιστοί» του πάνω από το μικρόκοσμο, όπου θέλει να τους φυλακίσει - σιγουρέψει. Μην τυχόν και σκεφτούν διαφορετικά, μέσω ενός δημιουργού που έγραψε 2.500 χρόνια πριν για τους ...ομοίους του.

Κανένας δεν το κατόρθωσε μέχρι σήμερα και ποτέ δε θα το καταφέρει, παρά τις όποιες καθυστερήσεις. Οι λαοί πάντα, αργά ή γρήγορα, βρίσκουν τρόπους, μαθαίνουν και καταλαβαίνουν. Μαθαίνουν, να μη χωρούν στον κόσμο που υπάρχει και με τη δράση τους, να χτίζουν αυτόν, που δεν υπάρχει...