Την προηγούμενη Κυριακή έληξαν οι εργασίες του 7ου Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, με τον Γ. Παπανδρέου να στέλνει το μήνυμα της «αλλαγής». Τόσο οι προσυνεδριακές διαδικασίες, όσο και το συνέδριο απέδειξαν περίτρανα την αταλάντευτη θέση του ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει να υπερασπίζεται, και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, όπως ακριβώς έκανε και η ΝΔ το προηγούμενο διάστημα.

Υπερασπιζόμενο αυτήν τη στρατηγική πολιτική επιλογή του, για έναν ολόκληρο χρόνο, το ΠΑΣΟΚ αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία ότι παραμένει αμετακίνητα τοποθετημένο υπέρ της πλουτοκρατίας. Ασκεί μιαν ανούσια αυτοκριτική, προσπαθώντας να αποκρύψει το πραγματικό αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής των κυβερνητικών του ημερών. Για ένα χρόνο, ασκεί μια ψευτοαντιπολίτευση στην κυβέρνηση, που περιορίζεται στις διαχειριστικές της ικανότητες, αφού οποιαδήποτε ουσιαστική αντιπαράθεση μαζί της θα ήταν επί της ουσίας καταδίκη της δικής του πολιτικής, που με ευλάβεια συνεχίζει να εφαρμόζει και η κυβέρνηση της ΝΔ.

Σήμερα, με τις «νέες» πολιτικές του θέσεις, έρχεται να επικυρώσει την πιο αντιδραστική κατεύθυνσή του και την αταλάντευτη συμπόρευσή του με τις αποφάσεις των «ευρωατλαντικών» κέντρων. Μέσα από τη στήριξη που παρέχει στην κυβέρνηση για την προώθηση των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, για την εκχώρηση κερδοφόρων τομέων της κοινωνικής ζωής στις πολυεθνικές, για νέα επέλαση στο Ασφαλιστικό, για ιδιωτικοποιήσεις και των τελευταίων κρατικών επιχειρήσεων, το ΠΑΣΟΚ δίνει τα διαπιστευτήριά του στο μεγάλο κεφάλαιο.

Η «κοινωνική συμφωνία», που εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου από το βήμα του συνεδρίου, μπορεί για τα λαϊκά στρώματα να αποτελεί άλλη μια ψευδεπίγραφη «δέσμευση» των «σοσιαλιστών», αλλά για τους κεφαλαιούχους αποτελεί ισχυρό συμβόλαιο με το ΠΑΣΟΚ. Από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Γ. Παπανδρέου συνεχίζει να απευθύνεται στην πλουτοκρατία. Με «προίκα» την προηγούμενη συνεπή στάση του ΠΑΣΟΚ απέναντι στις απαιτήσεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου, ο Γ. Παπανδρέου αναζητά από τώρα το «χρίσμα» για την εξουσία, προβάλλοντας το κόμμα του σαν καλύτερο διαχειριστή των λαϊκών αντιδράσεων, που μπορεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη κοινωνική συναίνεση για το καπιταλιστικό σύστημα.

Σ' αυτήν τη στρατηγική εντάσσονται και τα συνθήματα του «νέου ΠΑΣΟΚ». Με το σύνθημα «αλλάζουμε το ΠΑΣΟΚ για να αλλάξουμε την Ελλάδα», το ΠΑΣΟΚ, στην πραγματικότητα, εκφράζει τη θέληση της ηγεσίας του να αυξήσει την επιρροή της και να διευρύνει το κύρος της, ώστε από καλύτερη θέση να χειραγωγήσει ακόμα περισσότερο τις λαϊκές συνειδήσεις, ώστε να δεχτούν αδιαμαρτύρητα τις αντιδραστικές «αλλαγές». Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στα συνθήματα εντυπωσιασμού του ΠΑΣΟΚ, αλλά να αντιπαλέψει την πολιτική που εκφράζει ο δικομματισμός και να ανατρέψει το σύστημα, που «γεννά» φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση.