Ο φόβος των νεκροταφείων | Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Ο φόβος των νεκροταφείων

Ό,τι δε φτάνει - από αδυναμία ή από συμφέρον - η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια. Και κάποιες πονηρές αλεπούδες αναλαμβάνουν να στηρίξουν «φιλοσοφικά», πια, αυτές τις συμπεριφορές. Τραβάνε έναν αφορισμό, «τι μιζέρια αυτή του ΚΚΕ, που δε λαβαίνει μέρος στις γιορτές», και θεωρούν πως έχουνε καθαρίσει με τη συνείδησή τους.

Κρατώντας και 'γω το ίδιο ύφος, για να μην προδώσω τη γραφή τους, θα τους πω τι λέει και η δικιά μου θεία για την αφεντιά τους: Καλά, λέει, παιδί μου, είναι τόσο ξεπουλημένοι ή τόσο γονατισμένοι; Οποιο και από τα δυο, βέβαια, και να συμβαίνει στον ίδιο παρονομαστή φτάνουνε. Στραβοί, βέβαια, δεν μπορώ να πω πως είναι, γιατί στην ίδια εφημερίδα που γράφουν τα ξερατά τους υπάρχει ρεπορτάζ που λέει για τις πολυκατοικίες στο Δρουγούτι, για να πάρουμε μόνον ένα παράδειγμα. Βάφουνε, λέει, τις προσόψεις, να φαίνονται όμορφες μην και χαλάσουν την αισθητική της αρχοντοχωριατιάς τους, και μέσα οι άνθρωποι κάνουνε αγώνες ταχύτητας με τα ποντίκια. Ανάμεσα, βέβαια, στους ανθρώπους υπάρχουν και μωρά παιδιά και γερόντια που δεν μπορούν να τρέξουν. Ετσι ο αγώνας με τα τρωκτικά γίνεται άνισος.

Είπα τρωκτικά και μου 'ρθε το αίμα στο κεφάλι. Αλήθεια θα μπορούσε, λέτε, ποτέ η κάθε Γιάννα και ο κάθε Γιάννος, ο κάθε φιλόδοξος αριβίστας, να κάνει προσωπικές δημόσιες σχέσεις, να στραυροφιλιέται με βασιλιάδες, με αθλητές και αθλήτριες, με τα ΜΜΕ, με καλλιτέχνες, να γίνεται το Νο 1 στον κόσμο, αν δεν υπήρχαν αυτά τα κάθε λογής τρωκτικά να του κρατάνε το ίσο; Να στέκονται δίπλα της ή δίπλα του και με τη λαϊκή αποδοχή που έχουν οι ίδιοι απ' τη δουλιά τους να δίνουν κύρος - και χέρι βοήθειας, κυρίως - σε όλη αυτή τη μανταμ-σουσουδίστικη γκλαμουριά; Και, λέτε, τάχα πως όλα ετούτα γίνονται για το καλό της πατρίδας;

Ποιας πατρίδας, αγόρι μου; Αυτής που έχυσε και χύνει αίμα, στην κυριολεξία, για να χτιστούνε τα έργα ή της άλλης πατρίδας που ρουφάει, στην κυριολεξία πάλι, το αίμα αυτών που το χύνουν; Μαζί δεν πάνε ετούτες οι πατρίδες! Είναι σα να κλείνεις στο ίδιο δωμάτιο τον βιαστή με το θύμα του. Πάνω σε αυτό το ζήτημα εσύ, εσείς για να μην προσωποποιούμε το θέμα, δε λέτε κουβέντα. Ενώ για το ΚΚΕ παθαίνετε λογοδιάρροια!

Μετρήσατε, ή δεν ασχολείσθε με τις «μπανάλ» στατιστικές, πόσοι νεκροί πέσανε για την Ολυμπιάδα; Μιλάω για τους κατ' ευθείαν νεκρούς και όχι για τις «παράπλευρες» απώλειες, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία και αλλού, που εσείς, ποιώντας τη νήσσα, δεν τις συσχετίζετε. Πόσοι, λοιπόν, κατευθείαν νεκροί και πόσοι σακατεμένοι; Ξέρετε εάν έδωσαν - και πόσες - αποζημιώσεις στις χήρες και στα ορφανά τους; (Ποιος να νοιαστεί για τη μοναδική ζωή τους, που ποτέ δεν επανέρχεται)! Ξέρετε εάν τους έστειλαν, έστω, ένα δάφνινο στεφάνι; Εάν κάποιο από τα γήπεδα τένις θα πάρει το όνομά τους; Κανένας κερατάς δε λέει κουβέντα για ετούτα τα θύματα, γι' αυτούς τους δολοφονημένους, εκτός, βέβαια, από το ΚΚΕ που εσείς λοιδορείτε! Ή μήπως, ακριβώς γι' αυτό το λόγο, το λοιδορείτε;

Αλλά τι λέτε εσείς και η ξαδέρφη σας η κουτσή, που είναι το ίδιο με εσάς πονηρεμένη, γι' αυτό το σκατό που κρέμεται πάνω από το κεφάλι σας και σας φωτογραφίζει την ώρα που χέζετε, ας πούμε; Τι λέτε γι' αυτόν τον οπλοφορτωμένο ελεύθερο σκοπευτή που σας σημαδεύει την ώρα που κάνετε πιπί σας; Τι λέτε για τους χιλιάδες ξένους και ντόπιους πράκτορες που άλωσαν την πόλη και την επικράτεια; Για τα Queen Mary, που για να αράξουνε στο λιμάνι, πρέπει να εξαφανιστούν όλα τα Ferry Boαt της Αίγινας;..

Μιζέρια, λοιπόν, το ΚΚΕ, που κόντρα στο κύμα, καταγγέλλει και αρνείται τη συμμετοχή στις ψεύτικες Ολυμπιάδες; Αρχοντας εσύ και οι όμοιοί σου που βάλατε την ουρά σας κάτω από τα σκέλια σας και τραγουδάτε τον "Υμνο στην Ελευθερία" δίπλα σε αυτούς που γαμ... την ελευθερία! Τραγούδα, παιδί μου, αφού δεν μπορείς να θυμώσεις. Τραγουδάτε, αφού δεν έχετε το σθένος να φωνάξετε. Ετσι κάνατε και παιδιά όταν περνάγατε έξω απ' τα νεκροταφεία. Τραγουδάγατε γιατί ήσασταν χεσμένοι από το φόβο μας! Μην αλλάξετε! Κρατήστε χαρακτήρα!

του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ