Πριν από μια βδομάδα περίπου, το ΚΚΕ διοργάνωσε μια συγκλονιστική εκδήλωση τιμής στον ηρωικό Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, με αφορμή τα 60χρονα από την ίδρυσή του, τιμώντας τους μαχητές του που αγωνίστηκαν για μια Ελλάδα του λαού της, κόντρα στο ντόπιο κατεστημένο των αστών και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους του. Για το γεγονός αυτό, ο κ. Βασίλης Πάικος και η «Αυγή» διαμήνυσαν τη δυσανεξία τους. Μέμφονται το ΚΚΕ για το γεγονός ότι αντικρίζει με «δέος και περηφάνια» την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ. Στην ουσία, κατηγορούν το ΚΚΕ γιατί επιμένει να κρατά άσβεστη την ιστορική μνήμη του λαού για τη μεγαλύτερη εποποιία του λαϊκοεπαναστατικού μας κινήματος.

Απόψεις, επομένως, σαν την προαναφερόμενη δεν οφείλονται σε αφέλεια. Συνειδητά διατυπώνονται. Συνειδητά αποκρύπτεται, για να χτυπηθεί, το δίκιο και η ηθική που απέπνευσε ο αγώνας του ΔΣΕ, ενός λαϊκού στρατού, τα διαχρονικά μηνύματά του, τα συμπεράσματά του που μπορούν να γίνουν πυξίδα για τον προσανατολισμό της λαϊκής πάλης σήμερα. Οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ με το παράδειγμά τους διδάσκουν σήμερα την τιτάνια δύναμη του λαού, το μεγαλείο που μπορεί αυτός να γράψει αν την πιστέψει και την αξιοποιήσει στρέφοντάς την ενάντια στους σύγχρονους δυνάστες του. Ο ΔΣΕ - ξέρουν καλά όσοι τις διακινούν - πάλεψε όχι ενάντια στ' αδέρφια του, αλλά ενάντια στο αστικό κράτος και τον σύμμαχό του, αγγλικό και αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Δεν κατέφυγε στα όπλα παρά για να υπερασπίσει την αξιοπρέπεια ενός λαού που βιαζόταν καθημερινά. Ο ανθός του λαού και του κομμουνιστικού κινήματος έπεσε με ένα όραμα, μια πατρίδα λεύτερη, λαοκρατούμενη.

Αυτό τους το όραμα παραμένει αδικαίωτο ως σήμερα. Αυτό το όραμα εξακολουθεί να εμπνέει τους σύγχρονους ταξικούς αγώνες και θα εμπνέει ως τη δικαίωσή του. Απ' αυτό το φόβο κινούμενοι πολλοί συκοφαντούν, διαστρεβλώνουν τον αγώνα του ΔΣΕ και τα επίκαιρα διδάγματά του, μη διστάζοντας να σκυλέψουν όσους θυσίασαν τη ζωή τους για την επίτευξή του. Δεν υπερβάλλουμε. Το ομολογούν όταν εγκαλούν την αστική τάξη γιατί δεν αντέδρασε. Οταν διαμαρτύρονται που δεν είδαν «κανέναν απολύτως» ούτε διάβασαν «κανέναν απολύτως» να σχολιάζει αναλόγως τη «γιορτή μίσους και διχασμού» που οργάνωσε η ηγεσία του ΚΚΕ. Γιορτή μίσους και διχασμού χαρακτηρίζει την απόδοση τιμής σ' ένα λαό που κατέφυγε στα όπλα, αρνούμενος να υποταχτεί στις αλυσίδες που επιδίωξαν να του περάσουν διά των όπλων η ντόπια πλουτοκρατία και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί της.

Ας μη στενοχωριέται, η διαμαρτυρία του θα ηχήσει σε πολλά ευήκοα ώτα, είναι σίγουρο. Ο ΔΣΕ, βλέπετε, διέπραξε ένα ασυγχώρητο για δαύτους σφάλμα, όχι μόνο να απειλήσει σοβαρά την εξουσία της αστικής τάξης τότε, μα να γίνεται και σήμερα πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού για το δρόμο που οφείλει να ακολουθήσει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της.