Και ακούς και διαβάζεις ανθρώπους ξυράφια, κατά τα άλλα, πένες και στόματα πανέξυπνα, να (ξανα)βάζουνε, τάχα μου, ερωτήματα που είναι - από καιρό - απαντημένα. Ποιος έχει αντίρρηση στο διάλογο, κύριοι; Μπήκε, λέτε, τέτοιο ζήτημα στη θεσσαλονίκη; Στο μονόλογο αντέδρασαν όσοι αντέδρασαν (και δεν ήταν μόνον οι κομμουνιστές και οι ΚΝίτες, όπως σκόπιμα διαδίδετε και πληροφορείτε). Στο μονόλογο αντέδρασαν που μονοπωλεί το σύστημα από την κορυφή έως τα νύχια (Στα νύχια συμπεριλαμβάνονται, βέβαια, και τα «φιλελεύθερα» πνεύματα, πολλοί απ' αυτούς που «ανησυχούν» μην τυχόν και δεν μπορέσει να εκφραστεί ο κύριος Κουρτουά!).

Δε διαβάσατε, φαίνεται, σωστά τη ρήση «Ακόμα και αν διαφωνώ, θα αγωνίζομαι για το δικαίωμα... κλπ.». Ο κύριος Κουρτουά δεν εξέφραζε γνώμη. Ηταν σε διατεταγμένη αποστολή και υπηρεσία. Μέρος ενός πλατύτερου σχεδίου «ομιλιών». Και αυτό το γνώριζε το Πανεπιστήμιο που συνειδητά καλεί, και καλύπτει με τις επιστημονικές φτερούγες του, τους κάθε λογής βιαστές που μιλάνε, χωρίς ντροπή, για τρυφερότητα! Οπως και εσείς το γνωρίζετε, άλλωστε. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με επιστήμονες, με ερευνητές, με φιλοσόφους και στοχαστές. Ανθρώπους που έχουν θέση στα πανεπιστήμια, όποια άποψη και αν εκφράζουν (φτάνει, βέβαια, να κρατιούνται οι ισορροπίες). Εδώ έχουμε να κάνουμε με στυγνούς Ραμπολέκτορες. Με ανθρώπους που ζούνε από τον αντικομμουνισμό. Με ψεύτες του κερατά.

Πράγματι δεν αντιλαμβάνεστε ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με πόλεμο; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι ο καθένας έχει υποχρέωση να επιβάλει με όλα τα μέσα το σεβασμό στην αλήθεια; Εχει, λέτε, μεγαλύτερη αξία το δικαίωμα του Κουρτουά να λέει ψέματα από το δικό μου δικαίωμα να ξέρω ότι λέει ψέματα την ώρα που μιλάει; Να ξέρω ποιος είναι και ποιος τον έβαλε να με πυροβολεί; Να ξέρω γιατί το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, δίνει «ελεύθερα» το βήμα του στο ΝΑΤΟ, να μιλήσει για «ειρηνική πολιτική», στον Κουρτουά για το «...γιορτασμό των δεκαπέντε χρόνων δημοκρατίας στην Ανατολική Ευρώπη»;

Οι ανοχές έχουν και αυτές όρια. Τα 22 εκατ. των Σοβιετικών σκοτωμένων, για παράδειγμα, δεν εξαφανίζονται από την αντιφασιστική ιστορία με τις «γιορτές» για την απόβαση στη Νορμανδία και τις «διαλέξεις» του Κουρτουά. Εμείς ποτέ δεν είπαμε ότι ο πόλεμος δεν έχει κηρυχτεί. Εμείς ξέρουμε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη. Θέμα δικό σας είναι να το αντιληφθείτε και εσείς. Και να καθορίσετε τη στάση σας!