Εσύ, κύριε Φ.Π., σε σύγκριση με τον κύριο Γιώργο Λεονταρίτη, που γράφει το αφιέρωμα για την ΕΔΑ στα «Νέα», είσαι ένας... άγγελος. Εκείνος να δεις αντικομμουνισμό. Σε δευτερόλεπτα το μαύρο γίνεται άσπρο και το αντίστροφο στα γραπτά του. Αφού στο τέλος αναρωτιέσαι: ποιος - και γιατί - τον έβαλε να γράψει τέτοιο «αφιέρωμα» σήμερα; Εχουν γραφτεί τόσα και τόσα ενάντια στο Κου-Κου-Ε, γιατί δεν έμπαινε και αυτός κατευθείαν στο ψητό; Να έλεγε για ξενοκίνητο κόμμα που ποτέ δεν ήθελε την ενότητα, γιατί δεν το άφηναν οι Ρώσοι - και όλα τα άλλα, που διαθέτει η γνωστή αντικομμουνιστική αποθήκη. Με τέτοια ερμαφρόδιτα γραπτά, όπως αυτά του αφιερώματος ή τα δικά σου «αστειάκια», πώς θα περάσετε δίπλα στους μεγάλους του αντικομμουνισμού; Μπέστε, κύριοι - κατευθείαν - στο ψητό. Πετάτε τις μάσκες να δούμε τις εσωτερικές ομορφιές σας. Μην κρύβεστε! (Γιατί δεν μπορείτε να κρυφτείτε).

Ο καθένας, επίσης, γνωρίζει πως σε εποχές που οι πάντες είχαν παραδοθεί στην αυταπάτη της παγκοσμιοποίησης και στην ηδονή της οικονομίας της αγοράς ή είχαν κλειστεί στα σπίτια τους μοιρολογώντας, πρώτοι οι κομμουνιστές, ανά τον κόσμο - και φυσικά πρώτο το Κου-Κου-Ε στην πατρίδα μας - κράτησαν την υπόθεση της αντίστασης ανοιχτή. Κατήγγειλαν τη λαίλαπα που ερχόταν... Συγκρούστηκαν με την αστυνομία. Εχυσαν για μια ακόμα φορά το αίμα τους.

Δεν είδαμε κανένα γραπτό σας να παροτρύνει τον κόσμο να σταθεί στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και να εμποδίσει τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα να περάσουν για τη Γιουγκοσλαβία. Το Κου-Κου-Ε ήταν εκεί. Εκεί ήταν και στην υποδοχή του Κλίντον. Εκεί και στην υπόθεση του Οτσαλάν. Εκεί και στα «λευκά κελιά». Εκεί και στα διάφορα - και διαφορετικά - Νταβός. Εκεί και στις συμφωνίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Εκεί στις διάφορες - και διαφορετικές - πόλεις της Ευρώπης όπου η παγκοσμιοποίηση έπλεκε τα δίχτυα της. Εκεί, μπροστά και πρώτο στους λαϊκούς και διεθνιστικούς αγώνες. Εκεί, στους δρόμους, καταγγέλλοντας τον πόλεμο. Υπερασπίζοντας το απαραβίαστο των συνόρων. Περπατώντας δίπλα - δίπλα με τους απεργούς, με τους συνταξιούχους, με τους μετανάστες, με τους φοιτητές, με τους μαθητές... Εκεί, ενάντια σε όλες τις εκφάνσεις της παγκοσμιοποίησης. Ενάντια σε όλες τις επιθέσεις του καπιταλισμού.

Εσύ, κ. Φ.Π., για παράδειγμα, στην ίδια σελίδα της εφημερίδας, την ίδια μέρα, αναφέρεις τη συμμετοχή του ΣΥΝ στις εκδηλώσεις της Γένοβα, κάνοντας βεβαίως (και γιατί όχι;) ευμενή σχόλια. Κανένας ψόγος για εκείνους. Ακόμα και το σύνθημα, κάτω από το οποίο θα περπατήσουν οι «300 του ΣΥΝ», αναφέρεις με λεπτομέρεια - και καλά κάνεις. Ομως, αμέσως μετά (και για σύγκριση, βέβαια) ξεχύνεις όλο το φαρμάκι σου. Υπερασπιζόμενος, τάχα, το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης, κατατροπώνεις το Κου-Κου-Ε.

Και εσύ, κ. Λεονταρίτη, και εσύ δεν κρατάς τα προσχήματα. Η «Μάχη» του Τσιριμώκου δεν είναι αξιόπιστος μάρτυρας για τις ιστορικές - αντικομμουνιστικές - αφηγήσεις σου. Τι κάνει νιάου, νιάου στα κεραμίδια, κύριοι; Φοβάμαι πως δεν είναι μόνον η γάτα!