Είναι έτσι η ζωή, είναι αυτή η ζωή, πρέπει να είναι αυτή η ζωή; Κανένας δεν αρνείται πως οι «κορυφώσεις» είναι αυτές που έχουν ενδιαφέρον. Η οριζόντια γραμμή, που καθορίζει τα «πάνω» και τα «κάτω», είναι το οριακό σημείο της μετριότητας. Το «βάθος» και το «ύψος» έχουν το - «δραματουργικό» - ψωμί. Ομως, τόσο το «βάθος», όσο και το «ύψος» δεν περιέχεται μόνον στο αρνητικό. Περιέχεται, κυρίως, στο θετικό. Και ωστόσο, κανένας δε δίνει σημασία στη θετική προσπάθεια. Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα (και παρακαλώ να μη θεωρηθεί λαϊκισμός), δε συνέφαγε με τον Γιώργο που σκάβει στο Μετρό ή με τον Γιάννη της Πυροσβεστικής, που μαζεύει τα νερά στους Ωρωπούς της επικράτειας.
Η αντίληψη - για όσους καταλαβαίνουν - ότι οι «άνθρωποι της νύχτας» είναι μόνον αυτοί με τα μακριά πούρα και τα μακριά μουστάκια είναι αντίληψη ψεύτικη. Αυτό το «δείγμα» είναι το «εξωτερικό», το επιφανειακό, το σχηματικό, το ευκολοδιάβαστο. Αυτό που αποσπά το «λαϊκό» ενδιαφέρον, που εμποδίζει - απαγορεύει, καλύτερα - το στοχασμό και τη σκέψη. Πού να τρέχουμε τώρα - και πού καιρός και γνώση, φυσικά - σε δεύτερα και τρίτα επίπεδα. Πιάνουμε τη βιτρίνα και αφήνουμε την ποτοαπαγόρευση να οργιάζει στα εσωτερικά του συστήματος.
Το δίκαιο και ο νόμος - όπως γίνεται και στις γκανγκστερικές ταινίες - τελικά, για μια ακόμα φορά, θα επιβληθεί. Ο νέος Σαρτζετάκης θα συλλάβει τον παιδεραστή με το τρίκυκλο και η τάξις θα αποκατασταθεί. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει μια βαθιά ικανοποίηση - και μια βαθιά νύχτα, βέβαια - αφού η «δημοκρατία» έλυσε μόνη της τα εσωτερικά της. Και, ωστόσο, το αβγό θα επωάζεται σε υψηλές θερμοκρασίες. Η κυρίαρχη τάξη, μακριά από τον κοινωνικό έλεγχο - και το αδηφάγο για «θέαμα» κοινό - θα απολαμβάνει ήσυχη τα προνόμιά της, θα δημιουργεί καινούριους εκβιαστές, θα χρηματοδοτεί κονδυλοφόρους. Η σήψη θα προχωράει για το νέο (της) κύκλο.
Ζήτω, λοιπόν, οι φαλτσέτες, που αστράφτουν!