Οποιος ικανοποιείται με τις «συγνώμες», όποιος κλείνει τα μάτια σ' αυτά τα χυδαία άτομα, σ' αυτούς τους ανώμαλους πολιτικούς που ηδονίζονται, διατάζοντας φωτιές και αίματα, είναι συνένοχός τους! Λαβαίνει και αυτός μέρος στα σεξουαλικά όργια στις φυλακές του Ιράκ. Η σιωπή δεν είναι ουδετερότητα. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να σιωπά σ' αυτήν τη φρίκη, που ήρθε στο φως τις τελευταίες μέρες!

Σήμερα, πια, δεν υπάρχουν δικαιολογίες! Τα προσχήματα έχουν σκορπίσει. Δεν έχουμε να κάνουμε με στρατό. Εστω και κατακτητικό. Εχουμε να κάνουμε με ανθρωποφάγους. Με άρρωστα μυαλά και κορμιά. Με ανώμαλους. Ατομα, που βγήκαν στη γύρα για να ικανοποιήσουν πρωτόγονα ένστικτα. Τι σχέση έχουν ετούτα τα ερπετά με ανθρώπους; Ετούτοι δεν είναι στρατιώτες. Είναι άρρωστα σεξουαλικά άτομα, που τα βγάλανε από τα άσυλα και τα έριξαν πάνω σε δεμένους αιχμαλώτους.

Ποιος ανόητος ικανοποιείται με τη δικαιολογία πως έχουμε να κάνουμε με «μεμονωμένα περιστατικά»; Εχουμε να κάνουμε με μισθοφόρους! Με το χειρότερο είδος ανθρώπων. Με το χειρότερο είδος στρατού. Με αποβράσματα, που η μιλιταριστική μηχανή τα ανέσυρε από τους κοινωνικούς υπονόμους. Τα εξόρυξε από τα έγκατα της γης. Από εκεί, που βγαίνουν όλες οι θανατηφόρες αρρώστιες. Ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός, ο μιλιταρισμός. Τα πολιτικά - οικονομικά συστήματα, που γεννάνε ανώμαλες κοινωνίες, ανώμαλα άτομα.

Τι στρατό περίμενε κανείς από τη μιλιταριστική πολεμική βιομηχανία; Αγγέλους, που ψέλνουν τα χερουβείμ; Στρατιώτες, που πολεμάνε για ιδανικά; Στρατό, που ξέρει να χειρίζεται το στιλέτο, να το χώνει και να το γυρίζει στους λαιμούς, χρειάζεται ο ιμπεριαλισμός. Στρατό αυτοματοποιημένο. Εμβολιασμένο με εμβόλια ανοσίας στα ανθρώπινα. Κουρδιστά πορτοκάλια! Στρατό μισθοφορικό! Πληρωμένους χασάπηδες! Ατομα εθισμένα στο αίμα! Ατομα, που μαθαίνουν να ηδονίζονται με τον πόνο!

Καμία έκπληξη, λοιπόν, και από κανέναν! Μην ανοίγετε, τάχα μου, τα στόματα σαν χάνοι. Αυτό που βγήκε στη δημοσιότητα είναι «μερικές σκηνές» από το έργο, δεν είναι το ίδιο το έργο. Το ίδιο το έργο έχει ακατονόμαστα όργια. Εχει καταστροφές, που θα χρειαστούν ποτάμια ιδρώτα να επουλωθούν. Εχει εκατομμύρια πληγές, που θα μείνουν για πάντα ανοιχτές. Οπως μείνανε ανοιχτές οι σφαγές των σταυροφοριών, του Α` και Β` Παγκοσμίου Πολέμου. Οπως μείνανε ανοιχτές οι πληγές του Βιετνάμ, του Κογκό, του Αφγανιστάν, της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας...

Καμία ικανοποίηση με «επιπλήξεις» και, πιθανές, «τιμωρίες». Οι ένοχοι δεν είναι τα όργανα, είναι οι συνθέτες. Αυτοί γράφουν τις νότες για τις κραυγές που ακούγονται. Αυτοί κρατάνε τα μαστίγια. Αυτοί ηδονίζονται, βλέποντας ταπεινωμένους ανθρώπους να αυνανίζονται. Κόβοντας το δάκτυλο, δε σκοτώνεις το τέρας. Την καρδιά του προβλήματος πρέπει να βαρέσεις! Το μηχανισμό!