Το περιστατικό του άγριου ξυλοδαρμού από αστυνομικούς των Αφγανών προσφύγων δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε μεμονωμένο. Ηρθε να προστεθεί σε αυτό του ξυλοδαρμού του 20χρονου Αλβανού μετανάστη Α. Μπίκολι, από τους «σερίφηδες» του 4ου Αστυνομικού Τμήματος, επειδή ...«τόλμησε» να διαμαρτυρηθεί για την καθυστέρηση ανανέωσης της άδειας εργασίας του από τη νομαρχία. Στην εισβολή των αστυνομικών στο ΤΕΛ της Ν. Φιλαδέλφειας, όταν απαιτούσαν από τους καθηγητές στοιχεία κατά της Ουκρανής μαθήτριας. Στα καθημερινά δεκάδες κρούσματα αυταρχισμού και τρομοκρατίας, που δε βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Κρούσματα, που αυξάνονται και δεν έχουν ως θύματα μόνο κάποιους ξένους πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και Ελληνες ανώνυμους πολίτες ή ακόμη και επώνυμους συνδικαλιστές και άλλους αγωνιστές.

Ο κλοιός αστυνομοκρατίας και περιστολής όλο και περισσότερων δημοκρατικών δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών περισφίγγει, βέβαια, όχι μόνο τους Ελληνες πολίτες, αλλά τους λαούς όλου του κόσμου και με το πρόσχημα της τρομοκρατίας. Η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων και τα κράτη των κεφαλαιοκρατών σε όλο τον πλανήτη νιώθουν την ανάγκη να θωρακιστούν περισσότερο από τους «εχθρούς λαούς». «Τρομονόμοι», Σένγκεν, Γιούροπολ, ευρω-ένταλμα, συμφωνίες έκδοσης στις ΗΠΑ «υπόπτων» για τρομοκρατία, καθιέρωση βιοϊατρικών δεδομένων σε ταυτότητες και διαβατήρια κλπ., κλπ. είναι το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο. Ενταση της καταστολής, αστυνομοκρατία, ηλεκτρονικοί χαφιέδες που παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα και ένας τεράστιος στρατιωτικοαστυνομικός μηχανισμός, είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται.

Στη χώρα μας η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ, οικοδομεί σταθερά την αστυνομοκρατία, αναγορεύοντας την αστυνομία σε «κράτος εν κράτει». Στα τέλη του Οκτώβρη ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για την ανάγκη «διαμόρφωσης και αποτελεσματικής εφαρμογής ενός νέου δόγματος εσωτερικής ασφάλειας στη μεταολυμπιακή εποχή». Είπε, δηλαδή, ότι η κυβέρνησή του πρέπει να «προσαρμόσει» το εσωτερικό καθεστώς «ασφάλειας» στο ευρύτερο τρομοκρατικό νομοθετικό πλαίσιο, που διαμορφώνει η ΕΕ, ακολουθώντας κατά πόδας την πολιτική της Ουάσιγκτον για την επιβολή της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης.

Δεν είναι, λοιπόν, μεμονωμένο κρούσμα ο άγριος ξυλοδαρμός των Αφγανών προσφύγων. Ανθρώπων που έφυγαν από τη χώρα τους για να γλιτώσουν από τα αμερικανοΝΑΤΟικά στρατεύματα, τους Ταλιμπάν και τους στρατούς των φυλάρχων που συνεργάζονται με όποιον κατακτητή πληρώνει καλύτερα. Ανθρώπων που έζησαν σε σκηνές και σε χαρτοκιβώτια, που εργάζονται, όταν βρίσκουν δουλιά, σε εργασίες όπου άλλοι αρνούνται μη τυχόν και λερώσουν τα χέρια τους.

Η «καμπάνα», πλέον, χτυπάει για όλους. Τα πρώτα θύματα μπορεί να είναι οι μετανάστες και οι πολιτικοί πρόσφυγες που ξεριζώθηκαν από τις πατρίδες τους, λόγω της ανέχειας στην οποία τους καταδικάζουν οι πόλεμοι και η καπιταλιστική βαρβαρότητα, αλλά συναγερμός πρέπει να σημάνει για όλους τους ανθρώπους του μόχθου. Το σύνθημα «καμία ανοχή» πρέπει να γίνει πράξη από τον εργαζόμενο λαό, Ελληνες και πρόσφυγες, και την κοινή τους πάλη κατά του κοινού τους εχθρού.